Που όμως αποβλέπει αυτή η ξαφνική αγάπη της Γερμανίας;;
Είναι κοινό μυστικό σε όλους ότι ο γερμανικός μεγαλοϊδεατισμός, ο οποίος οδήγησε σε δύο παγκόσμιους πολέμους, δεν αφήνει την Γερμανία να ησυχάσει. Θέλει να εξουσιάζει τουλάχιστον την Ευρώπη και μέσω αυτής τον υπόλοιπο κόσμο. Η ζώνη του ΕΥΡΩ της έδωσε την κατάλληλη ευκαιρία. Εργάστηκε ομολογουμένως σκληρά και με πειθαρχία στον ανταγωνιστικό τομέα και κατάφερε να συγκεντρώσει πλεονάσματα από τα ελλείμματα του νότου και προπαντός από τα ελλείμματα της χώρας μας.
Όταν όμως, όπως έχουμε πει και άλλοτε, έχεις ένα κοινό σκληρό νόμισμα μεταξύ μιας ένωσης ορισμένων κρατών, τότε παρατηρείται, με μαθηματική ακρίβεια το φαινόμενο, τα λιγότερο παραγωγικά κράτη της ένωσης να παρουσιάζουν ελλείμματα, τα οποία καλύπτουν με δανεισμό, ενώ τα παραγωγικότερα κράτη παρουσιάζουν πλεονάσματα από τα ελλείμματα των άλλων. Αυτή η εξέλιξη όμως, αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε αδιέξοδο και σε κίνδυνο κατάρρευσης της οικονομικής και νομισματικής ένωσης. Η θεραπεία στο αδιέξοδο αυτό, είναι η επανεπένδυση των πλεονασμάτων στις ελλειμματικές χώρες, προκειμένου να αποφευχθεί η χρεοκοπία και η κατάρρευση ολόκληρης της ένωσης.
Η Γερμανία σκέφτηκε προς στιγμήν να κρατήσει τα πλεονάσματα που κέρδισε και να οδηγήσει την ευρωζώνη σε διάλυση. Κάτι τέτοιο όμως θα είχε ως συνέπεια, αφενός τη δική της οικονομική κατάρρευση λόγω ενός σκληρού Μάρκου, αφετέρου την απώλεια του ελέγχου της Ευρώπης.
Η Γερμανία λοιπόν δεν είχε πολλές επιλογές, παρά μόνο μία.
Έτσι τώρα πραγματικά θέλει να κάνει επενδύσεις στην Ελλάδα, αλλά δεν σκοπεύει να κάνει τον καλό Σαμαρείτη. Αφενός προσβλέπει στην διατήρηση της κυριαρχίας της στην Ευρώπη, αφετέρου θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί και να κερδίσει από το χαμηλό εργατικό κόστος στη χώρα μας και τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων που «πέτυχε» η κυβέρνηση Παπανδρέου, καθώς και από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, το οποίο και πάλι προσφέρει ο κ. Παπανδρέου. .
Από την πλευρά μας εμείς, μη έχοντας και πολλές επιλογές, θα πρέπει να κάνουμε τρία πράγματα:
1) Να δεχτούμε φυσικά τις γερμανικές επενδύσεις, αλλά
2) Εννοείται ότι δεν πρέπει να παραμείνει στην κοινωνική εξουσία το ίδιο σάπιο και διεφθαρμένο πολιτικοοικονομικό καθεστώς. Διαφορετικά θα ξεπουληθούμε χωρίς ο λαός να επωφεληθεί τίποτα και
3) Να προσπαθήσουμε να εκμεταλλευτούμε το Know How των Γερμανών, ώστε να αναπτύξουμε αυτοδύναμο παραγωγικό ιστό.
Θα τα κάνουμε άραγε όλα αυτά ή θα πέσουν κάποιοι από το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, πάλι στις μίζες των γερμανικών εταιριών και ο λαός μόνιμα στην υποδούλωση;;;
Εσείς τι λέτε;;;
