http://taxalia.blogspot.com/2010/10/blog-post_290.html
Εγώ... βασικά... να 'ούμε...
θά 'θελα ένα πολιτικό που να μη τον παίρνει ο άνεμος. Τουλάχιστον 140 κιλά και όλα λίπια και πατσάδες για να με θυμίσουν όταν τον εβλέπω το κοντοσούβλι που θα γίνει είδος της...
πολυτέλειας. Να μή τον παίρνει ο αγέρας σαν κάτι πανιά που καρφώνουνε πάνω σε κοντάρια στα βραχονήσια μας. Να ΄ναι ο λόγος του βαρύς σαν τα γλουτάρια του και τα νοήματα στακάτα. Να λέει ρε παιδάκι μου πως μαζί τραπεζώνεστε και να το δείχει με όλο του το είναι, καραμπάμ! Κι καλημέρα του γαμηστερή, να σου φτιάχνει τη μέρα.
Επίσης τον θέλω κημπάρη… κυριλέ... όχι φτωχωμπινέ όπως κάτι άλλους που πάνε και παντρεύονται σε ξωκλήσια, οι σπάγκοι... να τον βλέπουνε οι ξένοι στα Παρίσια και να λένε "μπράβο η Ελλάς και άξια τα τεκνά της". Να τσουλάει τους λογαρσμούς με τρόπο, να βάζει λάδι εκεί που πρέπει, να τα χώνει εκεί που το νόμιμον το χρήζει. Πως αλλιώς θα σου δώσει ο αμερικάνος τ΄αροπλάνα του, χαρίς το κατιτίς. Και το κατιτίς να το κάνεις έργα στη πατρίδα για να ΄χει κι ο αλβανός το κομπόδεμά του. Έργα όπως σπίτια με θέα τα Μάρμαρα για να το βλέπει ο ξενέρας ο Τρισέ και να του φεύγουν ακουσίως οι χαβιαρόπορδες.
Τον θέλω ταξιδιάρη, να μη βάζει κώλο κάτω. Να παίρνει τα εξέκιουτιβ, ένα από τα αερόπλανα τα κυβερνητικά και να την κάνει "μεθυσμένη πυξίδα", μια 'πο 'δώ και μια 'πο ΄κεί, να σώζει τη φώκια από τη ζέστη που οι κακοί αθρώποι ζεσταίνουν το περιβάλλο, να σκούζει για τα πιράγχα στον Αμαζόνιο και το πράσινο κανγκούρι της αρκτικής. Τονε 'θέλω να κυβερνάει με το λάπτοπ, μοντερνιά. Να σηκώνει το σκάιπε και να μιλά με τον οικονομικόνε για τα μνήμονήματα. Να 'χει 'κονοστάσι τον Άη-Μάκ τον Ιντελένιο και να κανονήζει τα σπρέντια και τα νασζτάκια από κείθε. Και να μιλάει ελληνικά κυριλέζικα κι όχι τα γκρίκλις του κουέρτυ… να τον καταλαβαίνει και η τελευταία γριά στη χώρα όταν λέει "λεφτά υπάρχουν". Και λεβέντη, να κρατάει περίστροφο και να χέζονται πάνω τους οι Σφακιανοί, να λένε "κοίτα πως πονάν τα παληκάρια ορε Μανούσο". Να σημαδεύει το κεφάλι του και να πετυχαίνει τους κακούς… να τη δουλεύει καλά τη μπλόφα.
Τον εθέλω επίσης πολιτικό από τα γενοφάσκια του, όχι σα κάτι άσχετα που γουστάροουν να μπούν και στη Βουλή επειδή έτυχε να έχουν περάσει κι από τη Νάσα. Ο πολιτικός πρέπει να χει πείρα από τον παππού του ακόμα, να τονε ξέρει ο κόσμος, να 'χει το θάρρος να σε λέει Γιωργάκη. Να έχει συμφάγει και στα ξένα φόρα με τους κουμάντους του πλανήτου. Δεν ξές τον Σόρος; Άι συρ' γαμής ρε που θες να μπεις και σε ψηφοδέλτιο… Δεν σε ξέρει ο Μπρεζίνσκι; Χέσε μας ρε που θές και ψήφο! Όλα κι όλα. Πρέπει να προσέχουμε ποιόν βάζουμε κουμάντο μας.
Λοιπόν αυτά τα ολίγα προς μάσα σκέψης, λέω τώρα να πάω να κολήσω καμιά αφίσα στα δέντρα της Τσιμισκή για να τη φέρω στα ίσια της… λίγο χρώμα προεκλογικό… να πάρω κι εγώ κανα κατιτίς γιατί η τσέπη μου εγαμήθη τελευταίως. Ας όψεται που τα φάγαμε όλοι μαζί, οι αλήτες και πλερώνω το μερίδιο μου.
Μη ξεχάσεις το τάμα μου στον Άη-Μάκ σου Γιωργάκη μου.
Από αναγνώστη
