Ο νομπελίστας Πολ Κρούγκμαν, εκτιμά πως η Ισπανία έχει βρεθεί αιχμάλωτη σε μία κατάσταση...
οικονομικής κρίσης από την οποία, δεν μπορεί να ξεφύγει χωρίς βαριές θυσίες, αντίθετα με τις ΗΠΑ οι οποίες διαθέτουν το νομισματικό και συναλλαγματικό όπλο της υποτίμησης του δολαρίου. Αυτό αναφέρει σε άρθρο στους N.Y.Times.
Το κοινό γνώρισμα της Ισπανίας και των ΗΠΑ -σύμφωνα με τον Κρούγκμαν- είναι η μεγάλη φούσκα ακινήτων συνοδευόμενη από μία τεράστια αύξηση του ιδιωτικού χρέους, που κατέληξε σε ύφεση μόλις η φούσκα έσπασε. Αιτία όμως της κρίσης χρέους της Ισπανίας είναι το ευρώ, το οποίο, τώρα που έσπασε η φούσκα "δεν επιτρέπει" στους μισθούς και τα κόστη να προσαρμοστούν πτωτικά ώστε να καλυφθεί το προκύπτον έλλειμμα ανταγωνιστικότητας. Δεν μπορεί να αυξήσει την προσφορά χρήματος και να υποτιμήσει την συναλλαγματική ισοτιμία στην οποία συναλλάσσεται, με συνέπεια να υποχρεώνεται σε μία αργή και επώδυνη εσωτερική υποτίμηση. Ετσι η προσαρμογή της οικονομίας της θα σημάνει χρόνια με υψηλή ανεργία για να πιεσθούν πτωτικά οι μισθοί αλλά και πτώση των εισοδημάτων, ενόσω το χρέος θα παραμένει σταθερό, με αποτέλεσμα η εσωτερική υποτίμηση να επιδεινώνει τα προβλήματα των ιδιωτικών χρεών.
Ομως τώρα μία έξοδος από το ευρώ θα σημάνει μία μεγάλη τραπεζική κρίση γι αυτό είναι δύσκολο να φανταστούμε κάποια ισπανική κυβέρνηση να αναλαμβάνει τον κίνδυνο της εξόδου από το ευρώ. Η Ισπανία είναι μία οικονομία αιχμάλωτη, εγκλωβισμένη στο ευρώ. Θα ήταν πολύ καλύτερα αν δεν βρισκόταν εξαρχής στην Ευρωζώνη. Αυτό είναι το ισπανικό δίδαγμα που οι ΗΠΑ πρέπει να κατανοήσουν και να μην υπαναχωρήσουν από την τρέχουσα νομισματική πολιτική στήριξης της οικονομίας που ακολουθεί η Fed, όπως προτείνουν οι Ρεουμπλικάνοι.
http://www.nytimes.com/2010/11/29/opinion/29krugman.html?_r=1&nl=todaysheadlines&emc=a212
ΣΤ.ΚΥΡΙΑΖΗΣ
