διαπλεκόμενους μεγαλοεργολάβους) το εγκλώβισαν για πολλοστή φορά σε αδιέξοδη παγίδα.
Οι αγανακτισμένοι διαδηλωτές, κάθε ηλικίας, δεν εφάρμοσαν προβοκάτσια ούτε αυτοδικία, αλλά άμυνα: ευρισκόμενοι σε κατάσταση ανάγκης. Συνεπώς, η αποδοκιμασία της φυσικής αμυντικής αντίδρασης ενός θύματος εναντίον του θύτη του δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη ή λογική. Την απαρέσκεια τους, είναι βέβαιο, θα την εκφράσουν μόνο τα «κυνηγόσκυλα» των διαπλεκομένων που έχουν εξαιρεθεί προκλητικά από τα αντικοινωνικά μέτρα του Μνημονίου.
Η προσπάθεια για το συμψηφισμό των ευθυνών για την κατάντια της χώρας, που επιχειρήθηκε με τη φράση: «όλοι μαζί τα φάγαμε» δεν είχε τα αναμενόμενα αποτελέσματα. Μάλλον είχε τα αντίθετα, καθώς προκάλεσε περίστερο θυμό στους πολίτες. Ο κ. Χατζηδάκης υπέστη – ως αντιπρόσωπος – τα επίχειρα της αμετροέπειας και της προδοτικής συμπεριφοράς του σημερινού πολιτικού συστήματος (ανεξαρτήτως κομμάτων), το οποίο εξακολουθεί να αυτοσχεδιάζει σε βάρος του απλού πολίτη με τρόπο αντιδημοκρατικό – καθεστωτικό. Προστατεύοντας τις προνομίες: τόσο τις δικές του, όσο και της νεο-φεουδαρχικής ελίτ στην οποία ξεπουλάει τα πάντα.
Οι αναποτελεσματικές και ανάλγητες πολιτικές, που επιβάλλονται από εξωθεσμικούς εισηγητές: ξένους με την ελληνική πραγματικότητα, διαμορφώνουν τις απάνθρωπες κοινωνικές συνθήκες, που με τη σειρά τους οδηγούν σε απάνθρωπες αντιδράσεις ως φυσική συνέπεια. Η βίαιη καταστολή αυτών των αντιδράσεων δε συνιστά πολιτική λύση καθώς επιδεινώνει το πρόβλημα.
Με δεδομένο ότι οι «Έλληνες» «πολιτικοί» δε φαίνεται να συναισθάνονται την ανικανότητά τους να βγάλουν τη χώρα από τη κρίση (καθώς αποτελούν την κύρια αιτία αυτής) η άφευκτη μοίρα τους είναι αργά ή γρήγορα: «να τους ρημάξει της ιστορίας η στροφή»… Αμήν!
http://massmedia-gr.blogspot.com/2010/12/blog-post_16.html
