Από τον Κριτικό...
Χρόνια Πολλά και καλή χρονιά να έχουμε όλοι μας!!!
Σήμερα, στην πρώτη μου ανάρτηση για το νέο έτος, θέλω να ασχοληθώ με το σημαντικότερο -μέχρι τώρα- γεγονός που μας αφορά όλους για το 2011: την περίφημη επαφή του Ερζερούμ, ανάμεσα στην Ελληνική και Τουρκική πολιτική ηγεσία.
...επικοινωνιακή κάλυψη, όταν δηλαδή φέρνουν επάνω τους τα φώτα της δημοσιότητας και απασχολούν τις κοινές γνώμες των δύο χωρών, είναι από μόνες τους ένα μεγάλο γεγονός, ανεξάρτητα από την ουσία και το περιεχόμενο που αυτές έχουν.
Δεν θέλω να ασχοληθώ με την ουσία και το περιεχόμενο της συνάντησης στο Ερζερούμ (Το Ερζερούμ, Θεοδοσιούπολις κατά τους βυζαντινούς χρόνους, σήμερα στα τουρκικά Erzurum, είναι μια πόλη της ανατολικής Τουρκίας, πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, στα Αραβικά, η πόλη χρησιμοποιείται με το όνομα Kalikala).
Δεν γνωρίζω τόση διπλωματία, αλλά και να γνώριζα, θα ήταν ανόητο από μέρους μου να ασκήσω κριτική για το περιεχόμενο μιας συνάντησης της οποίας δεν γνωρίζω λεπτομέρειες. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα εκείνοι που χειρίζονται την εξωτερική πολιτική της χώρας μας. Δεν θέλω να μπω στην κριτική που άσκησαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης στην Ελλάδα. Εγώ απλά θέλω να κάνω μια απλή ερώτηση: Γιατί τώρα μία τέτοια κίνηση;
Αν δεν με απατά η μνήμη μου, το 2011, είναι χρονιά Βουλευτικών Εκλογών για την Τουρκία, εκλογών που έχουν οριστεί για τις 12 Ιουνίου 2011, σε 6 μήνες από τώρα. Εκλογές που αν είναι από τώρα χρονικά προσδιορισμένες, ξέρουμε όλοι ότι έχουν βάλει τη γείτονα σε μία παρατεταμένη προεκλογική περίοδο. Δεν περιμένω τα πράγματα σε μία άλλη χώρα να είναι διαιίτερα διαφορετικά από εμάς. Και δεν είναι...
Οποιαδήποτε προσέγγιση με την Τουρκία είναι εξ' ορισμού επωφελής και για τις δύο χώρες, ιδιαίτερα για εμάς, κακά τα ψέμματα, που σήμερα περισσότερο από ποτέ έχουμε ανάγκη τη μείωση των εξοπλιστικών δαπανών, άρα και την όσο το δυνατό μεγαλύτερη ομαλοποίηση των σχέσεων με την "σύμμαχο" που έλεγε και ο Ανδρέας σε άλλες εποχές...
Διπλωματία δεν ξέρω, αλλά αν με κάποιο μαγικό τρόπο κάποιος μου έδινε την ευθύνη της εξωτερικής πολιτικής μιας χώρας, πριν κάνω οτιδήποτε, θα μετρούσα πρώτα απ' όλα τη χρονική συγκυρία. Η ιστορία έχει αποδείξει ότι ο χρόνος είναι μία παράμετρος κέρδους ή απωλιών για κάθε κράτος που θέλει να λέγεται σοβαρό στην άσκηση εξωτερικής πολιτικής. Το δεύτερο που θα έκανα, θα ήταν να μελετήσω πιθανά σενάρια για την ευόδωση των στόχων που θα είχε κάθε ενέργειά μου...
Τι θα γινόταν αν, για παράδειγμα 2 μέρες πριν πάω στο Ερζερούμ κάποια μαχητικά αεροσκάφη πετούσαν πάνω από ένα Ελληνικό νησί; Πώς θα αντιδρούσα και αυτό ποια απήχηση και συνέπειες θα είχε στην κοινή γνώμη και στην πολιτική ενός κράτους που βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο; Πώς θα γινόταν αποδεκτή η σύνδεση του Κυπριακού με θεμελιώδεις επιδιώξεις της εσωτερικής και εξωτερικής τουρκικής πολιτικής 6 μήνες πριν τις εκεί εκλογές;
Αυτά δεν τα έμαθα σπουδάζοντας διπλωματία... Είπαμε, διπλωματία δεν ξέρω. Αυτά τα έμαθα από την εμπειρία του Γενάρη του 1996, όταν η Ελλάδα μόλις είχε νέα κυβέρνηση με πρωθυπουργό τον Σημίτη, ενώ είχε και πολιτική αστάθεια η Τουρκία της Τσιλέρ που βρίσκονταν σε προεκλογική περίοδο αν δεν με απατά η μνήμη μου...
Και δεν με απατά. Η Τσιλέρ τότε ήταν πρωθυπουργός κυβέρνησης συνεργασίας, που μετά από λίγους μήνες έχασε την εμπιστοσύνη της από το Ρεπουμπλικανικό κόμμα της Τουρκίας, αποχωρώντας από το θώκο της.
Θα μου πείτε τί σχέση έχει το 1996 με το 2011; Καμία. Όχι! Σήμερα η Τουρκία έχει προεκλογική περίοδο, ενώ μαίνεται μία μεγάλη διαμάχη ανάμεσα στο στρατιωτικό και το πολιτικό κατεστημένο. Μείγμα εκρηκτικό για μία υπεύθυνη εξωτερική πολιτική.
Τα γεγονότα και η διάσταση που πήρε η ομιλία Παπανδρέου στο Ερζερούμ τόσο στην Ελλάδα, όσο και -κυρίως- στην Τουρκία δείχνουν ότι η Ελληνική εξωτερική πολιτική στερείται σοβαρότητας. Θα έλεγα για το συγκεκριμένο περιστατικό ότι και τα δύο κράτη στερούνται σοβαρότητας, αλλά εμείς οφείλουμε να δούμε εμάς...
Όταν επιδιώκεις προσέγγιση, τα προσέχεις αυτά. Εκτός και αν επιδιώκεις κάτι άλλο. Τότε, η αντιπολίτευση δικαιούται να σου καταλογίζει μυστική διπλωματία, υποχωρητικότητα και ό,τι άλλο καταλόγισαν τα κόμματα στην κυβέρνηση.
Αλήθεια, υπάρχουν σύμβουλοι στην κυβέρνηση που να επεξεργάζονται σενάρια πριν υπάρξουν επικοινωνιακά γεγονότα; Είναι αργόμισθοι; Είναι ανίκανοι; Ένα από τα δύο υπάρχουν. Και φυσικά ισχύουν και για την πολιτική ηγεσία της Ελληνικής Διπλωματίας...
Αν αυτά λοιπόν τα φαντάζεται ένας άσχετος και είναι κοινά αποδεκτά, φανταστείτε τώρα κάποιος σχετικός...
Καλή Χρονιά!!!
Με εκτίμηση,
Ο Κριτικός
