Δεν υπάρχουν διεφθαρμένα επαγγέλματα, υπάρχουν διεφθαρμένοι άνθρωποι

Χωρίς εξέταση μην τιμωρείς κανέναν

Σωκράτης

‘ ΜΗΝ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΛΑΣΠΗ ΣΕ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ’

Δεν υπάρχουν διεφθαρμένα επαγγέλματα, υπάρχουν διεφθαρμένοι άνθρωποι, σκεφτόμουν ένα απόγευμα που έπινα τον καφέ μου στο κέντρο της πόλης ακούγοντας μία παρέα που συζητούσε μεγαλόφωνα για κάποιον διεφθαρμένο γιατρό.

Ο όρος ‘διαφθορά’ έχει εισέλθει πλέον ως όρος στην καθημερινότητά μας: στις πρωινές εκπομπές, στα δελτία ειδήσεων, στις εφημερίδες και στα blogspot, αλλά και στις καθημερινές κουβέντες στο...
 γραφείο, στο δρόμο, στα bar, ακόμη και στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, που χρησιμοποιούμε οι περισσότεροι. Μπορεί μάλιστα να θεωρηθεί φυσιολογικό, αν λάβουμε υπόψη τη βαθειά κρίση, η οποία επηρεάζει το πορτοφόλι μας, τον τρόπο ζωής μας, τις συνήθειές μας, την κοινωνικότητά μας και αγγίζει ύπουλα τα όνειρά και τα σχέδια μας. Μας ενοχλεί όταν ακούμε για σπατάλες του δημόσιου χρήματος, αγανακτούμε όταν περικόπτουν τους μισθούς μας, όταν αυξάνουν τους φόρους ή όταν στον αέρα πλανάται η απειλή των νέων μέτρων, αδιόρατη και ταυτόχρονα υπαρκτή ... Και αυτός ο φόβος, η αγωνία, ο εκνευρισμός μας, ίσως και η αμηχανία της αδυναμίας αντίδρασης, μας οδηγεί στην αναζήτηση ενόχων ισοπεδώνοντας ανθρώπους και ιδέες, ποδοπατώντας αξιοπρέπειες, απλά ίσως γιατί ασκούν ένα επάγγελμα ή υπηρετούν ένα δημόσιο λειτούργημα.

Και ναι ! δεν ‘παίρνουν φακελάκια’ όλοι οι γιατροί, δεν ‘κάνουν προπαγάνδα’ όλοι οι δημοσιογράφοι, δεν είναι ‘χωμένοι-μέσα σε όλα’ όλοι οι δικηγόροι, δεν ΄λαδώνονται’ όλοι οι πολεοδόμοι και οι εφοριακοί ... Υπάρχουν και οι άλλοι ! Αρκεί να κοιτάξουμε στο κοινωνικό μας περίγυρο, στους φίλους και τους γνωστούς μας και θα θυμηθούμε ανθρώπους, που είναι τίμιοι, υπηρετούν το επάγγελμά τους ή το δημόσιο λειτούργημα που τους έχει ανατεθεί, και διάγουν βίο ανάλογο με τον μισθό τους, χωρίς να χρηματίζονται και να προκαλούν το δημόσιο αίσθημα ... παραμένοντας έντιμοι, με τις ίδιες αγωνίες και ανησυχίες μ’ εμάς.

Η ισοπέδωση μέσα στη γενικευμένη ομίχλη συνενοχής που ρίχνεται βοηθάει τους πραγματικούς ενόχους να κρυφτούν μέσα στο πλήθος των υπόπτων δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επαναλαμβάνουν τις αχρείες πράξεις τους.

Και αναρωτιέμαι, αν είναι δίκαιο να καλείται σε απολογία ή να αποπειράται ο αποκλεισμός κάποιου ακόμα και από το δικαίωμα συμμετοχής ως υποψήφιου στις εκλογές, επειδή συνάδελφοί του παραβίασαν τον όρκο τους και εκμεταλλεύθηκαν τη θέση που τους εμπιστεύτηκαν οι πολίτες για ίδιον όφελος; Πώς αποκλείουμε κάποιον που θέλει να κριθεί από την ψήφο των συμπολιτών του, απλά και μόνο επειδή είναι λ.χ. γιατρός ή εφοριακός; Ποιος επιβάλλει αυτόν τον ιδιότυπο ρατσισμό προσπαθώντας εν μέσω προεκλογικής περιόδου να αποκλείσει κάποιον υποψήφιο επικαλούμενος απλά το επάγγελμά ή το λειτούργημά του παρασιωπώντας ποιότητα, αξία, ιδέες, πάθος και προσωπικότητα; Δεν τιμωρούμε με αυτόν τον τρόπο αυτούς που έχουν σταθεί όρθιοι απέναντι σε κυκλώματα και στο εύκολο, παράνομο κέρδος; Οι πραγματικοί ένοχοι θα μας ευγνωμονούν.

Στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία (και δεν αναφέρομαι μόνο στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο) όπου τίποτα δεν φαίνεται αθώο, θα πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα υποψιασμένοι στις εύκολες και γενικού χαρακτήρα καταδίκες καθώς και στις συστηματικές προσβολές της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της ακεραιότητας τίμιων ανθρώπων, που επιδιώκουν κατά κανόνα αλλότρια συμφέροντα.

Σταύρος Κάτσιος