Μετά τη δημοσίευση της προκήρυξης της "Σέχτας Επαναστατών" και την ανάληψη της ευθύνης για τη δολοφονία του δημοσιογράφου και blogger Σωκράτη Γκιόλια, θα ήθελα να δημοσιοποιήσω κάποιες σκέψεις μετά από ...διάβασμα και συζήτηση επί της προκήρυξης.. Πάντα σαν συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησής μου.
Η αλήθεια λοιπόν ήταν και είναι ότι δε μπορώ να χωνέψω ότι η δολοφονία έγινε από τρομοκρατική οργάνωση με σοβαρή ιδεολογία και εκτελεστές, τουλάχιστον με τη μορφή που την μάθαμε τα προηγούμενα χρόνια (17Ν κλπ). Θα καταλήξω από τώρα στο συμπέρασμά μου και θα το αναλύσω παρακάτω (για να προλάβω αυτούς που βαριούνται να διαβάζουν μακροσκελή άρθρα).
Η Σέχτα λοιπόν, δε δείχνει να είναι κάτι παραπάνω από μία ομάδα ένοπλων αντιεξουσιαστών με λίγη ιδεολογία και πολύ θυμό. Σαν αυτών που τα "σπάνε" στις πορείες. Ούτε Τρομοκράτες, ούτε Επαναστάτες. Που απλά τα "έχουν" με την Εξουσία και τα όργανά της. Που τα βάζουν με "μπάτσους" και "υπαλλήλους". Και γι'αυτό πιστεύω κι εγώ και πολλοί άλλοι ότι δεν θα πετύχουν κάτι. Και γι'αυτό φτάνουν να χαρακτηριστούν ως προπαγανδιστές, σαν αυτούς που κατηγορούν μέσα από τις προκηρύξεις τους.
Όταν η παλαιά Τρομοκρατία σκότωνε πολιτικούς, επιχειρηματίες και στρατιωτικούς ή μη αξιωματούχους με αμαρτωλό παρελθόν, το έκανε για να αποδώσει "δικαιοσύνη". Πράξη που σε ένα μικρό αλλά σημαντικό ποσοστό πολιτών, έβρισκε θετική απήχηση. Ικανοποιούσε εν μέρη, το "κοινό περί Δικαίου αίσθημα"..
Όταν όμως σκοτώνεις έναν ανώνυμο (γιατί ανώνυμος ήταν ως blogger, αλλά και ως δημοσιογράφος δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστός), το μόνο που καταφέρνεις είναι να στρέψεις την κοινή γνώμη εναντίον σου και τελικά να μην πετύχεις "τον ολοκληρωτικό εκμηδενισμό και την ισοπέδωση των εξουσιαστικών σχέσεων και του κυρίαρχου πολιτισμού" που έχεις σαν σκοπό, για ένα άλλο "καλύτερο και δικαιότερο" κόσμο για τον οποίο αγωνίζεσαι. Και που σίγουρα πολλοί επιθυμούν, αλλά δεν βρίσκουν τον τρόπο να τον πετύχουν, εγκλωβισμένοι στην καθημερινή πραγματικότητά τους. Έτσι, το μόνο που καταφέρνεις, είναι να ανοίξεις απλώς μια "οικογενειακή" βεντέτα..
Σίγουρα το πρόβλημα μας είναι αυτοί που συντηρούν αυτό το αισχρό και άδικο "σύστημα", αλλά το κυρίως πρόβλημα είναι το "σύστημα" αυτό καθ'αυτό. Και για να το "καθαρίσεις" (με όπλα ή χωρίς), πρέπει να το χτυπήσεις στο "κεφάλι". Αλλιώς καταντάς κι εσύ ένα "τρωκτικό" που απλά το ροκανίζεις, "καθαρίζοντας" μερικούς "υπηκόους" του, τους οποίους όμως αυτό θα αναπληρώσει εύκολα και γρήγορα σε μεγάλη ποσότητα.
Και πόσο "μεγαλοδημοσιογράφος και συστημικός" ήταν πια αυτός ο Γκιόλιας; Ούτε μεγαλοεπιχειρηματίας ήταν, ούτε ιδιοκτήτης ΜΜΕ, ούτε μεγαλοεκδότης ή πολιτικός από τζάκι. Ρεπόρτερ και υπάλληλος ήταν. Που όσο μπλεγμένος και χωμένος κι αν ήταν (όπως λένε), παρέμενε ένα "τρωκτικό στο βασίλειο της λάσπης του άθλιου κύκλου του". Αρκετά χαμηλά δηλαδή στην πυραμίδα της καπιταλιστικής κοινωνίας μας. Λίγο πιο πάνω από τους απλούς καταναλωτές και ίσως λίγο πιο κάτω από τους σκεπτόμενους ανθρώπους. Υπάρχουν αρκετοί και αρκετά πιο σημαντικοί "στόχοι" στην πυραμίδα αυτή που μπορείς να καθαρίσεις, ΑΝ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι η φυσική κάθαρση/εξόντωση είναι λύση. Απλά αυτοί φυλάσσονται καλύτερα.
Υ.Γ.1. Αυτές τις "συνεργασίες" με τις εφημερίδες, ουδέποτε τις κατάλαβα. Με την "Ελευθεροτυπία" η 17Ν, με "Τα ΝΕΑ" η Σέχτα. Με ανεξάρτητες και αδέσμευτες εφημερίδες δηλαδή, που χρειάζονται ενίσχυση από πωλήσεις και διαφήμιση...
Υ.Γ.2. Τι σόι εκτελεστής είναι αυτός που θέλει 17 σφαίρες για να σκοτώσει εξ επαφής με 13 έναν άνθρωπο; Η 17Ν σκότωνε με 2-3 και στο κεφάλι. Στην Τρίπολη ως φαντάροι, με 5-10 πετυχαίναμε στόχο στα 100 μέτρα...
Πηγή:
http://3kala-strava-paraloga.blogspot.com/2010/07/blog-post_28.html
(οι απόψεις άλλων bloggers, δημοσιεύονται χωρίς αυτό σημαίνει ότι συμφωνούμε)
