Ο μυστηριώδης κύριος Αλεξ Ρόντος

Ο μυστηριώδης κύριος Αλεξ Ρόντος... φίλος και έμπιστος του Πρωθυπουργού, αθόρυβος και άνθρωπος ειδικών αποστολών, κινείται με άνεση ... έγραφε γνωστή εφημερίδα πριν καιρό... εμείς όμως σας προτείνουμε ένα αποκαλυπτικό άρθρο του Κ. Π. Παπαδιοχου
Ένα άρθρο που γράφτηκε στις 17/08/2008 αλλά έχει "διαχρονική αξία"...
Διαβάστε το...

Αλεξ Ροντος.Το όνομα του γεννημένου πριν από 54 χρόνια στην Τανζανία Ελληνα ομογενή, στους περισσότερους δεν λέει πολλά, παρότι τις τελευταίες ημέρες υπήρξαν σποραδικές αναφορές σ’ αυτόν, ως συμβούλου του προέδρου της Γεωργίας, Μιχαήλ Σαακασβίλι.

Κι όμως, ο κ. Ρόντος έχει προλάβει να ζήσει μια σχεδόν μυθιστορηματική και σίγουρα μυστηριώδη ζωή. Από στέλεχος της Αρχιεπισκοπής Αμερικής με αρμοδιότητα τις ανθρωπιστικές οργανώσεις, την τελευταία δεκαετία κατάφερε να βρεθεί «δίπλα» σε τρεις προέδρους. Αρχικά διετέλεσε στενότατος συνεργάτης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ κ. Γ. Παπανδρέου, κατά τη θητεία του τελευταίου ως υπουργού Εξωτερικών την περίοδο 1999 - 2004. Μάλιστα, η παρουσία του στο υπουργείο Εξωτερικών είχε προκαλέσει θύελλα υπόγειων αντιδράσεων από τους μόνιμους διπλωμάτες, αλλά και τη δημόσια έκρηξη του κ. Θ. Πάγκαλου, καθώς ήταν μεταξύ εκείνων που «φωτογράφισε» ο πρώην υπουργός, όταν έκανε λόγο για στελέχη που κινούνται στο κτίριο της Βασιλίσσης Σοφίας και μιλάνε μόνο αγγλικά. Εξάλλου το ελληνικό λεξιλόγιο του κ. Ρόντου, σύμφωνα με τις «κακές γλώσσες» του ΠΑΣΟΚ, δύσκολα υπερέβαινε όταν έφθασε στην Αθήνα τις διακόσιες λέξεις.

Στη συνέχεια, κατά την παρουσία του στο υπουργείο Εξωτερικών, φέρεται να έπαιξε κρίσιμο ρόλο στην «απομάκρυνση» της Αθήνας από το καθεστώς Μιλόσεβιτς, και λέγεται πως ήταν ο πρώτος που συναντήθηκε με τον Βόισλαβ Κοστούνιτσα, όταν ο τελευταίος ανέλαβε την προεδρία της Γιουγκοσλαβίας, το 2000, ενώ ιδιαίτερα στενές σχέσεις είχε και με τον δολοφονηθέντα, το 2003, πρωθυπουργό της Σερβίας Ζόραν Τζίντζιτς. Τέλος, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ το 2004 το ενδιαφέρον του μεταφέρθηκε στην κρίσιμη για τις ενεργειακές οδούς περιοχή του Καυκάσου, και άρχισε να απασχολείται ως σύμβουλος της κυβέρνησης της Γεωργίας και του προέδρου της Μιχαήλ Σαακασβίλι. Μάλιστα, στις 8 Μαΐου, η Χέραλντ Τρίμπιουν είχε φιλοξενήσει άρθρο του, μέσω του οποίου έκανε λόγο για την πιθανότητα μερικής κατοχής της Γεωργίας από τη Ρωσία και καλούσε τη Δύση να κινητοποιηθεί.

Με τον Αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο

Ο κ. Αλεξ Ρόντος σπούδασε ιστορία στην Οξφόρδη, και τα πρώτα του εργασιακά βήματα τα έκανε ως ρεπόρτερ σε χώρες της Αφρικής, όπου του κίνησαν το ενδιαφέρον οι περίφημες πλέον μη κυβερνητικές οργανώσεις. Το κρίσιμο, πρώτο βήμα στην ταραχώδη σταδιοδρομία του, όμως, φαίνεται πως υπήρξε η γνωριμία του με τον τότε Αρχιεπίσκοπο Αμερικής Ιάκωβο. Εκείνος τον έχρισε επικεφαλής της ανθρωπιστικής οργάνωσης Orthodox Christian Core, που ανέπτυσσε δραστηριότητα στη Μαύρη Ηπειρο. Το 1998 ήλθε στην Αθήνα, μαζί με τον τότε πρόεδρο του Συμβουλίου Αποδήμου Ελληνισμού κ. Αντριου Αθενς προκειμένου να πείσουν την ελληνική κυβέρνηση να ενισχύσει οικονομικά τους Ελληνες ομογενείς της Μαύρης Θάλασσας. Τότε, γνωρίστηκε με τον κ. Γ. Παπανδρέου που ακόμη ήταν αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών, υπό τον κ. Θ. Πάγκαλο.

Περίπου ένα χρόνο αργότερα, όταν ο κ. Θ. Πάγκαλος υποχρεώθηκε σε παραίτηση λόγω της υπόθεσης Οτσαλάν και ο κ. Γ. Παπανδρέου ανέλαβε τα ηνία της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, ο κ. Αλεξ Ρόντος από το πουθενά εξελίχθηκε σε ένα από τα πρόσωπα-κλειδιά του υπουργείου, αναλαμβάνοντας την Υπηρεσία Αναπτυξιακής Συνεργασίας (ΥΔΑΣ). Είχε τεράστια οικονομική δύναμη, καθώς σύμφωνα με τότε στενό συνεργάτη του κ. Γ. Παπανδρέου διαχειριζόταν όλα τα χρήματα που διέθετε το ΥΠΕΞ σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, αλλά σταδιακά και μυστικά κονδύλια για την «άσκηση πολιτικής» στα Βαλκάνια με έμφαση την πρώην Γιουγκοσλαβία, η οποία είχε διολισθήσει σε βαθιά κρίση. Οπως θυμάται επιτελής του νυν προέδρου του ΠΑΣΟΚ, «κάθε βδομάδα πήγαινε στον Γιώργο και ζητούσε λεφτά!». Η ισχύς του ήταν τέτοια, που φέρεται να πήγε έτοιμο σχέδιο υπουργικής απόφασης στον τότε προϊστάμενό του υφυπουργό κ. Γ. Ζαφειρόπουλο, ο οποίος σύμφωνα με όσα θυμάται στέλεχος του υπουργείου, το έσκισε μπροστά του. Πάντως, παρά τα διαβήματα του τελευταίου προς τον κ. Γ. Παπανδρέου, ο κ. Ρόντος παρέμεινε στο στενό περιβάλλον του πρώην ΥΠΕΞ. Περιγράφεται από όσους τον έχουν συναντήσει, ως κοσμοπολίτης, ιδιαίτερα ευφυής και άνθρωπος που του «αρέσει η καλή ζωή».

Η «σύναξη» στο Καβούρι

Σύμφωνα με συνομιλητές του ο κ. Ρόντος αρεσκόταν να εμφανίζεται ως ο «αρχιτέκτονας» της στροφής της Αθήνας από τον Μιλόσεβιτς στη σερβική αντιπολίτευση. Σύμφωνα με ανθρώπους που έζησαν τις συχνές του επισκέψεις στο Βελιγράδι το 1999, όταν ο Μιλόσεβιτς ήταν ακόμη ισχυρός, οι κινήσεις του ήταν ιδιαίτερα προσεκτικές. Ομως, στη συνέχεια ανέπτυξε στενές σχέσεις τόσο με τους ηγέτες της σερβικής αντιπολίτευσης, όσο και με την εκεί Εκκλησία. Μάλιστα, το 2000, όντας σύμβουλος του κ. Γ. Παπανδρέου διοργάνωσε στο Καβούρι συνάντηση των πρώτων, στην οποία προσκάλεσε και τον «διεκδικητή του θρόνου της Σερβίας», τον Καραγεώργεβιτς, τον οποίο και προσφώνησε «μεγαλειότατο». Η σχετική του αναφορά προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων από τα ΜΜΕ, αλλά και από στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και ο κ. Ρόντος υπέβαλε στον κ. Γ. Παπανδρέου την παραίτησή του, η οποία όμως δεν έγινε δεκτή. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ επέλεξε να μη μεταβεί –όπως ήταν αρχικά προγραμματισμένο– στο Καβούρι και περιορίστηκε να συναντηθεί μόνο με τους εκπροσώπους των Σέρβων του Κοσσυφοπεδίου στο υπουργείο Εξωτερικών. Ομως, λέγεται ότι σε εκείνη την περιπετειώδη «σύναξη» δίπλα στον Σαρωνικό, επελέγη ως «αντι-Μιλόσεβιτς» ο Κοστούνιτσα, που στη συνέχεια αναδείχθηκε σε πρόεδρο της Γιουγκοσλαβίας.

Και εάν άσπονδοι φίλοι του στο ΥΠΕΞ υποβαθμίζουν το ρόλο του στις τότε εξελίξεις στην περιοχή, αυτό φαίνεται πως ουδέποτε το έκαναν οι Αμερικανοί: Σύμφωνα με πληροφορίες, σε συνάντηση που είχαν λίγα χρόνια αργότερα στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ ο τότε υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ κ. Κόλιν Πάουελ με τον κ. Γ. Παπανδρέου, ο υπεύθυνος για θέματα νοτιοανατολικής Ευρώπης κ. Φρίντμαν είπε για τον παριστάμενο κ. Ρόντο: «Υπουργέ, είναι ο άνθρωπός μας στα Βαλκάνια, και αυτός που έριξε τον Μιλόσεβιτς».

«Ρόλο», άγνωστο σε εύρος όμως, ο κ. Ρόντος φαίνεται πως διαδραμάτισε και στην υπόθεση της ονομασίας της ΠΓΔΜ. Κατά μια εκδοχή, ήταν εκείνος που έπεισε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να μην αναγνωρίσει τα Σκόπια ως «Μακεδονία» στις αρχές του 2004, προκειμένου να μην πληγεί ο κ. Γ. Παπανδρέου, που μόλις είχε αναλάβει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, εν όψει των εκλογών του Μαρτίου. Πάντως, σύμφωνα με στενούς, τότε, συνεργάτες του κ. Γ. Παπανδρέου το σχετικό «ντιλ» το έκλεισε με την Ουάσιγκτον ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε περίπτωση, εκείνη την περίοδο, ο κ. Αλεξ Ρόντος επιχείρησε και το άλμα από τη διεθνή στην εγχώρια πολιτική σκηνή. Το όνομά του ως υποψηφίου προτάθηκε στις βουλευτικές εκλογές στην εκλογική περιφέρεια της Λακωνίας. Ομως, ο κ. Ρόντος «κόπηκε» από την Επιτροπή Ψηφοδελτίων της Χαριλάου Τρικούπη με συνοπτικές διαδικασίες, καθώς όπως θυμάται μέλος της, «όλοι είπαμε πως θα μας πάρουν με τις πέτρες, εάν πάει να κάνει προεκλογική εκστρατεία στη Μάνη, στα αγγλικά».

Κάπως έτσι, ο «μυστηριώδης» κ. Ρόντος –που τα προηγούμενα χρόνια είχε καλλιεργήσει στενές σχέσεις με μια σειρά «αμερικανοσπουδαγμένους» πολιτικούς των χωρών της πρώην Γιουγκοσλαβίας και της ρωσικής «περιφέρειας»– βρέθηκε, μετά την ήττα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές, να δίνει τα φώτα του στον Σαακασβίλι. Οχι με ιδιαίτερη επιτυχία, βέβαια, αν κρίνουμε εκ του αποτελέσματος. Πάντως, παρότι όποιος τον αναζητούσε τον έβρισκε σχεδόν πάντα στην Τιφλίδα, φαίνεται πως έχει διατηρήσει κάποιες σχέσεις με τον κ. Γ. Παπανδρέου. Παριστάμενοι στα «Συνέδρια της Σύμης» που διοργανώνει κάθε καλοκαίρι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, τον θυμούνται να είναι παρών τόσο πέρυσι στην Πάρο, όσο και φέτος στη Χαλκιδική...
http://news.kathimerini.gr/

Διαβάστε επίσης: http://www.tovima.gr/