Αυτό το πολιτικό σύστημα, όπως ήταν φυσικό έκανε κύκλους, τα χρήματα κάποια στιγμή φαγωνόντουσαν από τα λαμόγια και πάντα οδηγούσε σε ίδιες πολιτικές κρίσεις και χρεοκοπίες. Όμως σε όλα αυτά τα 190 χρόνια υπήρχαν πάντα τρεις παράγοντες που το διέσωζαν. Δηλαδή το αδρανοποιούσαν για ένα διάστημα ώστε να εξαγνιστεί στη λαϊκή συνείδηση και μετά επανερχόταν δριμύτερο και πιο πεινασμένο.
Οι τρεις αυτοί παράγοντας που το διέσωζαν ήταν:
Α) Το παλάτι με τις αναμείξεις του.
Β) Οι διάφορες δικτακτορίες με τον εθνικιστικό παροξυσμό τους και
Γ) Εθνικές συμφορές (πόλεμοι κ.λ.π.).
Σήμερα όμως δεν υπάρχουν οι δύο πρώτοι παράγοντες για να το βγάλουν από την κυκλοφορία και να το διασώσουν. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα υπάρξει και ο τρίτος και ούτε να διανοηθεί κανείς να υπάρξει. Το χειρότερο δεν θα είναι η εθνική κρίση. Το χειρότερο είναι ότι θα διασωθεί το ίδιο πολιτικό σύστημα με τους θεσμούς του, τις πρακτικές του, τους γόνους και τους απογόνους του, για να μας ξανακαθίσει μετά στο σβέρκο.
Σήμερα, αυτό το διεφθαρμένο και σάπιο πολιτικό σύστημα θα πρέπει να μείνει εδώ μόνο του, χωρίς διασώστες, ώστε να συντριβεί σε μια ευθεία σύγκρουση με τον ίδιο το λαό αυτή τη φορά και για πρώτη φορά. Μόνο έτσι επιτέλους ο ραγιάς θα λυτρωθεί, θα απελευθερωθεί, θα αναγεννηθεί μέσα από αυτή τη σύγκρουση και θα σηκώσει ανάστημα για να προχωρήσει.
Το 1821 διώξαμε τον τούρκο, τώρα ήρθε η ώρα να διώξουμε και τα τσανάκια του.
Όπως αντιλαμβάνεστε, απαραίτητη προϋπόθεση για τη συντριβή του σάπιου πολιτικού συστήματος, είναι η αλλαγή (όχι αναθεώρηση) του Συντάγματος για πραγματική δημοκρατία και αυτό θα πρέπει να γίνει πλέον παλλαϊκό αίτημα σε όλες τις πλατείες, σε όλους τους δρόμους.
Δεν πρέπει να χάσουμε αυτό το στόχο.
