 |
| Γεώργιος Μαύρος |
Ο Καραμανλής έχει φτάσει από το Παρίσι και σχηματίζεται η "Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας". Στις 24-7-1974. Η κυβέρνηση αυτή, εκτάκτου ανάγκης, έχει προσωρινό Πρωθυπουργό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, Υπουργό Εξωτερικών τον Γεώργιο Μαύρο και...
μέλη στελέχη απ΄όλες τις προδικτατορικές παρατάξεις, δεξιούς, κεντρώους και αριστερούς. Η σύνθεσή της εδώ
Οι Τούρκοι έχουν ήδη πραγματοποιήσει την απόβαση στην Κύπρο, από τις 20-7-1974.
Η φρέσκια Ελληνική κυβέρνηση, μεταβαίνει στη Γενεύη για ειρηνευτικές πρωτοβουλίες. Οι διαπραγματεύσεις αποτυγχάνουν και το πρωί της 14ης Αυγούστου 1974, οι Τούρκοι προχωρούν με ευκολία στον γνωστό ΑΤΤΙΛΑ ΙΙ, καταλαμβάνοντας όσα εδάφη τους χρειάζονταν για να μονιμοποιήσουν την κατοχή.
 |
| Παρά τη διαστροφή της πραγματικότητας από τη μαύρη προπαγάνδα, πρώτιστο μέλημα του Κ.Καραμανλή, ήταν η "δι όλων των δυνάμεων προάσπισις της ανεξαρτησίας και ακεραιότητας της Κύπρου" |
Φυσικά, θα μπορούσαν με μεγάλη άνεση να καταλάβουν ολόκληρο το νησί, το "αφεντικό" όμως και των 3 χωρών (Κύπρος, Ελλάδα, Τουρκία), έδωσε τη Σολομώντεια λύση, ζητώντας από τους έτσι κι αλλιώς αδύναμους Έλληνες, να μην ανακατευθούν. Όπως έγινε με τα Ίμια, όπου η μεσολάβηση των συμμάχων, που θέλουν να τα ΄χουν καλά και με τους δύο, έλεγε "κατεβάστε την ελληνική σημαία, για να ηρεμήσουν οι Τούρκοι". Και φυσικά την κατεβάσαμε, για τον απλούστατο λόγο, ότι ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν έτοιμη για πόλεμο με την Τουρκία και δεν υπάρχει μεγαλύτερη απόδειξη από τη διαρκή υποχωρητικότητα και τον κατευνασμό του αφέντη Τούρκου.
Ο Υπουργός Εξωτερικών ερωτάται, γιατί δεν στείλαμε στρατεύματα να πολεμήσουν, αλλά, όπως και ο Σημίτης, δεν έχει τον έλεγχο, ούτε της κυβέρνησης, ούτε του στρατού, δεν έχει καν γνώση των δυνατοτήτων. Θα μπορούσε μια γενικευμένη σύρραξη, να οδηγήσει στην ολοκληρωτική καταστροφή του ελληνισμού και σε μια εκατόμβη ανάλογη του Ερζερούμ, της Σμύρνης, της Κωνσταντινούπολης.
Κάποιοι μεταφέρουν αργότερα, ότι ο Γεώργιος Μαύρος (και όχι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όπως πέρασε στην ιστορία για να αμαυρωθεί η "δεξιά"), απάντησε πως η "Κύπρος κείται μακράν". Για την ακρίβεια είπε "Η Κύπρος βρίσκεται μακράν", υπακούοντας στις "άνωθεν εντολές", όπου άνωθεν εντολές, ήταν αυτές που ήταν και το 1922 και το 1955, και το 1966. Των συμμάχων μας Αμερικανών.
(περισσότερα εδώ)
Σήμερα, 40 χρόνια σχεδόν από τότε, κάποιοι με ευκολία λεονταρίζουν.
Όλοι όσοι βρέθηκαν σε παρόμοιες καταστάσεις όμως, έπραξαν το ίδιο, τις τελευταίες δεκαετίες.
Όπως πολύ πρόσφατα, ο Πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου, στην διαμάχη του με το ΚΚΕ που τον κατηγορούσε ότι φοβάται να καθορίσει την ΑΟΖ, πιεζόμενος είπε την αλήθεια:
Είπε αυτό που θα ΄λεγε ο κάθε πρωθυπουργός, γνωρίζοντας ότι δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε έναν πόλεμο με την Τουρκία. Οι Τούρκοι έχουν δεκαπλάσια πολεμική μηχανή και πολεμούν ακατάπαυστα στο Κουρδιστάν, εδώ και δεκαετίες. Έχουν άλλη κουλτούρα και πολύ κόσμο...αναλώσιμο.
Με τις συνθήκες λοιπόν του 1974, είναι ψευτοπαλικαρισμός, να εγκαλεί κάποιος τον Γεώργιο Μαύρο, για το "Η Κύπρος κείται μακράν". Από τον καναπέ και τώρα, που δεν πρόκειται να κληθεί κανείς να πολεμήσει, εκ του ασφαλούς, όλοι είμαστε παλικάρια.
Το τι θα μπορούσε ή θα έπρεπε να γίνει, δεν μπορεί να απαντηθεί τώρα!
Και δεν θα απαντηθεί ποτέ, αν δεν ανοίξει ΟΛΟΣ ο φάκελος της Κύπρου και δεν μάθουμε με απόλυτη σαφήνεια το ρόλο των Αμερικανών.
Τα υπόλοιπα, τώρα, είναι ψευτοπαλικαριές εκ του ασφαλούς, που όλοι μπορούμε να λέμε, με τη χαρακτηριστική άνεση του καφενείου. Αν πάλι τα πιστεύουμε και σήμερα, η Ελλάδα, βιάζεται καθημερινά από την Τουρκία. Και όλοι αντιλαμβάνεστε ότι τα θέματα ΑΟΖ, πετρελαίων κ.λ.π., καθορίζονται αποκλειστικά και μόνο, από το φόβο μας για πόλεμο. Όποιος είναι γενναίος λοιπόν, ας ξεκινήσει πόλεμο. Με τον εαυτό του μποστάρη, στα χαρακώματα των νησιών, όχι του IPhone.
Το να ζητούσε κάποιος στις 14-8-1974, από την Ελλάδα, να εμπλακεί σε ολοκληρωτικό πόλεμο στην Κύπρο, είναι να ζητάμε σήμερα από ένα φίλαθλο του Παναθηναϊκού, να πάει στο Καραϊσκάκη, στη θύρα 7, ντυμένος "βάζελος" και να φωνάξει "γ.....ται ο Θρύλος κι ο Πειραιάς". Το αποτέλεσμα είναι γνωστό.
