«Οι θριαμβολογίες της Κυβέρνησης του ΠΑ.ΣΟ.Κ. για τα εύσημα που, δήθεν, έλαβε απεδείχθησαν έωλες.
Η Έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σχετικά με την πορεία εκτέλεσης του «Μνημονίου» αποτυπώνει τα αδιέξοδα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής, αναδεικνύει τις αστοχίες του
Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής («Μνημόνιο»), και επιβεβαιώνει τις ανησυχίες και ενστάσεις της Νέας Δημοκρατίας.Πιο συγκεκριμένα, σύμφωνα με την Έκθεση:
§ Η εφαρμογή του Προγράμματος Οικονομικής Πολιτικής έχει καταστεί δυσχερέστερη.
§ Εντοπίζονται καθυστερήσεις στην προετοιμασία διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων.
§ Η πρόοδος στις μεταρρυθμίσεις, από το καλοκαίρι, είναι βραδύτερη.
§ Η ύφεση θα είναι μεγαλύτερη (4,6% στο 3ο τρίμηνο του έτους σε σχέση με το αντίστοιχο του 2009)).
§ Η ανεργία θα είναι υψηλότερη από τις προβλέψεις (ήδη στο 12,6% τον Σεπτέμβριο).
§ Η υστέρηση στο σκέλος των εσόδων συνεχίζεται.
§ Ο στόχος για το δημοσιονομικό έλλειμμα του 2010 δεν θα επιτευχθεί.
§ Το έλλειμμα εκτιμάται στο 9,6% του ΑΕΠ για το 2010, 1,5% του ΑΕΠ υψηλότερο από τον στόχο του «Μνημονίου».
§ Τα 2/3 της υπέρβασης στο έλλειμμα του 2010 οφείλονται στην υστέρηση των εσόδων (τουλάχιστον 4 δις. ευρώ υστέρηση έναντι των στόχων) και μόνο το 1/3 στην αναθεώρηση των δημοσιονομικών μεγεθών για το 2009.
Η Κυβέρνηση, για να ανακτήσει το χαμένο έδαφος, δεσμεύτηκε να εφαρμόσει νέα μέτρα, εκτός «Μνημονίου», ύψους 6,1 δισ. ευρώ (2,5% του ΑΕΠ) για το 2011.
Εκτοξεύει, έτσι, το συνολικό ύψος των μέτρων της δημοσιονομικής προσαρμογής στα 14,3 δισ. ευρώ για το 2011.
Παράλληλα, υποχρεούται, το Μάρτιο του 2011, να εξειδικεύσει νέα, πρόσθετα, μέτρα ύψους τουλάχιστον 13 δισ. ευρώ (πάνω από το 5% του ΑΕΠ) για την επίτευξη του στόχου για το έλλειμμα την περίοδο 2012-2014.
Μέτρα υψηλότερα από αυτά που καταγράφει το «Μνημόνιο», λόγω μεγαλύτερης ύφεσης, χαμηλότερων εσόδων και λήψης μη-μόνιμων μέτρων το 2011.
Αποδεικνύεται, έτσι, για ακόμη μία φορά η αναποτελεσματικότητα του μείγματος οικονομικής πολιτικής.
Πολιτική, η οποία δεν επιτρέπει στην προσπάθεια δημοσιονομικής προσαρμογής να πιάσει τόπο, αφού, όλο και περισσότερο, απορροφάται από τη διευρυνόμενη ύφεση.
Συνεπώς, απαιτείται αλλαγή του μείγματος οικονομικής πολιτικής με συγκερασμό της απαραίτητης δημοσιονομικής προσαρμογής και μέτρων τόνωσης της οικονομίας.
Η Κυβέρνηση οφείλει να κάνει, επιτέλους, τις κατάλληλες αλλαγές, απαλλασσόμενη από το σύνδρομο κατοχής της μοναδικής αλήθειας, για τη θεραπεία των μακροχρόνιων παθογενειών της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, για τις οποίες, άλλωστε, φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης.»
