γράφει λοιπόν, σοφά, ο Βασίλης Βιλιάρδος:
"Εάν κατανοήσουμε, ότι τα κράτη δεν έχουν παραδόξως Ισολογισμούς, οπότε «προβάλλεται» μόνο το Παθητικό τους (δημόσιο χρέος), ενώ δεν υπολογίζεται καθόλου το εκάστοτε Ενεργητικό (δημόσιες επιχειρήσεις, έργα υποδομής κλπ.), θα συνειδητοποιήσουμε πως τα περιουσιακά στοιχεία τους δεν αποτυπώνονται πουθενά - παρά το ότι περιορίζουν το Παθητικό, μειώνουν το χρέος δηλαδή, εάν πουληθούν. Πρόκειται ουσιαστικά για ένα εξαιρετικό τέχνασμα των υποστηρικτών των ιδιωτικοποιήσεων, με τη βοήθεια του οποίου εξαναγκάζουν τα κράτη να ακολουθούν τις εντολές τους – με απώτερο στόχο τη λεηλασία των δημοσίων επιχειρήσεων και την αποκρατικοποίηση της εξουσίας."
Ποιός οικονομολόγος μπορεί να διαφωνήσει με την αναγκαιότητα αποτύπωσης της περιουσίας ενός κράτους σε Ισολογισμό, όπου εκτός από τις υποχρεώσεις τις οποίες μας ανακοινώνουν συνέχεια, θα αποτυπώνεται και η περιουσία του κράτους (ενεργητικό) και θα αναπροσαρμόζεται ετησίως, όπως και στις εταιρείες ;
