Ας πάμε 15 χρόνια πίσω. Πριν προσλάβετε τον κωδικό «ο μεγάλος τραγουδιστής», πριν επιβάλετε στον ελληνικό λαό την «ευτυχία του Μνημονίου», πριν ανακαλύψετε ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι «κοπρίτες», πριν αυτοκριθείτε ομολογώντας συντετριμμένος ότι φάγατε και σεις μαζί με μας κοντά 300 δισ. ευρώ, πριν σας χαλάσουν τη βραδυά τέχνης στο Παρίσι μερικά φασιστάκια και ..
πολύ πριν γευθείτε πεταχτό στραγγιστό γιαούρτι.
Την 31.01.1996, λοιπόν, ξημερώνει άλλη μία ημέρα ταπείνωσης για τον ελληνισμό μετά την 20.07.1974. Χάνουμε τρία παλληκάρια στα νερά του Αιγαίου, αποστρέφουμε το βλέμμα μας από τη σημαία [το καθ’ ορισμἐνους γαλανόλευκο κουρελόπανο] πείθοντας [;] τους εαυτούς μας στρουθοκαμηλιστί ότι ο άνεμος την παρέσυρε στα βάθη της εξ ίσου γαλανής θάλασσας και ευχαριστούμε τους ΗΠΑνθρώπους που την τελευταία στιγμή απέτρεψαν έναν ελληνοτουρκικό πόλεμο.
Την άλλη ημέρα, ίσως και την παρ’ άλλη, σας ακούω κ. Αντιπρόεδρε να λέτε ότι οι στρατιωτικοί μας είναι ανίκανοι [δεν σας είχαν δώσει ακόμη την ευκαιρία να διαπιστώσετε ότι είναι και αντιπαραγωγικοί] και ότι ο πόλεμος, έστω και βραχύτατης διάρκειας, δεν αποτελούσε επιλογή, διότι δεν θα εἰχατε τί να πείτε στη μαυροφορεμένη μάνα που θα σας ρωτούσε «γιατί σκοτώθηκε ο γιός της» στις μάχες. Στο πρώτο άκουσμα των λόγων σας εκείνων ξαφνιάστηκα, διότι και εγώ έχω γιο, ο οποίος θα εκαλείτο να υπηρετήσει τη θητεία του μετά από μερικά χρόνια. Στη συνέχεια διερωτήθηκα: «Προς τι, λοιπόν, συντηρούμε έναν ολόκληρο στρατό, αν δεν είμαστε έτοιμοι να θρηνήσουμε ήρωες για την υπεράσπιση της πατρίδος;»
Υπενθυμίζω, επίσης, ότι τότε δεν εἰχε αρχίσει το πάρτυ με τις μίζες των οπλικών συστημάτων. Απλώς προετοιμαζόταν, εξ ου και εκ παραλλήλου δρομολογούσατε και την τροποποίηση του Συντάγματος, ώστε να μείνουν ατιμώρητοι οι επίδοξοι μιζαρπάχτρες. Ούτε, βεβαίως, είχαν εμφανισθεί στο προσκήνιο οι κ.κ. Ρεπούση, Δραγώνα, Φραγκουδάκη και το κακό συναπάντημα που θα μας δίδασκαν τις παρτίδες. Άρα, αδίκως είχαν δώσει τη ζωή τους οι Βλαχάκος, Καραθανάσης, Γιαλοψός;
Στις μανάδες και στις συζύγους αυτών ασφαλώς και δεν είχατε να πείτε τίποτε, εξ ου και ουδέποτε εμφανισθήκατε σε μνημόσυνα και τελετές προς τιμήν τους. Έτσι, προκειμένου να μη χαθούν κι’ άλλες ζωές, ρίξατε μια σκιά πάνω από ένα κομμάτι της πατρίδος μας. Τα οπλικά συστήματα, όμως, τα προμηθευόσασταν πληρώνοντάς τριπλάσιες και τετραπλάσιες τιμές απ’ όσο οι βλάκες Νορβηγοί, Φινλανδοί κ.λπ.
Κι΄ αφού χάρη και σε σας αποφύγαμε επιμελώς για μία ακόμη φορά την υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητος της χώρας για να μη θρηνήσουμε θύματα, πληροφορούμαι σήμερα ότι η πατρίδα μας θα μετάσχει στις στρατιωτικές επιχειρήσεις που αποφάσισε δήθεν ο ΟΗΕ για να προασπίσει δήθεν τα ανθρώπινα δικαιώματα των Λίβυων που τυχαίνει να κολυμπούν στο πετρέλαιο, η ροή του οποίου προς τη Δύση απορρυθμίσθηκε λόγω της «αυθόρμητης» εξέγερσης του λιβυκού λαού, τον οποίον κατέσφαζε επί ημέρες ο Καντάφι χωρίς να ιδρώνει οιουδήποτε το αυτάκι. Επί τέλους, όμως, ο γίγαντας ΟΗΕ ξύπνησε και ενδιαφέρθηκε για τον λαό αυτό, ενώ είχε αδιαφορήσει για τον λαό π.χ. της Ρουάντα, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, του Βιετνάμ παλαιότερα κ.ο.κ.. Μετά από 42 χρόνια χαριεντισμών με τον κ. Καντάφι, ανεκάλυψαν τα αξιότιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ ότι πρόκειται για στυγνό δικτάτορα.
Σεις, λοιπόν, κ. Αντιπρόεδρε, ο στυγνός σοσιαλιστής και δημοκράτης που δεν θα ξέρατε να πείτε στη μαυροφορεμένη μάνα γιατί ο γιος της έχασε τη ζωή του υπερασπιζόμενος το πάτριο έδαφος που ονομάζεται Ίμια, τι έχετε ετοιμάσει να πείτε στην ίδια μάνα, αν, ο μη γένοιτο, χάσει τη ζωή του κάποιος ένστολος στις επιχειρήσεις ή εξ αιτίας των επιχειρήσεων στη Λιβύη; Ότι ο γιός της ήταν ένας ήρωας που υπερασπίσθηκε με σθένος την αδιάκοπη ροή πετρελαίου στις επτά αδελφές, στα ΕΛ.ΠΕ. και στη MOTOR OIL, ώστε να μη της λείψει η θέρμανση τον χειμώνα;
Αιδώς Αχρείοι…
Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος
