Σου γράφω αυτές τις τελευταίες γραμμές, λίγο πριν αποφασίσω να σηκωθώ από τον καναπέ μου. Ξέρεις εσύ πόση υπομονή έχω κάνει. Δεν μπορώ πια να ξεχαστώ με τα μεσημεριανά αποφάγια που με ταιζεις από την τηλεόραση. Το κλειστό μαγαζί μου ουρλιάζει και δε με αφήνει άλλο να με υπνωτίζουν οι τηλεκαφετζούδες των δελτίων ειδήσεων. Είμαι ο κάποτε καλός νοικοκύρης σου. Εκείνος που του χτυπούσες την πλάτη στις εκλογές και του έδινες υποσχέσεις για καλύτερες μέρες. Είμαι εκείνος που σου έδινε συνέχεια πίστωση χρόνου. Είτε λεγόσουν Παπανδρέου, είτε Καραμανλής είτε
Σημίτης. Ακόμη αν λεγόσουν και Μητσοτάκης…
Είμαι εκείνος που έβλεπε υπομονετικά να του καίνε το μαγαζί οι γνωστοί άγνωστοι στο κέντρο της Αθήνας. Εκείνος που δεν άνοιγε το στόμα του στην πραμάτεια των μεταναστών που έκαναν κατάληψη στο πεζοδρόμιο μπροστά από το μαγαζί του.
Εκείνος που περίμενε να εφαρμόσεις τους νόμους που εσύ ψήφισες!
Εκείνος που περίμενε να βάλεις μυαλό και να σταματήσεις να χαιδεύεις τα αυτιά όλων! Και των πλουσίων, και των φτωχών και κυρίως των δικών μου της …πάλαι ποτέ …μεσαίας τάξης!
Κι εσύ αγαπητό μου σύστημα συνέχισες να δανείζεσαι χωρίς να ακουμπάς κανέναν!
Όλους μας χτυπούσες την πλάτη, χωρίς να σου το ζητήσουμε!
Αγαπητό μου σύστημα, σου γράφω αυτές τις γραμμές, λίγο πριν σηκωθώ από τον καναπέ μου.
Νομίζω ότι αρκετά σε άφησα μόνο σου να ορίζεις τις τύχες μου.
Είναι πολλά τριάντα χρόνια χωρίς έλεγχο.
Φταίω κι εγώ δε λέω, που δεν ξύπνησα νωρίτερα.
Αλλά βλέπεις ήταν αυτά τα ΜΜΕ που με κρατούσαν συνεχώς τα μάτια κλειστά.
‘Δεν πειράζει με τα Ίμια’ είπα, ευτυχώς δεν κάναμε πόλεμο…
‘Δεν πειράζει με τους S300’ ας πάνε στην Κρήτη, η Κύπρος πέφτει εξάλλου μακριά…
‘Δεν πειράζει, δεν πειράζει, δεν πειράζει’…
Και το εκκρεμές περνούσε μπροστά από τα μάτια μου κάθε βράδυ στις 8 σε όλα τα δελτία ειδήσεων….
Και η φωνή του μου έλεγε: για το καλό σου! Για το καλό σου!
Κι εγώ αγαπημένο μου σύστημα χαλάρωνα στον καναπέ μου.
Μέχρι που έκλεισα το μαγαζί μου!
Μέχρι που η τράπεζα έκανε κατάσχεση σε όλα μου τα εμπορεύματα!
Μέχρι που μου γύρισες την πλάτη και κατάλαβα ότι το μόνο που σε ενδιέφερε τόσα χρόνια στη σχέση μας, ήταν ο προσωπικός τραπεζικός σου λογαριασμός!
Και θύμωσα αγαπημένο μου σύστημα.
Θύμωσα πολύ.
Και αποφάσισα να σηκωθώ από τον καναπέ.
Για το καλό μου!
