Με την πένα του JZ
Μια μερίδα Ελλήνων γνωρίζανε από αρχής γενέσεως των πολιτικών θιάσων, πως οι θεατρίνοι που συμμετέχουν στην παράσταση “κυβέρνηση & παρατρεχάμενοι εν Κοινοβουλίω” είναι στάθμης υπομηδενούσης. Είμαι σίγουρος πως τα κρανία του Κουν, του Βέγγου και του Χατζηχρήστου συνάντησαν πολλές φορές τον τοίχο μ’ αυτά που άκουγαν να βγαίνουν απ’ τα βουλευτικά
λαρύγγια… Προσπαθώ επί παραδείγματι να καταλάβω το λόγο που έπρεπε να μπει επικεφαλής του σημαντικότερου των Υπουργείων – αυτό του πολιτισμού - ένας Λιάπης ή ένας Γερουλάνος, που πρώτα βλέπεις το ζελέ στην τρίχα και μετά σε “συνεπαίρνει” το “βάρος” των λεγομένων και η περιεχόμενη …πολιτική σκέψη”.ΕΝ ΑΡΧΗ ΕΙΝ Ο ΛΟΓΟΣ.
Ο Λόγος και η εκφορά του, η συγκρότηση και η αρματωσιά του, ο πλούτος και η πλοκή του δεν είναι τίποτα περισσότερο από τον καθρέπτη του μυαλού του εκφορέα, όπως ακριβώς τα μάτια είναι ο καθρέπτης της ψυχής. Είναι σαφώς ένα από τα κριτίρια που καθορίζουν την “ποιότητα” ενός ανθρώπου, ιδίως όταν αυτός επιχειρεί να σχετιστεί με τα κοινά. Ένας άνθρωπος δηλαδή που ΥΠΟΧΡΕΟΥΤΑΙ να ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ με πολλούς και να γίνεται όχι απλώς κατανοητός αλλά και αληθής.
Είναι έτσι;
Ούτε γι αστείο! Όποιος έχει την υπομονή να παρακολουθήσει για μία ημέρα το κανάλι της Βουλής τους “εθνοπατέρες” – και κυρίως τους όψιμους “εθνοσωτήρες”, θα σιχαθεί τον εαυτό του που πέρασε από σχολικά θρανεία. Μιλάμε για το απόλυτο βασανιστήριο της Ελληνικής Γλώσσας. Και μην ξεχνάμε πως οι περισσότεροι από δαύτους γνώρισαν και Πολυτονικό και Καθαρεύουσα, διδάχτηκαν και υποχρεωτικά Αρχαία Κείμενα. Είναι προφανές πως, όχι ο Αριστοτέλης δεν τους άγγιξε, αλλά ούτε καν το “Λόλα να ένα μήλο”.
Ας μη δουλευόμαστε μεταξύ μας. Οι περισσότεροι εξ αυτών που μοστράρουν ένα κάρο πτυχεία και διαπιστεύσεις, δεν είναι παρά αγράμματα προϊόντα του κοματικού σωλήνα. Το πιστοποιητικό τους στην κοινωνία είναι το μπακαλόχαρτο κοματικών φρονημάτων και το επισυναπτόμενο ISO κοματικής πειθαρχείας. Σιγά μην άφηνε ο κάθε κοματάρχης το κόμα του ξέφραγο αμπέλι να του χαλάει τη μάντρα ο κάθε νοητικά συγγροτημένος.
Και λέγοντας για κοματάρχες, Λόγο, νόηση και λογική, φτάσαμε στην “αξιόπουστα”.
Ο Giorgo δεν φημίζεται για το Λόγο του …φιλόλογο δεν τον λες. Όσοι τον παρακολουθούν χρόνια χωρίς κοματικά γυαλιά έχουν χάσει πολλές φύτρες των μαλλιών τους με τα “τούβλα” που εκτόξευε… και το ερώτημα είναι το εξής: Είναι δυνατόν κάποιος που δεν μπορεί να εκφραστεί με λόγο επιπέδου πρώτης Γυμνασίου να τολμά να απευθύνει λόγο σε εκατομμύρια; Είναι δυνατόν να αποκαλούν κάποιοι “dianoiti” έναν τύπο που στις δέκα λέξεις τις δώδεκα τις εκφέρει λάθος, σε επίσης λάθος σειρά; Αν δεν μπορεί να εξωτερικεύσει τις skepseis του, πως είναι σίγουρο πως υπάρχει Σκέψη πίσω από το Λόγο;
Η απάντηση είναι πως κανείς δεν ήταν σίγουρος μέχρι πρότινως. Οι περισσότεροι πίστευαν πως “το παιδί είναι κοσμογυρισμένο”, “η μάνα του είναι από τα εξωτερικά” κι άλλα τέτοια. Κάποιοι πιο Pasokoi ‘λεγαν πως πέρασε πολλά χρονια σκουπίζοντας συνεδριακά κέντρα της αλοδαπής και δεν πρόλαβε να μάθει ellinikos. Οι πιο εδαφοπατούμενοι του πίστευαν πως ο “αντιστασιακός” τουρισμός του πατέρα του, του στέρησε το σχολειό, αυτό που μεγάλωσε τους συνομίλικούς του με βίτσα, τιμωρία και “σούζα” στο δάσκαλο.
Αφορά όμως η ανεπάρκεια λόγου του μόνο στα Ελληνικά, ή και στις άλλες γλώσσες που χρησιμοποιεί; Μια βόλτα στο youtube είναι αποκαλυπτική! Προφανώς και η προφορά του στα americanika είναι καλύτερη, όμως η εμμονή του στο γραπτό κείμενο είναι σκέτη απογοήτευση. Είναι πάντοτε “πνιγμένος” στη χαρτούρα δίνοντας μονίμως την εντύπωση πως θα χάσει σελίδα και θα γίνει ρεζίλι.
Βρίσκεται όμως τόσα χρόνια στην Ελλάδα που ακόμα κι αλβανός θα μπορούσε να γίνει Φυτράκης – Τεγόπουλος αν το ήθελε. Μάλλιστα διατέλεσε Υπουργός Παιδείας… αυτός – αρχίζοντας την παράδοση της ανάληψης του πιο κομβικού για την διαμόρφωση Κρίσης και Λόγου, σε παντελώς άσχετους κι ανίκανους Υπουργούς. Άρα, δύο τινά συμβαίνουν. Ή δεν μιλάει πολύ με Έλληνες, ή απλώς δεν ενδιαφέρεται ο άνθρωπος και μάλλον συμβαίνουν και τα δύο. Συμβαίνει ενίοτε στους ανθρώπους που αναλαμβάνουν την εξουσία χωρίς άλλες ικανότητες από αυτές του yesman διεκαπεραιωτη των άνωθεν κυριάρχων τους.
Η “αξιόπουστα” είναι το “πηλίκιο” που έπεσε κάτω απ το μηδέν. Δεν είναι απλώς ένα λεκτικό ολίσθημα (που κι αυτό δεν επιτρέπεται σε ηγέτες). Είναι η εμπρός στα μάτια μας κατάντια των αυτοαποκαλούμενων ηγετών μας. Είναι η ντροπή και το αίσχος σε μια χώρα που γέννησε γράμματα και τέχνες και το χάρισε στον κόσμο χωρίς να ζητά πνευματικά δικαιώματα. Όταν ο Giorgos μιλά ellinika βλέπετε τον τρόπο με τον οποίο εκείνος βλέπει την Ελλάδα. Κι όταν περάσει η πρώτη αντίδραση του γέλιου κατανοήτε πως η κάθε του λέξη επιρρεάζει όχι μόνο τη ζωή μας, αλλά και τις επόμενες γενιές Ελλήνων …αν υπάρξουν.
Έφτασε το τέλος στην πολιτική φαρσοκομωδία της μεταπολίτευσης. Στη σκηνή έμειναν μόνο δυο -τρεις παλαιοκοματικές κομπαρσαρίες και το υποβολείο να σκούζουν χιλιοπαιγμένους ρόλους σε άδειες θέσεις.
Έχει πλάκα που ζητάνε και κάτι χιλιάρικα για εισητήριο.
Bravo Repas, bravo Ragoysis, bravo Vagelis, bravo Diamando, bravo se olous. Είστε πολύ “αξιόπουστοι” που λέει κι ο θιασάρχης…
