(Απάντηση στην ερώτηση που κάναμε το πρωί εδώ "Πόσο αθώα/ανώδυνη είναι η παρακάτω είδηση;")
Αυτό είναι κάτι που βολεύει πάρα πολύ τις κατασκευαστικές εταιρίες και τις τράπεζες που χρηματοδοτούν τα έργα.
Το πρόβλημα ξεκινάει από το γεγονός ότι σε τέτοιες συμβάσεις έχουμε δύο άνισα μέρη
Το ένα μέρος είναι δυνατό και οργανωμένο και το άλλο αδύναμο και ανοργάνωτο.
Θα περίμενε κάποιος το δυνατό μέρος να είναι το κράτος!
Μπα, με τίποτε. Η πράξη αποδεικνύει ακριβώς το αντίθετο. Το κράτος είναι τελικά η αδύναμη και ανοργάνωτη πλευρά.
Θα είμαι σύντομος στην ανάλυσή μου και σίγουρος ότι οι αναγνώστες του taxalia θα πιάσετε με την μία αυτό που θέλω να σας πω....
Η μειωμένη έως και 30% η κυκλοφορία στις εθνικές λόγω κρίσης, σημαίνει πρακτικά ότι οι εταιρίες και οι επενδυτές που τους στηρίζουν θα ζητήσουν και θα πετύχουν, επιμήκυνση –της εκμετάλλευσης- των συμβάσεων έργων που ήδη έχουν –με αυτοχρηματοδότηση- μιας και πρακτικά, η μειωμένη έως και 30% η κυκλοφορία στις εθνικές σημαίνει και αντίστοιχη υστέρηση εσόδων.
Θα μου έλεγε κάποιος… λογικό δεν είναι αυτό;
Ναι είναι λογικό, εάν συνέβαινε και το ανάποδο.
Δηλαδή, αν όταν η κρίση θα τελείωνε και η κίνηση –άρα και τα έσοδα- θα επανέλθουν, ότι θα υπάρξει η αντίστοιχη συρρίκνωση του χρόνου εκμετάλλευσης.
Για να εξηγούμαστε, δεν λέμε ότι στην σύμβαση το δημόσιο δεν θα βάλει τέτοιον όρο! Λέμε ότι όταν έρθει η ώρα να εφαρμοστεί, ΔΕΝ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΙ!
Για να σας το αποδείξουμε, -πάντα σύντομα και ξεκάθαρα- να σας θυμίσουμε το παράδειγμα της Αττικής οδού.
Ζήτησε κάτι το δημόσιο, όταν πριν λίγα χρόνια, διαπιστώθηκε ραγδαία αύξηση της χρήσης της Αττικής οδού (πολλές φορές είχε μποτιλιάρισμα από τα πολλά αυτοκίνητα!!); Από όσο ξέρω όχι!
Ε, να είστε σίγουροι, ότι στην πρώτη –σχετική- μείωση χρήσης της, ο κατασκευαστής και οι διαχειριστές του έργου θα ζητήσουν .. ΕΠΙΜΗΚΥΝΣΗ ή κάποιο ανταποδοτικό τέλος για το έργο….
Αυτά!
Taxalia.blogspot.com
