Μια ακραία υπόθεση (για τη λειτουργία στην Παναγία Σουμελά)

Αφαιρώντας τη συγκίνηση από την πατριαρχική λειτουργία στην Παναγία Σουμελά και θεωρώντας προς στιγμήν πως δεν είμαι ο συγκεκριμένος αρθρογράφος, με την Καυκασία γκλάβα, την κουλτούρα και τις παραξενιές του, υπάρχει ένα τρομερό ενδεχόμενο που...

θέλω να το μοιραστώ μαζί σας. Ως ποιητική ιδέα -είπαμε πως οι ποιητές θολώνουν τα νερά, προσποιούμενοι τις τρυφεράντζες και τους υπεράνω για να μη φανερωθεί η ψυχρότητα του Σύμπαντος.

Σκέφτομαι, λοιπόν, αυτή η πρωτοβουλία των Τούρκων να μην ανήκε στο παιχνίδι «τι-θέλει -τώρα-κι-ο-Πατριάρχης-ας του δώσουμε-μια λειτουργία-μήπως και-ξεγελάσουμε-τους Αμερικανούς». Μπορεί, λέω, να ανήκε στον εξής συλλογισμό: «Με τους Γιουνάνηδες είμαστε στα μαχαίρια. Επειδή τρέφουμε από ένα κράτος, που βασίζεται στο αντίπαλον δέος. Θέλουμε να μπούμε στην Ευρώπη. Η μισή Ευρώπη δε μας θέλει, επειδή δίνουμε εικόνα γενοκτόνων, καθυστερημένων, φτηνών εργατών, άσε που τους φοβίζει και ο ισλαμισμός. Αρα, ας το αλλάξουμε αυτό. Από τους λαούς που πρωτοπορούν εναντίον μας, κλαίγοντας για τους θανάτους και τις χαμένες πατρίδες που τους προκαλέσαμε, είναι και οι Πόντιοι. Επί 88 χρόνια (τυχαίο; Δε νομίζω!) ζουν στην Ελλάδα και πληθαίνουν και προκόβουν, με το ένα πνευμόνι αναστενάζοντας για την Τραπεζούντα και τα Κοτύωρα. Γιατί, λοιπόν, να μην τους πάρουμε συναισθηματικώς με το μέρος μας; Σε μια προοπτική είκοσι, τριάντα χρόνων, έχουμε μπροστά μας να πράξουμε τα εξής: λειτουργία στην Παναγία Σουμελά, κατοχυρωμένη, κάθε χρόνο. Οσο περνάει ο καιρός και συμμετοχή της Ρωσικής Εκκλησίας -όπως Γραικοί κι Αρμένηδες τρώγονται στον Αγιο Τάφο μεταξύ τους, έτσι θα κάνουν και στη Σουμελά. Μετά θα γίνονται λειτουργίες και σε άλλα συμβολικά μέρη, όπως στην Αγιά Σοφιά. Η Λοζάνη είναι χωρισμός και συνθήκη σε θρησκευτική βάση. Αυτή η βάση που παίζει έως σήμερα υπέρ των Ελλήνων θα παίζεται ισότιμα και από εμάς. Κι αν σε είκοσι ή εκατόν είκοσι χρόνια μπούμε στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ως μια χώρα 70 ή 80 εκατομμυρίων, τι μας κόφτει αν δεχτούμε στις περιοχές του Πόντου, στην Πόλη και στη Σμύρνη ίσαμε και τριακόσιες χιλιάδες τέως πρόσφυγες μικρασιάτες και του Πόντου να κατοικήσουν και να εμπορεύονται από Ελλάδα; Αυτοί θα λείψουν δραματικά από τη χώρα τους, διότι θα έρθουν όχι οι φτασμένοι και οι έχοντες, αλλά οι ταλαιπωρημένοι από την κρίση αγροτικοί πληθυσμοί της Μακεδονίας. Βέβαια, για να έρθουν αργότερα σε εμάς, οπότε η συνδιοίκηση των πετρελαίων του Αιγαίου δε θα έχει τόσες αντιδράσεις, πρέπει να μάθουν σε μισθούς 700 και συντάξεις 300 ευρώ. Αρα, ορθώς τους πιλατεύουν τώρα στο Γιουνανιστάν. Η άλλη γενιά τους που θα έρθει να δουλέψει θα έχει μηδέν απαιτήσεις -αυτές που έχουμε και εμείς από το δικό μας κράτος».

Καλά, μη βαράτε -το σκέφτηκα και το κοινοποιώ.
...
έγραψε ο Πάνος Θεοδωρίδης, στον ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟ