Από σήμερα το πρωΐ οι αναλύσεις στις εφημερίδες για το εκλογικό αποτέλεσμα «δίνουν και παίρνουν». Όλοι – δικαίως και αδίκως – έχουν να καταθέσουν την άποψή τους. Γιατί κέρδισε ο Μπουτάρης, γιατί έχασε ο Γκιουλέκας, πόσο ηττημένος είναι τελικά ο Ψωμιάδης και πάει λέγοντας. Αλήθεια, ποιός ενδιαφέρεται;
Φτάσαμε στο σημείο να θεωρούμε ότι η εκλογή Μπουτάρη...
ήταν έκπληξη, όταν ο Κ.Γκιουλέκας και οι «παρ’αυτώ» έκαναν ότι μπορούσαν για να μην εκλεγούν. Την εβδομάδα μεταξύ της πρώτης και δεύτερης Κυριακής όπου και να γύριζες το κεφάλι σου στην πόλη έβλεπες τον κυρ-Γιάννη, με τη γνώριμη καμπουριαστή του φιγούρα να διασχίζει το δρόμο. Εκατοντάδες οι εθελοντές του έκαναν αισθητή την παρουσία τους παντού.
Το διαφορετικό, το καινούργιο δεν χρειάζεται και πολύς κόπος για να κυριαρχήσει, ειδικά εάν οι περισσότεροι έχουν απλά βαρεθεί να ακούν τα ίδια και τα ίδια. Εγκλωβισμένος ο Παπαγεωργόπουλος στο σύστημα των ανθρώπων του που τόσα χρόνια είχε τις ίδιες ιδέες και τις ίδιες εμμονές, εγκλωβισμένος στο σύστημα «σηκώνω μαύρη σημαία όταν πρωθυπουργός είναι ο Σημίτης, αλλά όλα είναι καλά όταν κυβερνά ο Καραμανλής». Εγκλωβισμένος στο σύστημα των υπερ-αιωνόβιων αντιδημάρχων του, οι οποίοι είχαν αποκτήσει – δικαίως – σχέση εξάρτησης με την καρέκλα, το υπηρεσιακό αυτοκίνητο και την έννοια της εξουσίας. Μπορείς μετά να ευαγγελίζεσαι το καινούργιο, όταν τα ρούχα σου μυρίζουν ναφθαλίνη; Προφανώς και όχι. Οι επικοινωνιολόγοι μπορούν επίσης με πολύ μεγάλη άνεση να σκίσουν τα πτυχία τους, καθώς ένας άνθρωπος που διανύει την 6η δεκαετία της ζωής του μπόρεσε να μιλήσει στην καρδιά των 18χρονων που ψήφιζαν για πρώτη φορά, αποδεικνύοντας ότι τελικά σημασία έχει πόσο χρονών είναι η καρδιά σου και όχι ότι γράφει η ταυτότητά σου. Πολύ πιο εύκολα θα μπορούσε κάποιος να φανταστεί το Γ.Μπουτάρη να μιλά με νέους και νέες, παρά τον Κ.Γκιουλέκα. Και αυτή την εικόνα ο δεύτερος δεν έκανε απολύτως τίποτε να την αντιστρέψει. Ομοίως, όλη η προεκλογική κίνηση και δραστηριότητα του Κ.Γκιουλέκα ήταν για «κλάμματα». Οι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι υποτίθεται ότι αθροίζουν ψήφους στην παράταξη και δεν περιμένουν για να αλιεύσουν από μία δεδομένη δεξαμενή. Ο Μπουτάρης δεν φοβήθηκε να συμπεριλάβει τους πάντες, ακόμα και τους «ανθρώπους της Ντόρας», όπως χαρακτηρίζεται ο Στάθης Αβραμίδης. Από την άλλη, υπήρχε η έννοια της κομματικής πειθαρχίας, που ανάγκαζε ουσιαστικά έναν αμιγώς κομματικό υποψήφιο να μην ξεφεύγει από αυτά που λέει το κομματικό του αρχηγείο. Αυτό το «κώλυμμα» το είχε αποφύγει στο ακέραιο ο Γ.Μπουτάρης. Ένα αξιοπερίεργο μόνο, αξίζει μίας πιο έντονης υποσημείωσης: Το περίφημο «όλον ΠΑΣΟΚ» είχε γυρίσει επιδεικτικά την πλάτη του στο Γ.Μπουτάρη σε όλη την προεκλογική περίοδο και μάλλον τελικά του έκανε πολύ μεγάλο καλό. Χθες το βράδυ όμως ήταν όλοι εκεί, στο εκλογικό κέντρο των οδών Τσιμισκή και Κομνηνών. Και βέβαια εννοείται ότι όλοι έλεγαν πόσο πολύ είχαν «τρέξει» για αυτόν τον αγώνα.
Δεν ήταν όμως περισσότεροι από αυτούς που είχαν σπεύσει στο εκλογικό κέντρο του Παναγιώτη Ψωμιάδη, για να πιστωθούν και αυτοί κάτι από τη νίκη του Νομάρχη Θεσσαλονίκης. Οι αναλύσεις, ειδικών και μη ειδικών, χωλαίνουν τόσο στο συγκεκριμένο ζήτημα, που καταντούν αστείες. Ο Ψωμιάδης έχασε από τις εκλογές του 2006 στο Νομό Θεσσαλονίκης περίπου 100.000 ψήφους. Τότε, ο υποψήφιος του ΛΑΟΣ είχε συγκεντρώσει 15.000 ψήφους, ενώ τώρα ο Κ.Βελόπουλος τις διπλασίασε στο νομό Θεσσαλονίκης. Επομένως η απώλεια του πρώτου αιρετού Περιφερειάρχη της Κεντρικής Μακεδονίας, συγκρίνοντας τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις 2006 – 2010, είναι περίπου 85.000 ψήφοι, είτε γιατί οι ψηφοφόροι ψήφισαν κάτι άλλο, είτε πολύ απλά γιατί δεν πήγαν καν να τον ψηφίσουν. Αυτή είναι η πρώτη απώλεια. Η δεύτερη, πολύ λιγότερο ορατή, είναι ότι ο Ψωμιάδης για τα επόμενα 3,5 χρόνια θα πρέπει να αλλάξει όλη του την εικόνα. Ο Νομάρχης μπορεί να σκορπά το γέλιο είτε ντύνεται ζορό είτε κολομπίνα. Ο Περιφερειάρχης που πάει στη Βουλή, στην αρμόδια επιτροπή, μία φορά τον χρόνο για τον απολογισμό του, που συντάσσει και παρουσιάζει σχετική έκθεση προόδου, που «παζαρεύει» στην Ε.Ε για επενδυτικά κοινοτικά προγράμματα, δεν μπορεί να είναι διασκεδαστής. Οφείλει, πρέπει, επιβάλεται να είναι πάντα η εικόνα των πολιτών του. Και οι κάτοικοι της Κεντρικής Μακεδονίας έχουν ανάγκη από ηγέτες που θα τους βγάλουν από τις δύσκολες στιγμές της καθημερινότητας τους, όχι από ανθρώπους που θα τους κάνουν να γελούν.
Προφανώς και είναι τελείως στρεβλός ο τρόπος με τον οποίο παρουσιάζονται – ειδικά από τις εφημερίδες – τα τελικά αποτελέσματα. Ο Ψωμιάδης κέρδισε καθαρά, ξεκάθαρα, πεντακάθαρα, γιατί αυτό ήθελαν οι ψηφοφόροι. Οι ίδιοι ακριβώς ψηφοφόροι που εξέλεξαν το Γ.Μπουτάρη για το Δήμο Θεσσαλονίκης. Δεν μπορεί η πρωτιά του ενός και του άλλου να έχουν διαφορετικό ζύγισμα. Είναι το ίδιο ακριβώς. Και ο Ψωμιάδης κέρδισε, όπως έχασε ο Μπόλαρης. Ο «αναιμικός» Μ.Μπόλαρης που δεν μπόρεσε να πείσει ότι ο Ψωμιάδης μπροστά του ήταν.. «λίγος». Όμως ο … «λίγος» πήρε 406.890 ψήφους. Μπορεί να τους πήρε για τελευταία φορά. Μπορεί ίσως και όχι. Η κάλπη άλλωστε, όπως αποδεικνύουν τα αποτελέσματα στους Δήμους Θεσσαλονίκης, Αθηνών, Πειραιά έχει το δικό της τρόπο για να εκδικείται τους περισπούδαστους αναλυτές….
Υ.Γ: Αν τελικά υπάρχει κάποιο μήνυμα από τις εκλογές αυτές, δεν είναι άλλο από το ότι ο κόσμος, ο λαός, οι ψηφοφόροι, όλοι και όλες εμείς αποκτούμε μία ολοένα αυξανόμενη δυσανεξία στους αμιγώς πολιτικούς και αναζητούμε ανθρώπους που μπορούν να μιλούν και να συμπεριφέρονται γήϊνα. Αναζητούμε την απόδειξη ότι σε αυτή την Χώρα κατοικούν μόνο άνθρωποι. Και όχι άνθρωποι και πολιτικοί…
Διαβάστε επίσης στο newsblog: Το τέλος «σωτήρων» και «ηγεμόνων»
