Ολόκληρο το πολιτικοοικονομικό καταστημένο της χώρας πιέζει, κυρίως προς την πλευρά Σαμαρά, για να επιτύχει την συγκατάθεση της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην άτεγκτη εφαρμογή της σκληρής πολιτικής του μνημονίου. Αν δεν το καταφέρει με το καλό θα προσπαθήσει να το επιτύχει με το ζόρι. Βλέπουμε εξάλλου τελευταία τι γίνεται στη Νέα Δημοκρατία.
Αυτό το ίδιο κατεστημένο που μας οδήγησε....
στη σημερινή κρίση, με την καταλήστευση του δημοσίου χρήματος που έκανε τόσα χρόνια, αυτό το ίδιο θέλει να ελέγξει τις εξελίξεις και να μας οδηγήσει μέσα στην κρίση σαν τα πρόβατα, για να εκμεταλλευτεί προς όφελός του, τις ευκαιρίες για πλουτισμό, που θα δημιουργήσει η κρίση. Όλοι πλέον παραδέχονται ότι η βασικότερη αιτία για την κατάσταση που έχει περιέλθει η χώρα και η κοινωνία, είναι το πολιτικό μας σύστημα. Δυστυχώς είναι ένα πολιτικό σύστημα απόλυτα ελέγξιμο από κάποια εξωθεσμικά κέντρα αποφάσεων, τα οποία το χρησιμοποιούν για να διασπαθίζουν το δημόσιο χρήμα και να κρατούν την κοινωνία στη γωνία και σε ύπνωση. Και αυτό έχει γίνει πλέον αντιληπτό από όλους.
Αυτά λοιπόν τα κρατικοδίαιτα παρασιτικά συμφέροντα, που αποτελούν το καρκίνωμα του κοινωνικού σώματος, με τη βοήθεια του υποταγμένου και απόλυτα ελέγξιμου πολιτικού προσωπικού της χώρας, το οποίο ποδηγετείται από λίγες πολιτικές οικογένειες, είχαν και έχουν μονίμως την κοινωνία στη γωνία και δεν επέτρεψαν ποτέ, αφενός την άνοδο στην πολιτική εξουσία, γνήσιων λαϊκών δυνάμεων και προσωπικοτήτων, και αφετέρου δεν επέτρεψαν ποτέ την οικονομική ανάπτυξη γνήσιων κοινωνικών δυνάμεων, μέσω της άνθισης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Τα πάντα πνίγονται μέσα από τον τεράστιο γραφειοκρατικό μηχανισμό που έχει κατασκευάσει το πολιτικό σύστημα για να ελέγχει την κοινωνία.
Αυτό το απόλυτα ελέγξιμο από τα κρατικοδίαιτα παράσιτα, πολιτικό σύστημα, πλέκεται γύρω από το ισχύον Σύνταγμα και το πολίτευμα της Προεδρευόμενης Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας ή αλλιώς της Προεδρευόμενης Κληρονομικής Ολιγαρχίας, το οποίο και νομιμοποιεί την όλη κατάσταση. Είναι ντροπή μας πια, να εξακολουθούμε να πιστεύουμε σ’ αυτό το πολιτικό σύστημα.
Εδώ λοιπόν είναι το μόνο σημείο που μπορεί να συμφωνήσει ο Αντώνης Σαμαράς με τον Γιώργο Παπανδρέου και είναι το μοναδικό αντάλλαγμα που πρέπει να ζητήσει. Το γνωρίζουν άλλωστε και οι δύο, τι ακριβώς πρέπει να γίνει, για να απαλλάξουν την πολιτική από τον έλεγχο των συμφερόντων. Για να ανοίξουν τη δημοκρατία στο λαό. Για να καλέσουν τις κοινωνικές δυνάμεις να αναλάβουν την πρωτοβουλία για τη διάσωση της χώρας.
Αν θέλουν να γίνουν οι πραγματικοί ηγέτες και αναμορφωτές της χώρας, θα πρέπει οι δύο παλιοί φίλοι και συμφοιτητές να το τολμήσουν.
Η όποια οικονομική πολιτική, μόνο με την λαϊκή αφύπνιση και συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων μπορεί να επιτύχει.
Θα πρέπει λοιπόν ο Αντώνης Σαμαράς να ζητήσει από τον Γιώργο Παπανδρέου να ανοίξει μια συζήτηση για την αλλαγή του Συντάγματος και στη συνέχεια να πάμε σε ένα δημοψήφισμα για να επιλέξει ο λαός την μορφή του πολιτεύματος που επιθυμεί.
Εξάλλου, οι τελευταίες εκλογές απέδειξαν ότι ο λαός αποστρέφεται το υπάρχον πολιτικό σύστημα και ουδόλως θέλει να συμμετέχει σ’ αυτό το πολιτικό θέατρο που παίζεται σε βάρος του.
