Του Αναστάσιου Καζαντζίδη
Δεν μ έβαλε ο Γκιουλέκας στο ψηφοδέλτιο; Θα πάω απέναντι!
Θα ψηφίσω Μπουτάρη. Για να μάθει ποιος είμαι εγώ!
Δεν μ έδωσε το χρίσμα ο Σαμαράς; Θα κατέβω αντάρτης και θα στηρίξω στο δεύτερο γύρο τον υποψήφιο του ΠΑΣΟΚ, για να …μάθει ποιος είμαι εγώ!
Εγώ και ο εαυτός μου.
Αυτή είναι δυστυχώς η άθλια παιδική ασθένεια της παράταξης.
Έχετε δει κανένα δυσαρεστημένο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ να πηγαίνει στο ΣΥΡΙΖΑ;
Να κάνει κολεγιά με τον
Τρεμόπουλο;Όχι.
Μόνο ο κλασικός 'θιγμένος' δεξιός ξερόλας τα κάνει αυτά. Πάει στον Καρατζαφέρη, απειλεί ότι θα πάει στο νέο κόμμα της φίλης του Χριστοφοράκου και γενικά σου γυρνάει την πλάτη όταν τον χρειάζεσαι.
Ο δεξιός που νομίζει ότι όλοι του χρωστάνε. Ότι όλοι του είναι υποχρεωμένοι.
Πως αν αποφασίσει να πολιτεύεται για ακόμη …πενήντα χρόνια, θα πρέπει το κόμμα να τρέχει από πίσω του.
Η γνωστή του ατάκα: ξέρεις ποιος είμαι εγώ;
Δυστυχώς αυτήν την νοοτροπία θα την πληρώσει η Θεσσαλονίκη.
Θα την πληρώσουν οι εργαζόμενοι στο δήμο της Θεσσαλονίκης.
Και ιδιαίτερα οι εργαζόμενοι στη δημοτική τηλεόραση.
Το μένος των οπαδών-στελεχών του ΠΑΣΟΚ που είχε μαζί του ο Μπουτάρης, είναι μεγάλο.
Δυστυχώς δεν θα είναι ο συμπαθής κατά τα άλλα κυρ Γιάννης, εκείνος που θα διοικεί τον δήμο, αλλά το βαθύ ΠΑΣΟΚ της Θεσσαλονίκης.
Η Θεσσαλονίκη από την 1η Ιανουαρίου γυρίζει σελίδα.
Μια σελίδα με έντονο πράσινο και τρεμοπουλικό χρώμα.
Ας οπλιστούμε με υπομονή κι ας αγωνιστούμε να την κάνουμε μια σύντομη πράσινη παρένθεση.
Θέλει πολλή δουλειά ακόμη για να πειστεί ο γαλάζιος ψηφοφόρος να γυρίσει στην κάλπη.
Στα χαρακώματα της αντιπολίτευσης λοιπόν.
Της δημιουργικής και αποτελεσματικής αντιπολίτευσης. Γιατί η Θεσσαλονίκη πρέπει να προχωρήσει μπροστά.
