Προσπερνάμε το μαύρισμα του Γιωργάκη (τον Κωστάκη δεν τον πλησίασε πάντως και πολύ) κι ερχόμαστε στην ουσία της συνάντησης του με έναν από τους…
φονικότερους πρωθυπουργούς που έβγαλε η σύγχρονη παγκόσμια ιστορία.
Σίγουρα θα κατηγορηθώ για αντισημιτισμό από τους εβραίους προπαγανδιστές για τον παραπάνω χαρακτηρισμό, αλλά χέστηκα. Είναι τόσο καθάρματα, που αρνούνται να δουν το διαχωρισμό που κάνουμε οι περισσότεροι, ανάμεσα στο λαό του Ισραήλ και τον κρατικό – δολοφονικό – μηχανισμό τους.
Ο άθλιος πρωθυπουργίσκος μας λοιπόν, επιδίωξε και πέτυχε δεύτερη συνάντηση σε σύντομο χρονικό διάστημα, με τον Νεντανιάχου, στα πλαίσια σύσφιξης των σχέσεων των δύο κρατών.
Η θέληση για προσέλκυση επενδύσεων εβραϊκών συμφερόντων μάς κάνει να χάνουμε κάθε έρεισμα στον αραβικό κόσμο. Δε θεωρώ απαραίτητα κακό το πρώτο, η ζημιά όμως φοβάμαι πως θα είναι σημαντική στο δεύτερο. Μακάρι να βγω ψεύτης…
Το να συνάπτεις καλές επαγγελματικές σχέσεις με οποιοδήποτε κράτος, είναι ότι πιο θεμιτό κι επιθυμητό. Οι συγκεκριμένες όμως σχέσεις, είναι σίγουρο πως θα ευνουχίσουν ακόμα πιο πολύ το λόγο και την αντίσταση εκ μέρους μας, στις μελλοντικές τους εχθροπραξίες εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού…
Βλέποντας στον αντίποδα την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας (κόντρα με Ισραήλ-ΗΠΑ και προσέγγιση στις αραβικές χώρες) με κάνει να νιώθω όλο και πιο ανήσυχος…
Σίγουρα θα κατηγορηθώ για αντισημιτισμό από τους εβραίους προπαγανδιστές για τον παραπάνω χαρακτηρισμό, αλλά χέστηκα. Είναι τόσο καθάρματα, που αρνούνται να δουν το διαχωρισμό που κάνουμε οι περισσότεροι, ανάμεσα στο λαό του Ισραήλ και τον κρατικό – δολοφονικό – μηχανισμό τους.
Ο άθλιος πρωθυπουργίσκος μας λοιπόν, επιδίωξε και πέτυχε δεύτερη συνάντηση σε σύντομο χρονικό διάστημα, με τον Νεντανιάχου, στα πλαίσια σύσφιξης των σχέσεων των δύο κρατών.
Η θέληση για προσέλκυση επενδύσεων εβραϊκών συμφερόντων μάς κάνει να χάνουμε κάθε έρεισμα στον αραβικό κόσμο. Δε θεωρώ απαραίτητα κακό το πρώτο, η ζημιά όμως φοβάμαι πως θα είναι σημαντική στο δεύτερο. Μακάρι να βγω ψεύτης…
Το να συνάπτεις καλές επαγγελματικές σχέσεις με οποιοδήποτε κράτος, είναι ότι πιο θεμιτό κι επιθυμητό. Οι συγκεκριμένες όμως σχέσεις, είναι σίγουρο πως θα ευνουχίσουν ακόμα πιο πολύ το λόγο και την αντίσταση εκ μέρους μας, στις μελλοντικές τους εχθροπραξίες εις βάρος του Παλαιστινιακού λαού…
Βλέποντας στον αντίποδα την εξωτερική πολιτική της Τουρκίας (κόντρα με Ισραήλ-ΗΠΑ και προσέγγιση στις αραβικές χώρες) με κάνει να νιώθω όλο και πιο ανήσυχος…
