Η αγνώστου πατρός χρεοκοπία πυροδοτεί τη βία...

Πριν μερικές εβδομάδες, κάποιος περιέλουσε με βενζίνη υπάλληλο του ΟΑΕΕ και απειλούσε να την κάψει, γιατί θεώρησε πως το ταμείο τον ταλαιπωρούσε αδίκως...

Προχθές, τραυματίστηκε ένας αστυνομικός σε εφορία της Ηπείρου, όταν κάποιος φορολογούμενος απηυδισμένος γιατί την ταλαιπωρία στην προσπάθεια να κάνει μια παύση επαγγελματικής δραστηριότητας, έβγαλε περίστροφο και κρατούσε το έφορο όμηρο επί ώρες...

Στο κτίριο της Μαρφίν στο κέντρο της Αθήνας την Άνοιξη που πέρασε τρεις αθώοι κάηκαν ζωντανοί...

Αγανακτισμένοι πολίτες λίντσαραν τον πρώην υπουργό κ. Χατζηδάκη μόνο και μόνο γιατί ήταν πολιτικός ή γιατί βρέθηκε την κατάλληλη ώρα στην ακατάλληλη θέση.

Τι γίνεται, έχουμε πόλεμο;

Αν ναι... Ποιες είναι οι αντίπαλες παρατάξεις;

Φοβάμαι, πως επειδή δεν υπάρχει μια σαφής και κοινά αποδεκτή παραδοχή για το ποιος ευθύνεται για τη χρεοκοπία και ο ένας τα ρίχνει στον άλλο, δεν αποκλείεται να φτάσουμε σε ένα μαζικό λιντσάρισμα όλων εναντίων όλων...

Ήδη έχουμε να κάνουμε με πρωτοφανή γεγονότα βίας μιας κοινωνίας που τείνει στα όρια της παράκρουσης. Αν ισχύει αυτό που λένε, πως το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, το κοινωνικό σώμα ασθενεί και αυτό κατά τον ίδιο τρόπο. Ήτοι, το πρόβλημα ξεκινάει από την πολιτική και πνευματική μας ηγεσία.

Έχουμε μια κυβέρνηση που μέσα σε λίγους μήνες έχει αλλάξει περισσότερα απ’ ό,τι έχουν αλλάξει οι υπόλοιπες τα τελευταία είκοσι χρόνια. Παρ’ όλα αυτά προχωράει στη μεγαλύτερη μεταρρύθμιση με 2-3 υπουργούς αποφασισμένους και τους υπόλοιπους να παριστάνουν, μέσω του στερεότυπου του προστάτη του λαού, τον δικηγόρο διαφόρων συντεχνιών...

Συνέπεια αυτού φοβάμαι θα είναι να πληρώσουμε το κόστος και να μην πληρωθούμε την ανταμοιβή της ανάπτυξης που συνεπάγεται η μεταρρύθμιση των κακώς κείμενων ή να καθυστερήσουμε σε αυτό...

Δεν υπάρχουν στελέχη της κυβερνώσας παράταξης που πιστεύουν στη μεταρρύθμιση τα οποία θα μπορούσαν να στελεχώσουν τις κατάλληλες θέσεις; Υπάρχουν, αλλά λόγοι εσωτερικών πολιτικών και πελατειακών ισορροπιών έχουν προκρίνει άλλους...

Η ευθύνη αυτών των επιλογών βαραίνει φυσικά τον πρωθυπουργό, ο οποίος έχει το δικαίωμα να παίζει κορώνα γράμματα το πολιτικό μέλλον, το δικό του και τους κόμματός του, δεν μπορεί να κάνει το ίδιο όμως με το μέλλον της χώρας...


Πηγή:www.capital.gr