Σχολιάζει ο Χρήστος Νικολαίδης Η ακτινογραφία του διαγγέλματος του πρωθυπουργού γίνεται σχετικά εύκολα. Εάν ξεπεράσουμε την εισαγωγή, που έγινε σε δραματικούς τόνους («Η χώρα διέρχεται κρίσιμες στιγμές. Οφείλουμε να διασφαλίσουμε με αίσθημα εθνικής ευθύνης το μέλλον της πατρίδας, αντιμετωπίζοντας με αποφασιστικότητα την παρούσα πολύμορφη κρίση»), οι πυλώνες πάνω στους οποίους δομήθηκε είναι τέσσερις: Η παρελθοντολογία, τα γεγονότα, στην επίθεση στη ΝΔ και τον Α. Σαμαρά και το τι μέλει γενέσθαι.
1. Στην παρελθοντολογία: Είπε:
«Ανέλαβα την
ευθύνη της διακυβέρνησης σε μια στιγμή που η χώρα βρισκόταν στο χείλος της καταστροφής και της χρεοκοπίας.
»Πήραμε στους ώμους μας τις αμαρτίες άλλων. Με αφοσίωση η Κυβέρνησή μας δίνει 20 μήνες τώρα τη μάχη για τη διάσωση της χώρας. Και έχει μείνει η χώρα όρθια ανοίγοντας και προοπτικές μεγάλων αλλαγών.
Σχόλιο: Εδώ δεν υπάρχει ίχνος αυτοκριτικής. Για τα πάντα- όλα φταίει η προηγούμενη κυβέρνηση, οι άλλοι. Καμία μνεία στα προγράμματα που απέτυχαν, στους στόχους που δεν πιάστηκαν, στην απόδοση που ποτέ δεν ήρθε. Άραγε, αφού όλα τα έκανε σωστά, γιατί προέκυψε η ανάγκη κυβέρνησης συνεργασίας;
2. Στις επεξηγήσεις των σημερινών ειδήσεων: Είπε: »Ζήτησα η προσπάθεια αυτή να πάρει τα χαρακτηριστικά μιας κοινής, εθνικής προσπάθειας. Το καθήκον είναι εθνικό, όχι κομματικό.
»Έκανα συνεχείς προτάσεις συνεργασίας προς τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Σήμερα επανήλθα με νέες προτάσεις προς τους αρχηγούς όλων των κομμάτων, προκειμένου να επιτευχθεί η αναγκαία εθνική συνεννόηση.
»Αποσαφήνισα ότι δεν εξάρτησα ποτέ την ευθύνη μου από αξιώματα.
Σχόλιο: Χρησιμοποιεί την τακτική της φούστας- μίνι: Κρύβει ελάχιστα αλλά τόσα ώστε να δώσει μία ιδέα που θα κάνει το περιεχόμενο ακόμη πιο ελκυστικό. Δεν εξηγεί τις προτάσεις του ώστε να καταλάβουμε πού πέφτει το βάρος της ευθύνης της απόρριψης… Και είναι και ανειλικρινής: όλοι οι πολιτικοί συντάκτες μετέδωσαν χτες ότι δέχτηκε τεράστιες πιέσεις από το εσωτερικό του κόμματός του ώστε να μην εγκαταλείψουν την εξουσία, κάτι που το αφήνει ανείπωτο…
3. Στην επίθεση στη ΝΔ και τον Αντώνη Σαμαρά. Είπε:
»Παρά τη δική μου στάση, η αξιωματική αντιπολίτευση διαχειρίστηκε την όλη αυτή προσπάθεια με επικοινωνιακούς όρους και όχι με όρους πολιτικής και εθνικής ευθύνης.
»Πριν καν συζητηθεί και η ουσία, τέθηκαν δημοσίως όροι που δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί, διότι κρατούν τη χώρα σε παρατεταμένη αστάθεια και εσωστρέφεια, ενώ το μείζον εθνικό θέμα είναι η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους.
Σχόλιο: Ήταν βαρετά αναμενόμενο ότι, όπως και στην παρελθοντολογία του, έτσι και στο σήμερα, θα ρίξει την ευθύνη στον Α. Σαμαρά. Για τον ΓΑΠ για όλα πάντα φταίνε μόνο οι άλλοι! Το περίεργο είναι ότι κατηγορεί τη ΝΔ γιατί υποτίθεται ότι έκανε επικοινωνιακή διαχείριση και ότι έθεσε δημοσίως όρους! Την ώρα που συζητιούνται απείρως σοβαρότερα θέματα, όπως η εθελούσια έξοδος ενός πρωθυπουργού είναι δυνατό το αγκάθι να προκύπτει από διαροοές και διάχυση φημών στον Τύπο, στοιχεία που υποννοεί με τον όρο «επικοινωνιακή διαχείριση»;
4. Στο τι μέλει γενέσθαι: Είπε:
»Έχω μάθει στη ζωή μου να δίνω μάχες για την πατρίδα, για την οικονομία, για τους πολίτες, για αξίες. Ας αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες των πράξεών μας απέναντι στη χώρα.
»Εγώ θα συνεχίσω στον ίδιο δρόμο, το δρόμο του καθήκοντος, μαζί με την Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ, τα στελέχη και τον Ελληνικό λαό.
»Αύριο θα σχηματίσω νέα κυβέρνηση και αμέσως μετά θα ζητήσω ψήφο εμπιστοσύνης από τη Βουλή. Είναι ώρα ευθύνης».
Σχόλιο: Η αναφορά στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ έγινε προφανώς για λόγους συσπείρωσης. Ο ανασχηματισμός είναι εσωτερική υπόθεση του και φυσικά δεν μπορεί να δώσει διέξοδο στα αδιέξοδά του. Αδιέξοδα τα οποία ο ίδιος δημιούργησε. Το κρίσιμο ζήτημα όμως δεν το διευκρίνισε: Μπορεί να κυβερνήσει; Εάν ναι, τότε γιατί ζητά κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας. Εάν όχι, ας πάει αμέσως σε εκλογές και ας μην σπαταλά κρίσιμο χρόνο από την Ελλάδα και τους Έλληνες…
