Στη χώρα μας σήμερα βλέπουμε πως, η όποια τέλος πάντων δημοκρατία υπήρχε, υποχωρεί πλήρως και κανείς δεν της δίνει πλέον σημασία, μπροστά στο οικονομικό πρόβλημα που προέκυψε και το οποίο απειλεί όχι μόνο θεσμούς, αλλά την ίδια....
την επιβίωσή μας.Τελικά η ιστορία απέδειξε ότι δημοκρατία και αυτοδύναμη οικονομία δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Δεν το λέμε εμείς. Το λένε τα ίδια τα ιστορικά γεγονότα, τόσο στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, όσο και στις πλήρως καπιταλιστικές χώρες.
Στις χώρες του υπαρκτού σοσιαλισμού, όπου έγινε προσπάθεια κοινωνικοποίησης των μέσων παραγωγής και αυτοδύναμης οικονομικής ανάπτυξης, η έννοια της δημοκρατίας, δηλαδή της συμμετοχής των πολιτών στην εξουσία εξοβελίστηκε και επικράτησαν αναγκαστικά ολοκληρωτικά καθεστώτα, ακόμα και κληρονομικής διαδοχής!!! Αυτό έγινε εκ των πραγμάτων, γιατί το συγκεκριμένο κεντρικά κατευθυνόμενο οικονομικό μοντέλο, δεν άφηνε περιθώρια για διαφορετικές απόψεις και επομένως για δημοκρατία.
Στις καπιταλιστικές χώρες αντίθετα, όπου παρατηρήθηκε σε κάποιο βαθμό ανάπτυξη της δημοκρατίας, αυτό έγινε γιατί στις χώρες αυτές, η οικονομία, είτε βασίστηκε σε δανεικά, είτε στον πλούτο που εξασφάλιζε η αποικιοκρατία, είτε σε ξένα φτηνά εργατικά χέρια, είτε σε ένα συνδυασμό αυτών. Δηλαδή κάποιοι άλλοι εξασφάλιζαν τα προς το ζειν, για να διατηρείται η δημοκρατία. Μόνη της η εσωτερική οικονομία, χωρίς τις πιο πάνω προϋποθέσεις, δεν θα μπορούσε να στηρίξει τη δημοκρατία. Δείτε σήμερα ότι οι καπιταλιστικές δημοκρατίες καταρρέουν η μια πίσω από την άλλη εξ αιτίας των εξωτερικών χρεών και των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι οι ΗΠΑ όπου η δημοκρατία τους υποστηρίζεται από ένα τεράστιο αποικιοκρατικό δίκτυο και από ένα τεράστιο εξωτερικό χρέος. Αν χάσουν την επικυριαρχία τους ή τους γονατίσει το χρέος, η δημοκρατία τους θα καταρρεύσει και φυσικά οι ΗΠΑ θα διαλυθούν.
Ακόμα και στην αρχαία Αθήνα η δημοκρατία γεννήθηκε όταν η Αθήνα μπορούσε να ελέγχει το εμπόριο της περιοχής και όταν την οικονομία της στήριζαν ένα εκατομμύριο δούλοι.
Δυστυχώς προβλέπουμε ότι, έτσι όπως εξελίσσονται τα πράγματα, θα αρχίσουν (και ήδη έχουν αρχίσει) να πληθαίνουν στη χώρα μας φωνές για ολοκληρωτικές λύσεις, προκειμένου να αντιμετωπιστεί η κρίση. Ο κόσμος χάνει την εμπιστοσύνη στη δημοκρατία που υπηρετούσε μέχρι χθες, γιατί αποδείχθηκε ανεπαρκής να τον προστατέψει. Χάνει την εμπιστοσύνη στον ίδιο του τον εαυτό και αναζητεί σωτήρες, ακόμα και από την τρόϊκα ή από την Ρωσία ή από την Κίνα κ.λ.π..
Εμείς όμως πιστεύουμε, ότι η σημερινή ελληνική και παγκόσμια κρίση, θέτει επιτακτικά το πρόβλημα μιας στροφής στην σύγχρονη ιστορία της ανθρωπότητας, προς έναν συνδυασμό δημοκρατίας και οικονομικής ανάπτυξης, αλλά με κύριο άξονα τη δημοκρατία. Δηλαδή μιας οικονομικής ανάπτυξης που να βασίζεται στη δημοκρατία και όχι η δημοκρατία να βασίζεται στην οικονομική ανάπτυξη.
Και πιστεύουμε πως αυτό θα είναι το μέλλον.
Όμως ο δρόμος αυτός θα περάσει αναγκαστικά μέσα από μια επώδυνη παγκόσμια κατάσταση.
