Διάβασα σε ένα blog πως ένας πολιτικός, μιλώντας για την διαφθορά στην Ελλάδα, είπε πως οι πολιτικοί είναι λιγότερο διεφθαρμένοι από τους πολίτες, και αυτό γιατί οι πολίτες επισκέπτονται τους πολιτικούς στα γραφεία τους και τους ζητούν να διορίσουν στο δημόσιο συγγενικά τους πρόσωπα. Εάν το δημοσίευμα αυτό είναι αληθές, ο πολιτικός αυτός...
προκαλεί την κοινή λογική . Η επιχειρηματολογία αυτή είναι παρόμοιοα με αυτές των παραδειγμάτων που ακολουθούν:
Στην σπάνια περίπτωση που για κάποιον πολιτικό βρεθούν αδιάσειστα στοιχεία χρηματισμού του για την υπόθεση της Siemens και αυτός κατηγορούμενος για διαφθορά πει:
Κύριοι ήμουν στο γραφείο μου και με επισκέφτηκε ο άνθρωπος της Siemens. Μου πρότεινε αυτά που μου πρότεινε και τα οποία εγώ αποδέχτηκα.
Αυτός είναι ο διεφθαρμένος γιατί αυτός ήρθε στο γραφείο μου αυτοβούλως και αυτός μου το πρότεινε.
Ελαφρύνει την θέση του το επιχείρημα του?
Εάν ένας εφοριακός κατηγορούμενος για χρηματισμό έλεγε στο πειθαρχικό συμβούλιο:
Κύριοι ήμουν στο γραφείο μου και έκανα την εργασία μου όπου με επισκέπτεται ο διεφθαρμένος επιχειρηματίας και μου προτείνει συναλλαγή . Πρέπει το πειθαρχικό να δώσει ελαφρυντικά? Μήπως να τον αθωώσει?
Είναι λιγότερο ένοχος από έναν άλλο εφοριακό που στα πλαίσια της εργασίας του, κάνοντας έλεγχο σε μια επιχείρηση, βρίσκει κάποιες ατασθαλίες και αντί να βάλλει πρόστιμο προτείνει αυτός στον επιχειρηματία συναλλαγή?
Εάν ένας δικηγόρος υπερασπιζόμενος έναν έμπορο ναρκωτικών έλεγε στο δικαστήριο:
Κύριε πρόεδρε ο πελάτης μου χάζευε αμέριμνος τις βιτρίνες στην πλατεία ομονοίας.
Τον προσέγγισε τότε ο ναρκομανής και τον παρακάλεσε εάν έχει να του δώσει μια μικρή ποσότητα ναρκωτικών. Ο πελάτης μου τον λυπήθηκε έψαξε τις τσέπες του και διαπίστωσε ότι είχε μια μικροποσότητα και του την έδωσε. (με το αζημίωτο βεβαία)
Πρέπει να δώσει ελαφρυντικά ο δικαστής σε αυτήν την περίπτωση?
