Γιώργο, θα σε ευγνωμονώ για πάντα

Γιώργο, σε ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου... Δεν ξέρω πως να σου ξεχρεώσω το καλό που μου έκανες. Πριν γίνεις εσύ Πρωθυπουργός δεν ήξερα που παν' τα τέσσερα, δεν γνώριζα καν ποιος πραγματικά είμαι. Και suddenly ήρθες εσύ. Και όλα φωτίστηκαν... Μου άνοιξες τα μάτια, ρε brother... Έμαθα - χάρη σε σένα -, λατρεμένε μου ηγέτη, ΠΟΙΟΣ ΕΙΜΑΙ! Γύρισες...
 (με το δισάκι σου στον ώμο) όλο τον κόσμο και μιλούσες για μένα. I felt very honoured, my man.


Είσαι μεγάλος, Γιώργο μου. Τεράστιος. Εκτός από το οξύ σου πνεύμα, την πολιτική σου ευφυία, την ευφράδεια του λόγου σου και τα άψογα ελληνικά σου, το όραμά σου για το μέλλον, ή τη μοντέρνα αντίληψή σου περί του practicing politics, είσαι και μεγάλος ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ. Στον καλύτερο ψυχολόγο να είχα πάει, τη δουλειά που έκανες εσύ (και κάποιοι συνεργάτες σου βέβαια - μην τους ξεχνάμε κι αυτούς) δεν θα την έκανε ποτέ. Άγγιξες το my inner self, dude!

Και τι δεν έμαθα για τον εαυτό μου από σένα! Ότι είμαι διεφθαρμένος, κοπρίτης, φοροφυγάς, πρωταθλητής στην κατανάλωση ενέργειας (σκατά οικολόγος δηλαδή), τεμπέλης, εγωιστής... Μόνο που ξέχασες, Γιώργο μου, το σημαντικότερο: Είμαι ΚΑΙ μαλάκας! Γιατί χωρίς εμένα TON μαλάκα, πως θα γινόσουν πρωθυπουργός Γιώργο μου;

ΛΟΞΙΑΣ