Σας παρακαλούμε θερμά, από το taxalia, που διαβάζετε ανελλειπώς, να επαναλάβετε το άρθρο σας της 24ης Φεβρουαρίου 2008, προσαρμοσμένο στο σήμερα.ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΑΠΌ ΤΟ BLOG "ΠΥΡΓΟΣ ΗΛΕΙΑΣ"
Η Ηλεία έχει μακραίωνους δεσμούς με τη Μακεδονία μας από τότε που...
ο γνωστός σκεπτικιστής φιλόσοφος ο Πύρρων ο Ηλείος συναντήθηκε και συνόδεψε στην εκστρατεία του τον Μέγα Αλέξανδρο. Βέβαια αυτούς τους φιλοσόφους το "κράτος των Αθηνών" τους γνωρίζει μόνο από τις ταμπέλες του Κολωνακίου στην περιοχή του αρχαίου γυμνασίου του Κυνοσάργους, στο Παγκράτι, στα Ανω Πετράλωνα, στο Στάδιο - και ούτε περνάει από τον νου των περισσοτέρων τι φίρμα ήταν ο καθένας στην εποχή του. Αρκεσίλαος, Καρνεάδης, Πύρρων, Τίμων, Κλειτόμαχος... Τι άνθρωποι και αυτοί!
Και όμως ήταν μαχητικοί, πνευματώδεις και ετοιμόλογοι, ειδικά όταν επρόκειτο να τα βάλουν με αντίπαλες απόψεις. «Όχι», «Αμφιβάλλω», «Πώς το ξέρεις;», «Δεν σε πιστεύω», «Απόδειξέ το» ήταν η πρώτη τους αντίδραση σε κάθε θεωρία. Χιμούσαν ενάντια στους φιλοσόφους και δεν δίσταζαν να τους αντικρούσουν. Με τις ερωταποκρίσεις τους ανασκεύαζαν κάθε βεβαιότητα και μάζευαν πλήθη κόσμου γύρω τους. Τύποι σαν τους σκεπτικιστές εμφανίζονται σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων και διάλυσης (σας θυμίζει κάτι η περιγραφή;)
Ιδρυτής της σχολής των Σκεπτικιστών θεωρήθηκε από τους μεταγενέστερους ο Πύρρων ο Ηλείος, ο οποίος εκτιμάται ότι γεννήθηκε κάπου 100 χρόνια μετά τη γέννηση του Σωκράτη, όταν ο Πλάτων ήταν 60 ετών και ο Αριστοτέλης περίπου 20. Εζησε όμως και τον κατακερματισμό της φιλοσοφίας, που είχε ως αποτέλεσμα πολλές αντιμαχόμενες σχολές. Το καθοριστικό σημείο στη ζωή του φαίνεται πως ήταν η συμμετοχή του στην εκστρατεία του Αλέξανδρου και έφτασε ως την Ινδία, από όπου αποκόμισε καθοριστικές εντυπώσεις για να διαμορφώσει την κοσμοθεωρία του. Δεν είναι τυχαίο ότι στη μετά τον Αλέξανδρο εποχή το ζητούμενο των ελληνιστικών σχολών ήταν η ψυχική αταραξία - ένα είδος νιρβάνας, όπως θα λέγαμε σήμερα. Αυτή τη γαλήνη της ψυχής, την οποία πρέσβευαν και οι Στωικοί και οι Επικούρειοι, με ατέλειωτες όμως διαμάχες μεταξύ τους, ο Πύρρων την αναζήτησε στην «εν γνώσει άγνοια», η οποία δεν είναι ίδια με την άγνοια του παιδιού ή του σκύλου, αλλά είναι «το αντίθετο της απερίσκεπτης προκατάληψης, το θεμέλιο κάθε γνήσιας έρευνας».
Κι ερχόμαστε στη σημερινή συγκυρία...της πρότασης για την ονομασία του κρατιδίου Βόρεια της Μακεδονίας μας ως "Μακεδονία του Βαρδάρη".Θα μπορούσαν οι σκεπτικιστές να δεχθούν μια τέτοια ονομασία που προβάλουν οι σύγχρονοι "φιλόσοφοί" μας;
Αλλά θα μου πείτε αυτά τα θέματα είναι ψιλά γράμματα στην εποχή μας.
Και όμως ήταν μαχητικοί, πνευματώδεις και ετοιμόλογοι, ειδικά όταν επρόκειτο να τα βάλουν με αντίπαλες απόψεις. «Όχι», «Αμφιβάλλω», «Πώς το ξέρεις;», «Δεν σε πιστεύω», «Απόδειξέ το» ήταν η πρώτη τους αντίδραση σε κάθε θεωρία. Χιμούσαν ενάντια στους φιλοσόφους και δεν δίσταζαν να τους αντικρούσουν. Με τις ερωταποκρίσεις τους ανασκεύαζαν κάθε βεβαιότητα και μάζευαν πλήθη κόσμου γύρω τους. Τύποι σαν τους σκεπτικιστές εμφανίζονται σε περιόδους μεγάλων ανακατατάξεων και διάλυσης (σας θυμίζει κάτι η περιγραφή;)
Ιδρυτής της σχολής των Σκεπτικιστών θεωρήθηκε από τους μεταγενέστερους ο Πύρρων ο Ηλείος, ο οποίος εκτιμάται ότι γεννήθηκε κάπου 100 χρόνια μετά τη γέννηση του Σωκράτη, όταν ο Πλάτων ήταν 60 ετών και ο Αριστοτέλης περίπου 20. Εζησε όμως και τον κατακερματισμό της φιλοσοφίας, που είχε ως αποτέλεσμα πολλές αντιμαχόμενες σχολές. Το καθοριστικό σημείο στη ζωή του φαίνεται πως ήταν η συμμετοχή του στην εκστρατεία του Αλέξανδρου και έφτασε ως την Ινδία, από όπου αποκόμισε καθοριστικές εντυπώσεις για να διαμορφώσει την κοσμοθεωρία του. Δεν είναι τυχαίο ότι στη μετά τον Αλέξανδρο εποχή το ζητούμενο των ελληνιστικών σχολών ήταν η ψυχική αταραξία - ένα είδος νιρβάνας, όπως θα λέγαμε σήμερα. Αυτή τη γαλήνη της ψυχής, την οποία πρέσβευαν και οι Στωικοί και οι Επικούρειοι, με ατέλειωτες όμως διαμάχες μεταξύ τους, ο Πύρρων την αναζήτησε στην «εν γνώσει άγνοια», η οποία δεν είναι ίδια με την άγνοια του παιδιού ή του σκύλου, αλλά είναι «το αντίθετο της απερίσκεπτης προκατάληψης, το θεμέλιο κάθε γνήσιας έρευνας».
Κι ερχόμαστε στη σημερινή συγκυρία...της πρότασης για την ονομασία του κρατιδίου Βόρεια της Μακεδονίας μας ως "Μακεδονία του Βαρδάρη".Θα μπορούσαν οι σκεπτικιστές να δεχθούν μια τέτοια ονομασία που προβάλουν οι σύγχρονοι "φιλόσοφοί" μας;
Αλλά θα μου πείτε αυτά τα θέματα είναι ψιλά γράμματα στην εποχή μας.
Πρέπει όμως να σας εξηγήσω πως μου ήρθε στο μυαλό η πρόταση για το "Μακεδονία του ΠΑΣΟΚ"...
Εμπνεύστηκα από ένα άρθρο που διάβασα στο blog της βουλευτού του ΠΑΣΟΚ Εύας Καϊλή. Ο τίτλος του άρθρου : "Μήπως «Μακεδονία της Ν.Δ. (Νέας Δημοκρατίας;)» "...!!!'
Εγραφε λοιπόν και συμφωνούμε μαζί της η αξιόλογη βουλευτής της Μακεδόνιας μας το 2008 : "Για να θυμόμαστε πάντα, πως οι χαμένες ευκαιρίες έχουν κόστος για όλους μας...Η υπόθεση του ονόματος είναι μια υπόθεση με βαθιές ρίζες. Έχουν γίνει εξαντλητικές συζητήσεις για το θέμα και αν δεν μείνουμε σε επιφανειακές αναλύσεις και επιπόλαιες αναζητήσεις, να συμφωνήσουμε τουλάχιστον, στο ότι τα Σκόπια οικειοποιήθηκαν ένα όνομα χωρίς σεβασμό στην ιστορία ενός ολόκληρου Έθνους.
Πριν από 17 χρόνια, με την διάσπαση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ πιάστηκε στον ύπνο και συνηγόρησε στην προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ. Με συστηματική προσπάθεια φτάσαμε επί Σημίτη, κοντά στην εξεύρεση λύσης το 2001, αλλά η κρίση στην γείτονα χώρα πάγωσε τις διαπραγματεύσεις.
Δυστυχώς, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, όταν το 2004 και πάλι η κυβέρνηση της ΝΔ αιφνιδιάστηκε από την αναγνώριση των Σκοπίων με το Συνταγματικό τους όνομα από τις Η.Π.Α. και δεκάδες ακόμα χώρες. Το 2005 συναίνεσε η κυβέρνηση, στο να δοθεί καθεστώς υποψήφιας χώρας στα Σκόπια, για ένταξη στην Ε.Ε. με το προσωρινό όνομα ΠΓΔΜ, χωρίς να τους δεσμεύει σε εξεύρεση λύσης, ενθαρρύνοντας έτσι το μονοπώλιο του όρου Μακεδονία από τα Σκόπια. Το 2007 απαιτούνε αλαζονικά, την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ με το ίδιο όνομα. Έτσι, σήμερα φτάσαμε να διεκδικούμε τα ελάχιστα και τα αυτονόητα με την κυβέρνηση να μοιάζει ευχαριστημένη με την πρόταση Νίμιτς.. αν και στην πρόταση αυτή γίνεται λόγος για διπλή ονομασία.
Αυτό σημαίνει πως με προτροπές και υποδείξεις θα ζητάμε από όλες τις χώρες να χρησιμοποιούν το όνομα στο οποίο θα συμφωνήσουμε κι εμείς, όμως, οι προτροπές είναι κενό γράμμα όταν υπάρχει διεθνής διαφορά και νόμιμος λόγος. Φυσικά, ο πρόεδρος του Πασοκ ξεκαθάρισε ότι δεν συζητάμε για διπλή ονομασία.
Μετά από σειρά λανθασμένων χειρισμών -γιατί οι πολιτικές κρίνονται από το αποτέλεσμα-, φτάσαμε να μιλάμε για βέτο. Το βέτο όμως, δεν είναι λύση, είναι εργαλείο πίεσης, είναι μια επιλογή στην οποία εξαναγκαζόμαστε, αλλά δεν είναι λύση. Μας κάνει μέρος του προβλήματος. Βέβαια στην διαχείριση κρίσεων, αυτή η κυβέρνηση αποδείχθηκε επανειλημμένα ανεπαρκής και ανεύθυνη.
Μάλιστα, σε ένα θέμα που είναι ευαίσθητες οι ισορροπίες και απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί, πληγώθηκε ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία μας με τις διαρροές στα ΜΜΕ, καθώς, ενώ η κυβέρνηση έδειξε έλλειψη εμπιστοσύνης σε θεσμικό επίπεδο, όταν δεν επέτρεψε ούτε σημειώσεις να κρατήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων από το κείμενο της πρότασης Νίμιτς, την ίδια ώρα, αδυνατεί να το διαφυλάξει από τα ΜΜΕ. Και μετά αναρωτιέται κανείς γιατί το πολιτικό κενό το καταλαμβάνουν οι δημοσιογράφοι..
Και μένουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα..
Γιατί δεν βρήκαμε συμμάχους στην πολιτική μας;
Γιατί αφήσαμε αναξιοποίητους τους φιλέλληνες;
Γιατί δεν έγινε μια εκστρατεία διεθνούς ενημέρωσης;
Γιατί δεν έχει γίνει σαφές στο εξωτερικό, πως το θέμα δεν είναι διμερές;
Χρειάζονται ηγέτες να ορθώσουν το ανάστημα τους και να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις μας, με σοβαρότητα, γνώση και σεβασμό της Ιστορίας μας.
Όταν μπαίνεις σε λογική διαπραγμάτευσης, ναι, είσαι έτοιμος για συμβιβασμούς, αλλά απαιτείται να βάλεις όρια και κόκκινες γραμμές. Σε θέματα ταυτότητας και συμβόλων, όχι άλλη υποχώρηση, γιατί κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλλει λύσεις.
«Μακεδονία της Νέας Δημοκρατίας» μου προτείνει ένας φοιτητής, φίλος μου στο facebook, για να μην ξεχάσει η γενιά μας σε ποιόν να αποδώσει ευθύνες για την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα εθνικά μας θέματα. Και για να προλάβω τον ηλικιακό ρατσισμό, ναι, μας πέφτει λόγος, γιατί τις παρενέργειες θα τις υποστούμε όλοι μας. Μικροί και μεγάλοι. Φταίμε δεν φταίμε."
http://evakaili.blogspot.com/2008/02/blog-post.html
Πριν από 17 χρόνια, με την διάσπαση της Γιουγκοσλαβικής Ομοσπονδίας, η τότε κυβέρνηση της ΝΔ πιάστηκε στον ύπνο και συνηγόρησε στην προσωρινή ονομασία ΠΓΔΜ. Με συστηματική προσπάθεια φτάσαμε επί Σημίτη, κοντά στην εξεύρεση λύσης το 2001, αλλά η κρίση στην γείτονα χώρα πάγωσε τις διαπραγματεύσεις.
Δυστυχώς, η Ιστορία επαναλαμβάνεται, όταν το 2004 και πάλι η κυβέρνηση της ΝΔ αιφνιδιάστηκε από την αναγνώριση των Σκοπίων με το Συνταγματικό τους όνομα από τις Η.Π.Α. και δεκάδες ακόμα χώρες. Το 2005 συναίνεσε η κυβέρνηση, στο να δοθεί καθεστώς υποψήφιας χώρας στα Σκόπια, για ένταξη στην Ε.Ε. με το προσωρινό όνομα ΠΓΔΜ, χωρίς να τους δεσμεύει σε εξεύρεση λύσης, ενθαρρύνοντας έτσι το μονοπώλιο του όρου Μακεδονία από τα Σκόπια. Το 2007 απαιτούνε αλαζονικά, την ένταξη τους στο ΝΑΤΟ με το ίδιο όνομα. Έτσι, σήμερα φτάσαμε να διεκδικούμε τα ελάχιστα και τα αυτονόητα με την κυβέρνηση να μοιάζει ευχαριστημένη με την πρόταση Νίμιτς.. αν και στην πρόταση αυτή γίνεται λόγος για διπλή ονομασία.
Αυτό σημαίνει πως με προτροπές και υποδείξεις θα ζητάμε από όλες τις χώρες να χρησιμοποιούν το όνομα στο οποίο θα συμφωνήσουμε κι εμείς, όμως, οι προτροπές είναι κενό γράμμα όταν υπάρχει διεθνής διαφορά και νόμιμος λόγος. Φυσικά, ο πρόεδρος του Πασοκ ξεκαθάρισε ότι δεν συζητάμε για διπλή ονομασία.
Μετά από σειρά λανθασμένων χειρισμών -γιατί οι πολιτικές κρίνονται από το αποτέλεσμα-, φτάσαμε να μιλάμε για βέτο. Το βέτο όμως, δεν είναι λύση, είναι εργαλείο πίεσης, είναι μια επιλογή στην οποία εξαναγκαζόμαστε, αλλά δεν είναι λύση. Μας κάνει μέρος του προβλήματος. Βέβαια στην διαχείριση κρίσεων, αυτή η κυβέρνηση αποδείχθηκε επανειλημμένα ανεπαρκής και ανεύθυνη.
Μάλιστα, σε ένα θέμα που είναι ευαίσθητες οι ισορροπίες και απαιτούνται λεπτοί χειρισμοί, πληγώθηκε ανεπανόρθωτα η αξιοπιστία μας με τις διαρροές στα ΜΜΕ, καθώς, ενώ η κυβέρνηση έδειξε έλλειψη εμπιστοσύνης σε θεσμικό επίπεδο, όταν δεν επέτρεψε ούτε σημειώσεις να κρατήσουν οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων από το κείμενο της πρότασης Νίμιτς, την ίδια ώρα, αδυνατεί να το διαφυλάξει από τα ΜΜΕ. Και μετά αναρωτιέται κανείς γιατί το πολιτικό κενό το καταλαμβάνουν οι δημοσιογράφοι..
Και μένουν πολλά αναπάντητα ερωτήματα..
Γιατί δεν βρήκαμε συμμάχους στην πολιτική μας;
Γιατί αφήσαμε αναξιοποίητους τους φιλέλληνες;
Γιατί δεν έγινε μια εκστρατεία διεθνούς ενημέρωσης;
Γιατί δεν έχει γίνει σαφές στο εξωτερικό, πως το θέμα δεν είναι διμερές;
Χρειάζονται ηγέτες να ορθώσουν το ανάστημα τους και να ξεκαθαρίσουν τις θέσεις μας, με σοβαρότητα, γνώση και σεβασμό της Ιστορίας μας.
Όταν μπαίνεις σε λογική διαπραγμάτευσης, ναι, είσαι έτοιμος για συμβιβασμούς, αλλά απαιτείται να βάλεις όρια και κόκκινες γραμμές. Σε θέματα ταυτότητας και συμβόλων, όχι άλλη υποχώρηση, γιατί κανείς δεν μπορεί να μας επιβάλλει λύσεις.
«Μακεδονία της Νέας Δημοκρατίας» μου προτείνει ένας φοιτητής, φίλος μου στο facebook, για να μην ξεχάσει η γενιά μας σε ποιόν να αποδώσει ευθύνες για την ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται τα εθνικά μας θέματα. Και για να προλάβω τον ηλικιακό ρατσισμό, ναι, μας πέφτει λόγος, γιατί τις παρενέργειες θα τις υποστούμε όλοι μας. Μικροί και μεγάλοι. Φταίμε δεν φταίμε."
http://evakaili.blogspot.com/2008/02/blog-post.html
Έτσι λοιπόν προτείνω κι εγώ από εδώ τα μέρη του αρχαίου Πύρρωνα το "Δημοκρατία του ΠΑΣΟΚ" αντί το "Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη" με το παραπάνω σκεπτικό που ανέπτυσσε η βουλευτής και τον σκεπτικισμό των παρενεργειών για το έθνος μας μιας τέτοιας ονομασίας.
--
http://pyrgos-news.blogspot.com/ (εύγε, από το ταχαλια)
.png)
.jpg)
.jpg)
.jpeg)
