του Στράτου Σιμόπουλου, http://www.efsimopoulos.grΜε αφορμή το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας και τη συζήτηση η οποία θα γίνει, θα ήθελα να καταθέσω την άποψή μου για την πολυσυλλεκτικότητα, η οποία ως θέμα είναι πολύ επίκαιρη, ιδιαίτερα σήμερα, μετά την αποσαφήνιση από τον Αντώνη Σαμαρά του ιδεολογικού περιεχομένου του κοινωνικού φιλελευθερισμού.
Πιστεύω, λοιπόν, ότι... η πολυσυλλεκτικότητα δεν πρέπει να νοθεύει τις αρχές και τις αξίες της ΝΔ, αλλά να αφορά κυρίως στους πολίτες στους οποίους απευθύνεται ως κόμμα εξουσίας, αλλά και τα στελέχη που καλούνται να δημιουργήσουν ένα προγραμματικό πλαίσιο, τώρα με το κόμμα στην αντιπολίτευση, αλλά και αργότερα να υλοποιήσουν την πολιτική του, όταν έρθει στην εξουσία.
Έτσι, η άποψη για την ανάγκη ύπαρξης ενός όχι ξεκάθαρου πολιτικού λόγου, ο οποίος θα ψαρεύει στα θολά και θα επιζητά να γοητεύσει ταλαντευόμενους ψηφοφόρους είναι πολιτικά επικίνδυνη. Αντίθετα, ένας ιδεολογικά συγκροτημένος πολιτικός λόγος, ο οποίος θα είναι πολυσυλλεκτικός ως προς τις κοινωνικές και επαγγελματικές τάξεις, στις οποίες απευθύνεται, είναι απαραίτητος.
Δύο παραδείγματα στο σημείο αυτό θα αποσαφηνίσουν νομίζω το νόημα όσων υποστηρίζω.
Μία σαφής, λοιπόν, προγραμματική θέση για μία ισχυρή επιτροπή ανταγωνισμού, απευθύνεται όχι μόνο στην επιχειρηματική κοινότητα, κυρίως τη μικρομεσαία, η οποία θέλει ανοιχτές αγορές, αλλά και σε όλους τους καταναλωτές που επιζητούν φθηνά προϊόντα.
Το ίδιο θα συμβεί και με μια σαφή θέση για την αλλαγή του τρόπου με τον οποίο λειτουργεί το πανεπιστημιακό άσυλο, το οποίο αντί να προάγει την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, ουσιαστικά την παρεμποδίζει. Στο θέμα αυτό θα βρει «ευήκοα ώτα» όχι μόνο στην πλειοψηφία των φοιτητών και του διδακτικού προσωπικού, αλλά και σε άλλες πολλές κοινωνικές ομάδες.
Για να γίνει όμως αυτό, η ΝΔ πρέπει να εξηγήσει, ότι πέρα από τα γνωστά προβλήματα στην αγορά, τα οποία δημιουργούν οι συχνές ταραχές με ορμητήριο τα πανεπιστήμια, οι ομάδες που τις προκαλούν απαγορεύουν ταυτόχρονα κάθε σύνδεση των πανεπιστημίων με την παραγωγή και έτσι σε μία περίοδο κατά την οποία κράτη ανάλογου μεγέθους με την Ελλάδα καινοτομούν σε προϊόντα και ιδέες, εμείς μένουμε δραματικά πίσω.
Τέλος, πολυσυλλεκτικότητα απαιτείται να υπάρχει και στα στελέχη που θα πλαισιώνουν την ηγετική ομάδα και τον αρχηγό. Μία πολυσυλλεκτικότητα σε περιφερειακό επίπεδο, σε ταξική προέλευση, ειδικότητα, πολιτική εμπειρία, επαγγελματική κατάρτιση και γνώση. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτοντας παράλληλα εντιμότητα και ικανότητα παραγωγής έργου και σε πλήρη ταύτιση με τη γενική πολιτική κατεύθυνση και τις στρατηγικές επιλογές του κόμματος, μπορούν να φέρουν ξανά τη ΝΔ στην εξουσία.
Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ – ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ 8o ΕΘΝΙΚΟ ΤΑΚΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ
Τι είναι πολιτική; Νομίζω ότι από εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα. Μήπως είναι η διαχείριση των συμβόλων, όπως έλεγε ο Μιτεράν; Ή μήπως είναι μια πιο κυνική άποψη, που θέλει την πολιτική διαχείριση προσωπικών φιλοδοξιών;
Προσωπικά πιστεύω απόλυτα ότι πολιτική είναι η ενασχόληση με τα κοινά, για να προάγει το κοινό καλό. Και από τη στιγμή που αποδεχόμαστε αυτή την κατά τον Μαξ Βέμπερ προσέγγιση της πολιτικής, μπορούμε να προχωρήσουμε πιο εύκολα ως κόμμα και ως Νέα Δημοκρατία.
Εφόσον, λοιπόν, θέλουμε να προάγουμε το κοινό καλό, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι απευθυνόμαστε κυρίως σε όλους όσοι δεν έχουν πρόσβαση σε όλα εκείνα τα κανάλια και τους μηχανισμούς εξουσίας, τα οποία είναι απολύτως φυσιολογικό να διαμορφώνονται στο πλαίσιο ενός φιλελεύθερου συστήματος.
Και εφόσον θέλουμε αυτό να κάνουμε, πρέπει σίγουρα και ταυτόχρονα να έχουμε την οικονομία στο επίκεντρο και την επιχειρηματικότητα στον πυρήνα αυτής. Ειδικά εμείς, ένα φιλελεύθερο κόμμα, ένα κόμμα του Κοινωνικού Φιλελευθερισμού, πρέπει να έχουμε προμετωπίδα θέματα, όπως είναι η αγάπη για τη δημιουργία, το ρίσκο αν θέλετε και όλες εκείνες τις αξίες που, μέχρι ενός σημείου σήμερα, έχουν υποχωρήσει.
Και πρέπει να είμαστε ένα κόμμα πολυσυλλεκτικό. Αλλά προσέξτε: Πολυσυλλεκτικό ως προς τους ανθρώπους στους οποίους απευθυνόμαστε. Οι ιδέες μας πρέπει να είναι συγκεκριμένες. Πρέπει να είμαστε πολυσυλλεκτικό κόμμα, προσεγγίζοντας και τους επιχειρηματίες, αλλά και τους εργάτες και τους καταναλωτές. Και πως γίνεται αυτό; Με θέσεις, παραδείγματος χάριν, εναντίον των μονοπωλίων, με θέσεις υπέρ ενός ισχυρού αντιμονοπωλιακού νόμου. Γιατί η επιχειρηματικότητα, μεγάλη και μικρομεσαία, το επιζητά. Ταυτόχρονα, όμως, το επιζητά και ο καταναλωτής, γιατί μειώνει τις τιμές των προϊόντων.
Είμαστε εκείνοι οι οποίοι πρέπει να θέλουμε ρύθμιση των Αγορών. Είμαστε, όμως, εκείνοι οι οποίοι ταυτόχρονα δεν πρέπει να θέλουμε την ασυδοσία, όχι μόνο των Αγορών, αλλά και του κεφαλαίου και των τραπεζών. Δεν πρέπει, όμως, να ντρεπόμαστε να λέμε “ναι” στη στήριξη των τραπεζών, γιατί οι τράπεζες είναι πυλώνας ενός οικονομικού συστήματος.
Και μέσα σε όλα αυτά, η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα πρέπει να έχει πολύ σημαντικό ρόλο. Γιατί οι μικρομεσαίοι είναι αυτοί οι οποίοι στην κυριολεξία στηρίζουν σήμερα την Ελληνική οικονομία και ταυτόχρονα την Ελληνική κοινωνία. Μία πρόσφατη έρευνα έχει αποδείξει ότι σε εταιρείες με προσωπικό κάτω από τα 10 άτομα οι απολύσεις ήταν ελάχιστες.
Ταυτόχρονα, προσεγγίζοντας πάντα την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, πρέπει να σκεφτόμαστε το πόσο άγρια είναι πάντα η ανεργία, όταν προέρχεται από τους αυτοαπασχολούμενους και τους μικρομεσαίους επιχειρηματίες. Εκεί δεν υπάρχει καμία στήριξη. Εκεί δεν υπάρχει κανένα ταμείο ανεργίας. Και να σκεφτόμαστε ότι ο μικρομεσαίος άνεργος, κατά κανόνα, χρωστάει και πάρα πολλά χρήματα.
Είμαστε αυτοί οι οποίοι θέλουμε να έχουμε μικρότερο κράτος. Και το θέλουμε το μικρότερο κράτος ακριβώς για να είναι ευέλικτο και να είναι στην υπηρεσία του πολίτη. Δεν θέλουμε ένα κράτος το οποίο να νομοθετεί με έναν τρόπο εντελώς περίεργο και έναν τρόπο πρωτοφανή στα παγκόσμια χρονικά, το οποίο -για να αποτρέψει αυτόν που θέλει να κάνει την παρανομία- βάζει πάντα χιλιάδες εμπόδια στους υπόλοιπους νομοταγείς πολίτες. Πρέπει, λοιπόν, να αλλάξει και η νοοτροπία του κράτους. Και αυτό είναι στο χέρι μας.
Τέλος, ως Νέα Δημοκρατία πρέπει να έχουμε υπόψη μας αυτό που έχει πει ο φιλόσοφος Κικέρων: “Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ανακουφιστικό συναίσθημα, από την ελπίδα στον άνθρωπο”. Και η Νέα Δημοκρατία του Αντώνη Σαμαρά μπορεί και γίνεται το καταφύγιο ελπίδας. Γι’ αυτό το λόγο είπαμε “όχι” στο Μνημόνιο. Γι’ αυτό το λόγο ξεκινάμε μια μάχη ενάντια σε αυτή τη βάναυση και βάρβαρη επίθεση, την οποίαν δέχεται ο Ελληνικός λαός. Είμαστε το καταφύγιο ελπίδας των Ελλήνων πολιτών.
Ομιλία στο 8ο Εθνικό Τακτικό Συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας (26-06-2010)
http://www.efsimopoulos.gr/?p=619
