Διάκριση εξουσιών, ποιά διάκριση;

Διαβάζω στο περιοδικό «ΕΠΙΚΑΙΡΑ» [τ. 81, 05.05.2011, σελ. 39] από συνέντευξη του βουλευτού Μ. Παπαϊωάννου, Προέδρου της Επιτροπής Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής: «Προφανώς και έχει [ΣΗΜ. μου: ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου] το απόλυτο δικαίωμα της άρνησης, κατοχυρωμένο και θεσμικά στον Κανονισμό της Βουλής. Θεσμικά όμως κατοχυρωμένος είναι και ο διάλογος μεταξύ..
 των ηγεσιών των δύο λειτουργιών της Πολιτείας, δηλαδή της Βουλής και της Δικαιοσύνης, για την επίλυση χρόνιων προβλημάτων που συνδέονται με την ταχύτητα και την ποιότητα στην απονομή της Δικαιοσύνης.»


Αφορμή για τη δήλωση αυτή, σε απάντηση σχετικής δημοσιογραφικής ερώτησης, αποτέλεσε η άρνηση του Προέδρου του Αρείου Πάγου να προσέλθει στην υπό τον κ. Παπαϊωάννου Επιτροπή, για να ερωτηθεί, προφανώς, για την ταχύτητα και την ποιότητα της απονεμόμενης Δικαιοσύνης. Αφού, λοιπόν, του αναγνωρίζεται το δικαίωμα της άρνησης για προσέλευση, έχει ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου και το δικαίωμα της προσέλευσης, το οποίο άσκησε το Προεδρείο του Συμβουλίου της Επικρατείας και του Ελεγκτικού Συνεδρίου, των άλλων δύο ανωτάτων δικαστηρίων της χώρας. Όταν, όμως, η άρνηση του Προέδρου του Αρείου Πάγου προκάλεσε δημοσιογραφικό θόρυβο με ποικίλες αντιδράσεις και σχόλια, μειωτικά ως επί το πλείστον για τον Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, δεν έσπευσε ο κ. Παπαϊωάννου, θεματοφύλαξ [;] των θεσμών και εγγυητής του προς αυτούς σεβασμού, να δηλώσει ότι ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου νομιμοποιείται να αρνηθεί να μεταβεί προς ακρόαση στην υπ’ αυτόν Επιτροπή. Αντιθέτως, επέτρεψε στους πάντας να εκθειάζουν όσους ανώτατους δικαστικούς άσκησαν το δικαίωμα να μεταβούν στην Επιτροπή αφήνοντας «έκθετο» τον μη μεταβάντα Πρόεδρο του Αρείου Πάγου, μολονότι αυτός άσκησε το θεμιτό κατά τον κ. Παπαϊωάννου δικαίωμα, εξεπλήρωσε υποχρέωση κατ’ εμέ, να μη μεταβεί. Έτσι αντιλαμβάνεται ο κ. Πρόεδρος της Επιτροπής τους θεσμούς και την προάσπισή τους;

Είναι, όμως, κατά τον κ. Παπαϊωάννου θεσμικά κατοχυρωμένη όχι μόνον η διάκριση μεταξύ της νομοθετικής και της δικαστικής εξουσίας, αλλά και «ο διάλογος μεταξύ των δύο εξουσιών για την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων ως προς την ταχύτητα και ποιότητα απονομής της Δικαιοσύνης». Αν το τελευταίο ισχύει, θα μπορούσε, πιστεύω, να γίνει πραγματικότητα το ακόλουθο σενάριο. Ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου κ. Παλαμίδας κάλεσε τον Πρόεδρο της Βουλής κ. Σιουφάνικο να προσέλθει στο γραφείο του στον Άρειο Πάγο, προκειμένου να συζητήσουν θέματα αφορώντα στα χρόνια προβλήματα της ταχύτητας και ποιότητας άσκησης του νομοθετικού έργου. Ο κ. Σιουφάνικος άσκησε το απόλυτο δικαίωμά του να αρνηθεί να μεταβεί στο γραφείο του κ. Παλαμίδα, οπότε ο δημοσιογράφος κ. Χαπρεκαμποτρέας ζήτησε να πάρει συνέντευξη από τον κ. Παλαμίδα, πράγμα που εκείνος αρνήθηκε. Κύκλοι, όμως, του κ. Προέδρου έλεγαν ψιθυριστά στους διαδρόμους του Θέμιδος Μελάθρου, για να μην τους ακούσει η εκτελεστική εξουσία, στην οποία είναι υποταγμένη η νομοθετική εξουσία, πολλά και διάφορα, από τα οποία ξεχώρισα τα ακόλουθα:

1] Κατά άρθρο 74§5….. «Νομοσχέδιο ή πρόταση νόμου που περιέχει διατάξεις άσχετες με το κύριο αντικείμενό τους δεν εισάγεται για συζήτηση. Προσθήκη ή τροπολογία άσχετη με το κύριο αντικείμενο του νομοσχεδίου ή της πρότασης νόμου ή της πρότασης νόμου δεν εισάγεται για συζήτηση….». Γιατί ο τίτλος της συντριπτικής πλειονότητας των νόμων που ψηφίζει η Βουλή καταλήγει στο «.. και άλλες διατάξεις»; Πουθενά δεν λέει το Σύνταγμα ότι το αντικείμενο του νομοσχεδίου προσδιορίζεται από τον τίτλο του, ώστε με την εν λόγω κατάληξη να επιτρέπεται η συζήτηση και ψήφιση νομοσχεδίων που περιέχουν διατάξεις άσχετες μεταξύ τους.

2] Αφού η Βουλή γνώριζε ότι παραπέμποντας υπουργούς να δικασθούν για το Βατοπέδι τους παρέπεμπε για παραγεγραμμένα αδικήματα, γιατί τους παρέπεμψε; Έχει ακούσει ποτέ κανείς βουλευτής ότι Εισαγγελείς ή δικαστικά συμβούλια παραπέμπουν στο ακροατήριο κατηγορουμένους για αδικήματα που έχουν ήδη παραγραφεί;

3] Τι θα γίνει με το άρθρο 86 του Συντάγματος; Δεν έχει ακουσθεί κάποια πρόθεση, έστω, κατάργησης ή τροποποίησής του, ώστε να πάψουν οι λαδιάρηδες υπουργοί να παραμένουν στο απυρόβλητο!

4] Πότε θα πάψει η Βουλή να αποφαίνεται η ίδια για τη συνταγματικότητα των αντισυνταγματικών νόμων που ψηφίζει δημιουργώντας, έτσι, ανεπίτρεπτες καταστάσεις, η ανατροπή των οποίων χρειάζεται μερικά χρόνια, υπό φυσιολογικές συνθήκες βάσει των αρχών του κράτους δικαίου, μέχρις ότου αποφανθεί η Δικαιοσύνη ότι οι συγκεκριμένοι νόμοι είναι αντισυνταγματικοί;;

5] Ποία η ηθική νομιμοποίηση για την ψήφιση του άρθρου 51 του ν. 3943/2011, με το οποίο διεγράφησαν όλα τα πρόστιμα που έχει επιβάλει η Εφορία σε σωματεία, τα οποία έχουν λάβει το χρίσμα της Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, λόγω διαφωνίας ως προ το αν είναι πράγματι μη κερδοσκοπικά; Προ πάντων όταν ο εν λόγω νόμος τιτλοφορείται ως «Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, στελέχωση των ελεγκτικών υπηρεσιών και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών» [Το τελευταίο αλίευσαν οι κύκλοι αυτοί στο σημερινό (08.05.2011) φύλλο της εφημερίδος «ΤΟ ΠΑΡΟΝ»].

Με λίγα λόγια: ποίων θεσμών είσθε θεματοφύλακες κ. Παπαϊωάννου και έχετε την απαίτηση να ασκείτε δημοσίως πίεση στη Δικαιοσύνη υποβιβάζοντάς την, μάλιστα, στο επίπεδο του συνομιλητή μίας Επιτροπής της Βουλής; Θα συμφωνούσατε με την από μέρους του Προέδρου της Βουλής αποδοχή πρόσκλησης του 4ου Αντιπροέδρου του Αρείου Πάγου για να συζητήσει ο Πρόεδρος της Βουλής με τον 4ο Αντιπρόεδρο του Αρείου Πάγου πώς θα προσαρμοσθεί επί τέλους στο Σύνταγμα ο τρόπος θέσπισης νόμων; Αυτός είναι θεσμικά κατοχυρωμένος διάλογος μεταξύ των δύο εξουσιών ή όχι;

Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος