Εχω εδώ και τρία χρόνια, ένα ιστολόγιο. Εχω σχολιάσει στο μισό internet. Δεν με κόψανε ποτέ.
Δεν θυμάμαι δηλαδή. Αλλά κι αν έγινε μια και δυο, δεν τρέχει και τίποτε πια. Εχω το δικό μου ιστολόγιο και μπορώ να γράψω οτι θέλω. Ο καθένας μπορεί να το κάνει αυτό. Είναι απλό, εύκολο και δωρεάν. Και να πει τη γνώμη του, με ότι τρόπο θέλει. Και να αναλάβει και τις ευθύνες του, στο δικό του ιστολόγιο.
Αν σε κάποιον σχολιαστή μου, του έχουν κόψει σχόλιά του σε άλλα ιστολόγια, γιατί πρέπει να γίνεται θέμα αυτό, στο δικό μου ιστολόγιο; Υπάρχει κάποια λογική εξήγηση; Κάποια συνάφεια; Εχω εγώ...
κάνα μέτωπο ανοιχτό με άλλα ιστολόγια; Παίρνω εγώ μέρος σε καμμιά δια-ιστολογική σύρραξη; Είμαι δια-ιστολογικός συνήγορος του ανώνυμου σχολιαστή;
Αναγνωρίζω και πιστεύω, διότι ναι βεβαιώθηκα, ότι σε διάφορα ιστολόγια “πέφτει μαχαίρι” σε αρκετά σχόλια, ακόμη και όταν τα σχόλια αυτά είναι ευπρεπή, δεν περιέχουν ύβρεις, χαρακτηρισμούς ή αστήρικτες κατηγορίες και συκοφαντίες. Και πως κόβονται μόνο και μόνο γιατί διαφωνούν με την κεντρική πολιτική γραμμή του χι, ξι, ψι ιστολογίου.
Αλλά δεν καταλαβαίνω τι σχέση έχω εγώ, με τα κομμένα σχόλια κάποιου, σε άλλο ιστολόγιο. Και τι σχέση έχουν τα θέματά μου με αυτό.
Αυτό που θέλω εγώ είναι να σπείρω πέντε κείμενα στο διαδίκτυο που θα μιλάνε
■για τη δημοκρατία.
■για το ότι ο κοινοβουλευτισμός είναι ολιγαρχία.
■για το ότι τα κόμματα είναι ο βιότοπος της διαφθοράς, και κατά δική τους ομολογία.
■για τον τρόπο που λειτουργεί το χρήμα, οι τράπεζες και τα δάνεια.
■για την ιστορία μας ως έθνος και τους αγώνες μας.
■για τους καταπληκτικούς ανθρώπους της πατρίδας μου και τον λαό της.
■για το ότι τα οικονομικά συστήματα (σοσιαλισμοί-καπιταλισμοί-λιμοί-σεισμοί και καταποντισμοί) είναι συστήματα που μασκαρεύονται σε πολιτεύματα ενώ αυτό που χρειάζονται για να εφαρμοσθούν είναι πάντα ένας κοινοβουλευτισμός με απολυταρχική τάση.
■για το ότι δεν υπάρχουν αριστεροί και δεξιοί αλλά μόνο έλληνες.
■για το ότι η διχόνοια μας είναι κομματικό προϊόν και εργαλείο χειραγώγησής μας και εμπόδιο στην συνεννόησή μας.
Εγώ θέλω να είμαι και να παραμείνω κήρυκας συμφιλίωσης. Συμφιλίωση λέω. Οχι φαγωμάρα (γμ τα σχόλια και το καλό τους).
Ιδέες περί συμφιλίωσης αριστερού με δεξιό προπαγανδίζω. Να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι μαζί, λέω. Να πιουν. Να τσουγκρίσουν ποτήρια. Να χορέψουν ελληνικά. Να μιλήσουν. Να συζητήσουν. Και να έχουν και τις γυναίκες τους μαζί. Και τα παιδιά τους. Για έλληνες μιλάω. Για πατριώτες. Αυτά λέω, για αυτά χτυπιέμαι.
Και πάνω στα πρώτα βήματα ευρύτερης αποδοχής που πάει να κάνει σαν ιστολόγιο, συναντώ τα συνήθη (από κείνους τους λίγους φυσικά). Χαζοκακίες, εμπάθειες, αμετροέπειες και μόνιμους ερεθισμούς. Και το αστείο είναι πως δεν έχουν πάντα εμένα ως αποδέκτη. Αλλά διάφορα άλλα πρόσωπα, πολιτικά μερικές φορές. Και άλλα ιστολόγια.
Εσύ λοιπόν αναγνώστη μου, αν σε ενδιαφέρει η δημοκρατία, η επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, η κριτική στον κοινοβουλευτισμό, καλώς ήρθες.
Αν έχεις αντίθετη άποψη και επιχειρήματα, “χώστα” στα σχόλια. Χώστα αλλά γερά χώστα. Οχι φοβισμένα. Χώστα μας με παρρησία. Με θάρρος και ένταση. Μείνε βράχος στην πολιτική σου γνώμη. Υπερασπίσου την. Δεν κόβει το blog σχόλια επειδή διαφωνεί μαζί τους πολιτικά. Οταν βρίζουν κι όταν συκοφαντούν τα κόβει. Μη μας χαρίζεσαι λοιπόν. “Πολιτικώς αντίθετοι μα η αγάπη, αγάπη“. Πυροβόλα με επιχειρήματα. Ευγενικά όμως πάντα. Και μην αρπάζεσαι με τους συν-σχολιαστές σου. Μην τους λούζεις με χαρακτηρισμούς.
Διότι εμείς εδώ τακτικά οργανώνουμε και τσιπουρομαζώξεις. Συμφωνούντες και διαφωνούντες. Κι άμα είσαι κάνας μπελαλής και καβγατζής τι να σε φωνάξουμε; Διαφωνία θέλουμε, όχι καράτε.
Οσο δε, αναγνώστη μου, για το αν σου κόβουν τα σχόλια αλλού, μη γνοιάζεσαι. Τώρα θα σου κόβουν τα σχόλια και εδώ. Απροειδοποίητα. Διότι όταν αποκαλείς τον συνομιλητή σου π.χ. “φασιστόμουτρο” ή δεν ξέρω γω τι, δεν είναι ότι τον προσβάλλεις μόνο, αυτόν κι εμένα που σας φιλοξενώ και τους δύο. Αλλά και ότι είναι τζάμπα τσαμπουκάς και με ξένες πλάτες. Κι αυτός που κινδυνεύει να τρέχει στα δικαστήρια είμαι εγώ. Οχι εσύ.
Οποιος θέλει να βρίζει κόσμο, ας κάνει δικό του ιστολόγιο.
Οχι εδώ πατριώτες. Αυτό το ιστολόγιο είναι για άλλη δουλειά.
..........
..........
έξοχο κείμενο που θα μπορούσε να είναι το Ευαγγέλιο του σχολιασμού από τον Αναρμόδιο. Το τροποποιήσαμε ελαφρώς γιατί θεωρούμε ότι εκφράζει όλα τα σοβαρά ιστολόγια.
