Και ένα ποίημα για τη συμμαθήτρια του Χριστοφοράκου....

Η  Ντόρα μας καθότανε
σε μιά κοντή κοτρώνα
ήταν αρκούντως σκεπτική
κι 'χε ωχρό το χρώμα

Στο νού της στριφογύριζε
η λέξη αποστασία
''να μου το πούνε έτσι ωμά
σε με σε μιά ..Κυρία''!

Ένα τσιγάρο άναψε
από βαρύ χαρμάνι
σκόρπισε σύννεφα καπνού...

το έκανε ντουμάνι!

Μήπως δεν έπραξα σωστά
στο νου της εψιθύρισε
πήγε λιγάκι πιό εκεί
κι ένα λουλούδι μύρισε

Το λούλουδο που μύρισε
μαράθηκε με μιάς
μα λίγο πριν να ξεραθεί
της λέει της Κυράς

Το άρωμά μου σου ΄δωσα
μ' ευχαριστείς με θάνατο
με τα καμώματά σου κάνεις
τον Σαμαρά Αθάνατο!



Εδεσσαίος