Ολόκληρη η ομιλία της κ.Αράπογλου στη Βουλή, χθες:
ΚΑΙ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΚΠΕΜΨΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΣΤΗ ΚΑΙ Η ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ ΟΤΙ ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΟΥΜΕ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΤΟ ΧΡΕΟΣ ΜΑΣ ΣΤΗ ΝΕΑ ΓΕΝΙΑ.
Καθώς είθισται να φέρνουμε τις ειδήσεις από την περιοχή μας, αλλά εγώ θα σας δείξω τις δύο σημερινές πρώτες ειδήσεις της Θεσσαλονίκης. «Κραχ ανεργίας στη Θεσσαλονίκη», «Πανελλαδικό ρεκόρ με 16% στο τρίτο τρίμηνο», «Απέρριψαν το αίτημα για ειδικό ανακριτή στη μεγάλη και γνωστή πλέον υπόθεση της υπεξαίρεσης». Δεν κρίνω βεβαίως τη νομική πλευρά του θέματος. Είναι οι δύο ειδήσεις της Θεσσαλονίκης. Μια γιγαντιαία μαύρη τρύπα σε δημοτικά ταμεία που τα προηγούμενα χρόνια της διακυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας δεν τάραζε τη νηφαλιότητα των δημοσίων λειτουργών και όσοι τα καταγγέλλαμε, έμοιαζε να βρισκόμαστε εκτός κλίματος, κοινώς να χαλάμε, πρώην κύριοι Υπουργοί, την πιάτσα.
Και η ανεργία στο ζενίθ, αποτέλεσμα της άλλης μακαριότητας του οικονομικού αυτοματισμού, γιατί και πάλι όσοι φωνάζαμε ότι μπορούσε η SIEMENS να μείνει στην πόλη, όπως και τα Λιπάσματα, όπως η ΒΙΑΜΥΛ, με απλές κυβερνητικές κινήσεις και πρόνοιες της Νέας Δημοκρατίας, έμοιαζε να ζούμε και πάλι εμείς εκτός εποχής.
Αυτές οι δύο ειδήσεις μας δείχνουν το δρόμο του πολιτικού καθήκοντος: Έλεγχος και ανάπτυξη.
Κυρίες και κύριοι, είναι τόσο κρίσιμη η κατάσταση της οικονομίας και της λειτουργίας του κράτους που παρέλαβε η Κυβέρνηση, που η κυρίαρχη προτεραιότητα ήταν και παραμένει να σωθεί η χώρα. Και αυτόν τον αγώνα μόνο μαραθωνοδρόμοι μπορούν να τον τρέξουν. Η ιστορία θα αποτυπώσει τη διορατικότητα και την τόλμη του Γιώργου Παπανδρέου να θέσει πρώτος ζητήματα ευρωπαϊκού μηχανισμού στήριξης, αναδεικνύοντας κατ’ ουσίαν τα δομικά ελλείμματα του οικοδομήματος. Έτσι, η ανάγκη αποκάλυψης ονομάτων και πρακτικών για λόγους κοινωνικής δικαιοσύνης –γιατί δεν τα φάγαμε όλοι μαζί, κύριοι Υπουργοί- αλλά και ορθής πολιτικής πρακτικής παραμένει κοινωνικό αίτημα που περιμένει τη σειρά του.
Καλούμαστε σήμερα να ψηφίσουμε με βαθειά συναίσθηση ευθύνης και σε κλίμα χαμηλών κοινοβουλευτικών τόνων -είναι αλήθεια- και συγκρατημένης προσδοκίας τον Κρατικό Προϋπολογισμό του ερχόμενου δύσκολου 2011.
Προσπερνώντας τα μεγέθη που με διαύγεια τίθενται από το Υπουργείο Οικονομικών -και μάλιστα σε ένα καινούργιο θεσμικό περιβάλλον με ανεξάρτητη στατιστική αρχή, κανόνες διαφάνειας και μηχανισμούς παρακολούθησης- αυτό που επιθυμώ να καταθέσω στη σημερινή συζήτηση είναι ότι πέραν όλων των άλλων, έχουμε καθήκον όλοι μας να αλλάξουμε το δημόσιο λόγο που εκπέμπουμε και που αναπαράγεται και από τα Μέσα Ενημέρωσης.
Κορυφαίο πολιτικό καθήκον είναι να λέμε την αλήθεια. Όμως, το ύψιστο καθήκον μας, αγαπητοί συνάδελφοι, είναι να μην αφήσουμε τη χώρα να την καταλάβει ο φόβος. Αριθμοί, δισεκατομμύρια, ελλείμματα, χρέη, spread, χρηματιστήρια έχουν κατακυριεύσει τη ζωή των Ελλήνων.
Εάν διδάσκει κάτι η γιγαντιαία προσπάθεια της Κυβέρνησης είναι η σχετικότητα του χρόνου. Το 2010 ο χρόνος συμπυκνώθηκε. Νοοτροπίες, πολιτικές προτεραιότητες, δημόσια ραθυμία, βολικοί αυτοματισμοί που χαρακτήρισαν δεκαετίες και βέβαια χαώδη ελλείμματα έπρεπε να ανατραπούν.
Η οικονομική εξάρτηση της χώρας από διεθνή χρηματοπιστωτικά κέντρα, σε συνδυασμό με την ασύδοτη διαχείριση και σε σχέση πάντα με την αλλαγή εποχής, μας δείχνουν ένα δρόμο ο οποίος είναι μονόδρομος: Να συμμαζέψουμε τη χώρα, αλλά και να βάλουμε τις τουρμπίνες μπροστά, συμπυκνώνοντας το χρόνο και αλλάζοντάς τα όλα τώρα και όχι με διαδοχή προτεραιοτήτων, κύριοι Υπουργοί. Ταυτοχρόνως!
Ο φετινός, όπως και ο περσινός Προϋπολογισμός –και αυτό το αναγνωρίζει και η αντιπολίτευση- είναι ειλικρινείς, σκληροί και αναγκαίοι. Όμως, σήμερα η δημοσιονομική περιστολή δεν μπορεί να είναι σημερινή μόνο και αύριο να περιμένουμε την ανάπτυξη. Πρέπει να γίνουν ταυτοχρόνως.
Η Ελλάδα είναι σαν να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού σε ένα έδαφος που υποχωρεί. Είναι εξαιρετικά σημαντικό να ενισχύσουμε το έδαφος. Όμως, το μεγάλο στοίχημα είναι να δώσουμε την προωθητική δύναμη να πηδήξουμε πάνω από το γκρεμό με εθνική αποφασιστικότητα και να περάσουμε απέναντι. Και αυτό είναι χρέος όλων μας, της Κυβέρνησης, της Βουλής, των κομμάτων, των νέων συλλογικοτήτων, της Αυτοδιοίκησης. Είναι ευθύνη διαβαθμισμένη, αλλά κοινή.
Η λέξη στο σύγχρονο κόσμο, αρκετά αόριστη για να χωρά δημόσιες και παραγωγικές νοοτροπίες και λειτουργίες, αλλά και ιδιαιτέρως δυνατή για να εμπνέει συλλογικότητες και ατομικές διαφοροποιήσεις και πειραματισμούς είναι καινοτομία. Είναι καινοτομία και εκσυγχρονισμός στην παραγωγή, καινοτομία στη διάθεση προϊόντων και στην αναζήτηση αγορών. Καινοτομία του ξεχασμένου αυτονόητου στην αγροτική παραγωγή, της μικρής και ευλογημένης ελληνικής καλλιέργειας και της μοναδικής βιοποικιλότητας που είναι ταυτότητα, είναι ποιότητα, είναι υψηλή τυποποίηση. Και βέβαια, δεν είναι ούτε επιδοτήσεις, αλλά ούτε και ο χορός των φωτοβολταϊκών.
Καινοτομία και αριστεία στην έρευνα κα την εκπαίδευση, καινοτομία στη διαχείριση των πόρων και των υδάτινων πόρων. Καινοτομία στη χωροταξία των πόλεων, απομάκρυνση από το μοντέλο των επεκτάσεων, υιοθέτηση των σύγχρονων απόψεων για τις συμπαγείς πόλεις. Καινοτομία στη δημόσια αντίληψη τού τι θεωρούμε επένδυση.
Σημαντικές οι προοπτικές των μεγάλων επενδύσεων, αλλά η συζήτηση για τα συγκριτικά μας πλεονεκτήματα ως χώρα κάποτε πρέπει να γίνει συγκεκριμένη. Έχουμε το πιο δυνατό brand name παγκόσμια. Μνημειακός πλούτος, ιστορία, πολυνησία, διασπορά, διακεκριμένοι Έλληνες, υψηλής αξίας διατροφή, ανθρώπινο δυναμικό, ορυκτός πλούτος, γεωθερμία! Όλα αυτά πρέπει να αποτελέσουν τον κορμό καθετοποιημένων επιχειρησιακών σχεδίων που θα δώσουν ορμή στην τοπική και την εθνική ανάπτυξη. Μαζί και πέραν του Μνημονίου, χρειαζόμαστε ένα εθνικό σχέδιο ανάπτυξης με διατρέχουσα την έννοια της καινοτομίας και με μέτρο αποδοτικότητας την καινοτομία.
Καινοτομία στον τρόπο λειτουργίας της δημόσιας διοίκησης. Καινοτομία για τα μέτρα μας, καινοτομία -λογική κατάκτηση για άλλους- στην αλλαγή της δημόσιας διοίκησης. Δεν αρκεί να μειώνουμε αριθμητικά και οριζόντια το δημόσιο τομέα, αλλά να παρουσιάζουμε τεκμηριωμένες καταγραφές και επιστημονικές αλλαγές στα οργανογράμματα και τα επιχειρησιακά σχέδια. Καινοτομία στον τρόπο λειτουργίας της πολιτικής.
Και χωρίς το Μνημόνιο είναι ολοφάνερο ότι η μεταβιομηχανική εποχή έχει ανάγκη από καινοτομίες στη συλλογική λειτουργία, στη λειτουργία των κομμάτων και για την ουσία, αλλά και για την εικόνα μας.
Καινοτομία στον τρόπο λειτουργίας της Βουλής. Εφαρμογή και στα καθ’ ημάς της ανοιχτής διαβούλευσης με την κοινωνία, με την ίδρυση επιτροπών για το μέλλον μας, ανάλογες των «future committee» άλλων χωρών, οι οποίες βρήκαν το κλειδί της ανάπτυξης.
Κυρίες και κύριοι, αγαπητοί συνάδελφοι, η ελπίδα και η πίστη δεν είναι έννοιες μεταφυσικές. Είναι η κινητήρια δύναμη ατόμων και λαών που πιστεύουν στη δύναμή τους. Η σύγχρονη ανάπτυξη βασίζεται στην ηθική και υλική ενίσχυση των καλών ιδεών, δηλαδή της καινοτομίας.
Και το μήνυμα που πρέπει να εκπέμψουμε είναι η πίστη και η ενθάρρυνση ότι θα τα καταφέρουμε, κάτι που αποτελεί το χρέος μας στη νέα γενιά. Μόνο εάν τα παρακρατήματα από τα εισοδήματα γίνουν κεφάλαιο ενθάρρυνσης της νέας γενιάς, τότε μόνο θα έχουμε πετύχει.
«Καλές γιορτές και καλή δύναμη για το 2011»!
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑΣΟΚ)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΟΥΣΑ (Βέρα Νικολαΐδου): Ευχαριστούμε την κα Αράπογλου.
