O Ανδρέας Φούρας αποχωρεί, ο Νίκος Νικολόπουλος σχολιάζει

Με αφορμή την ανακοίνωση του Δημάρχου Πατρέων, Α. Φούρα, ότι δεν προτίθεται να είναι εκ νέου υποψήφιος στις εκλογές του Νοεμβρίου, ο Βουλευτής Αχαίας Νίκος Νικολόπουλος σχολίασε:

«Ανακοίνωσε ο Ανδρέας Φούρας πως δεν θα είναι υποψήφιος και πάλι για Δήμαρχος της Πάτρας στις επόμενες δημοτικές εκλογές. Δεν ξέρω και επιφυλάσσομαι για το τι συμβαίνει στην πραγματικότητα. Άραγε έλαβε ο κ. Φούρας μηνύματα από το ΠΑΣΟΚ, ότι δεν θα στηριχτεί και επιχειρεί ηρωική έξοδο; Εισέπραξε τα μηνύματα της πατραϊκής κοινωνίας – ή ακόμα και συνεργατών του - και προέβλεψε πως δεν θα έχει… καλή τύχη στις προσεχείς εκλογές; Πρόκειται για πράξη τακτικής, που στοχεύει να εξωθήσει τον κομματικό του χώρο στον μόνόδρομο της υποχρεωτικής του στήριξης; Ή μήπως συμβαίνουν όλα μαζί και λίγο απ’ όλα;

Όπως και να έχει, το κακό που έκανε ο κ. Φούρας στην Πάτρα δεν αλλάζει. Η χαμένη τετραετία του θα ταλαιπωρήσει την επόμενη δημοτική αρχή.

Μίλησε ο κ. Φούρας για μιζέρια. Δεν υπάρχει όμως μεγαλύτερη μιζέρια για έναν Δήμαρχο, να απασχολεί την επικαιρότητα με το αν θα είναι ή δεν θα είναι ο ίδιος υποψήφιος, λίγες ώρες μετά από μια νύχτα τρόμου που έζησε σχεδόν όλη η πόλη. Ένας υπεύθυνος άρχων θα άφηνε στην άκρη κάθε προσωπικό ζήτημα και θα ασχολούταν μόνο με τα μεγάλα επεισόδια μεταξύ αλλοδαπών, διαμηνύοντας πως η πόλη δεν μπορεί και δεν αντέχει να υποστεί κι άλλη τέτοια νύχτα. Και πάλι όμως, ο κ. Φούρας επέλεξε τον εαυτό του αντί για την Πάτρα. Μίλησε επίσης για κατασυκοφάντηση; Από ποιους, άραγε; Είναι, άραγε τυχαίο πως για κάθε σημαντικό ζήτημα της πόλης, σχεδόν όλοι οι φορείς και όλοι οι πολίτες, κατηγορούν την δημοτική αρχή; Και είναι όλοι αυτοί συκοφάντες;

Δυστυχώς για τον ίδιο και ευτυχώς για την πόλη, το διχαστικό και συνάμα ηγεμονικό πνεύμα του και οι πολιτικάντικες πρακτικές του, επιστρέφουν εκεί που ανήκουν. Στο παρελθόν!

Του εύχομαι ολόψυχα, ωστόσο, στους επτά μήνες που απομένουν μέχρι να παραδώσει καθήκοντα να θυμηθεί μια λαϊκή παροιμία: “Τα στερνά τιμούν τα πρώτα”. Και με την δουλειά του, έστω και στο φινάλε, να δείξει ένα άλλο πρόσωπο, μία διαφορετική πρακτική…»