Γιοί και κόρες

Του Αργύρη Αργυριάδη
www.argiriadis.gr

Χθες διάβαζα τα blogs με έκδηλη περιέργεια. Ο υποστηριζόμενος από τη ΝΔ για το Δήμο Θεσσαλονίκης είχε ανακοινώσει την επωνυμία, τις αρχές και τους πρώτους υποψηφίους συμβούλους που στελεχώνουν το συνδυασμό του. Ακόμη και blogs που είναι φίλα προσκείμενα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμετώπισαν την ανακοίνωση με διάθεση...

κριτικής. Ευλόγως, ας μου επιτραπεί να επισημάνω. Το γεγονός ότι έχουμε μετατρέψει τις εκλογικές διαδικασίες σε καλλιστεία φαίνεται να μη μας ξενίζει πλέον, καθώς κάθε έννοια πολιτικής προσέγγισης των προβλημάτων έχει χαθεί προ πολλού. Σήμερα, δυστυχώς, δεν μιλάμε για ιδέες και θέσεις, αλλά επιδιδόμαστε σε έναν παραπολιτικό σχολιασμό της ζώσας καθημερινότητας.

Ωστόσο, η χθεσινή ανακοίνωση των υποψηφίων ξεπερνάει κάθε φαντασία και μας γυρνάει πολλά χρόνια πίσω. Η ενασχόληση με τα κοινά παρουσιάζεται ως κληρονομικό δικαίωμα! Όπως έγραψε και ένας blogger το όνομα του νέου συνδυασμού θα έπρεπε να ονομάζεται «Δυναστεία» και όχι «ομάδα δημιουργίας». Από την «Αναγέννηση» περάσαμε στη … «Διαιώνιση». Πράγματι, οι γιοί και οι κόρες όσων ασχολούνταν με την τοπική αυτοδιοίκηση – σχεδόν επαγγελματικά – επί δεκαετίες, έχουν κάθε δικαίωμα να εκτεθούν σε μια εκλογική αναμέτρηση ζητώντας την ψήφο των πολιτών. Εφόσον, όμως, οι ίδιοι έχουν εκφράσει μέχρι σήμερα δημόσιο λόγο. Εφόσον έχουν προσωπική άποψη και έχουν εκτεθεί στη βάσανο της δημόσιας κριτικής. Να εμφανίζονται, όμως, ως «δια μαγείας» ένα μήνα πριν τις εκλογές προφασιζόμενοι τους επίδοξους μεσσίες μας γυρνάει πολλά χρόνια πίσω, όταν η δημοκρατία ήταν όραμα και η ολιγαρχία καθεστώς.

Σήμερα χρειάζονται «ζωντανές παρατάξεις», δηλαδή σχηματισμοί ανοιχτοί στην κοινωνία. Ομάδες που προάγουν τους θεσμούς της συλλογικής αυτονομίας και αντλούν τη δυναμική τους από αυτούς.

«Ζωντανή δημοτική παράταξη» σημαίνει πρωταρχικά συλλογικότητα εξωστρεφής, που παράγει πολιτικό λόγο και δεν αρκείται στη στείρα αναπαραγωγή του. Που αποτελείται από μονάδες αυτόφωτες και όχι δοτές. Που φιλοδοξεί να εκφράσει ευρύτερες συσπειρώσεις με σκοπό την προώθηση προγραμματικών συγκλίσεων και την αναμόρφωση των τοπικών κοινωνιών.

Σήμερα χρειάζονται σχηματισμοί που θα αποφύγουν τον κίνδυνο της πολιτικής αοριστίας. Η άρνηση της ιδεολογικής αοριστίας και του πολιτικού επαμφοτερισμού αποτελούν αναγκαίους όρους για τη συγκρότηση μιας «παράταξης αρχών» που δεν ταυτίζεται επ' ουδενί με ένα μαζικό εκλογικό μηχανισμό ούτε βέβαια με την οικογενειοκρατία…

Το ανωτέρω άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «Αγγελιοφόρος» την Παρασκευή 17 Σεπτεμβρίου 2010.