Ο παρά τον νόμο, και δη τον θεμελιώδη, ήγουν το Σύνταγμα[1], ασκών καθήκοντα Αντιπροέδρου της «Κυβέρνησης» κ. Θεόδωρος Πάγκαλος - χωρίς να συγκινείται ούτε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, καίτοι είναι ο υπ’ αριθμόν 1 Έλλην πολίτης που έχει ορκισθεί και φέρει την υπέρτατη ευθύνη να φυλάττει το Σύνταγμα - είχε εκστομίσει το εξής περίφημο αμέσως μετά τις εκλογές της.
04.10.2009: «Εκλογές έγιναν και τις κερδίσαμε. Τώρα σκάστε και τα ξαναλέμε σε τέσσερα χρόνια»[2].
Αυτή η φράση αποτελεί την πεμπτουσία της πολιτικής αυτής της κυβέρνησης, η οποία δεν μπορεί να μην έχει νοιώσει στο πετσί της το μέγεθος της οργής του ελληνικού λαού που εξακολουθεί να διογκώνεται δίκην τσουνάμι. Μόνον έτσι μπορούν να εξηγηθούν οι θηριωδίες της Ε.Σ.Α. [Ελληνικής Σοσιαλιστικής Αστυνομίας], η οποία έκαμε χρήση όλων των μέσων που έχει στη διάθεσή της για αποκατάσταση της τάξης προκειμένου να διασαλεύσει την τάξη, ώστε στη συνέχεια να επέμβει με το πρόσχημα ότι πρέπει να αποκατασταθεί η τάξη, την οποίαν η ίδια είχε διασαλεύσει.
Αμέσως μετά την εφαρμοσμένη σοσιαλιστική βαρβαρότητα της 29.06.2011, ο ακόμη πιο πολύ οργισμένος λαός άρχισε να εκτονώνεται προπηλακίζοντας ανά την επικράτεια όποιον βουλευτή έβλεπε μπροστά του από αυτούς που ψήφισαν ΝΑΙ στο πρόσφατο κεφάλαιο υποδούλωσης της χώρας. Εν χορώ τα κυβερνητικά παγώνια απεκάλεσαν τους προπηλακίζοντες «ΣΥΡΙΖΑ». Ακολούθησαν οι παιδιάστικες δικαιολογίες τού βουλευτή Αθανασιάδη, ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι ψήφισε ΝΑΙ απειληθείς από ανωνύμους. Τελευταίος παρέλαβε τη σκυτάλη ο ίδιος ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη ενημερώνοντας τη Βουλή ότι απειλείται ακόμη και η ζωή αυτού και της οικογένειάς του για να προειδοποιήσει τους επίδοξους δολοφόνους ότι δεν τρομοκρατείται. Με τόσες διμοιρίες ΜΑΤ στη διάθεσή του, ασφαλώς και δεν διατρέχει τους φανταστικούς κινδύνους που επικαλέσθηκε. Άλλωστε, κάποιος αναλώσιμος Βασιλάκης θα βρεθεί στον δρόμο προς το γραφείο του, αν ήθελε υποτεθεί ότι κινδυνεύει πραγματικά.
Τελευταίος μπήκε στο παιχνίδι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, το βαρύ πυροβολικό της δημοκρατικής νομιμότητος. Στηλίτευσε στο Υπουργικό Συμβούλιο αυτά τα φαινόμενα «βίας» διαβάζοντας, κατά την πάγια τακτική του, ένα πλατειάζον κείμενο από έκθεση τελειόφοιτου Δημοτικού. Κατακεραύνωσε την ανάρμοστη συμπεριφορά του διεφθαρμένου, όπως ο ίδιος τον έχει αποκαλέσει, και αχάριστου ελληνικού λαού, ο οποίος ασκών βία κατά των εκλεγμένων εκπροσώπων του καταλύει τη Δημοκρατία αρνούμενος να δεχθεί τη σωτηρία που αυτοί του προσφέρουν απλόχερα και με το ζόρι. Παίρνοντας θάρρος ο Υπουργός Δικαιοσύνης απεκάλεσε «τσαντίρια» τις σκηνές που έχουν στήσει οι αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα παραπέμποντας, έτσι, όλως υποτιμητικώς στην ακαταστασία των συμπαθών αθίγγανων νομάδων. Ο υφυπουργός του θυμήθηκε τις ηρωϊκές ημέρες που το έπαιζε κυβερνητικός εκπρόσωπος και καταφέρθηκε κατά του Μίκη για να πάρει τη δέουσα απάντηση και να σιγήσει.
Είχε προκάνει, βεβαίως, ο παράνομος Αντιπρόεδρος να δηλώσει ότι αν δεν ψηφισθεί το Μεσοπρόθεσμο, θα επέλθει η πτώχευση, οπότε ο λαός θα κατακλύσει πανικοβλημένος τις τράπεζες για να αναλάβει τις καταθέσεις του, πράγμα που θα καταστήσει αναγκαία την κάθοδο των τανκς στους δρόμους για να προστατευθούν οι τράπεζες από τα πλήθη που θα τις πολιορκούν. Η δήλωση αυτή ασφαλώς και δεν θα μπορούσε να εκληφθεί ως απειλητική για την κυβερνητική πλειοψηφία, η οποία εγνώριζε τί, κατά την άποψη των έντρομων δανειστών μας, θα συμβεί, αν δεν ψηφιζόταν το μεσοπρόθεσμο, εξ ου και ήθελε να αποτρέψει το μοιραίο για τους πτωχευτικούς πιστωτές χωρίς να έχει ανάγκη των απειλών τού Αντιπροέδρου, ο οποίος, εξ άλλου, είναι παράνομος, εξ ου και οι δηλώσεις/εντολές του δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται σοβαρά υπόψη. Ήξεραν, επίσης, οι κυβερνητικοί βουλευτές ότι η καταψήφιση του μεσοπροθέσμου οδηγεί σε εκλογές, στις οποίες οι μισοί τουλάχιστον από αυτούς δεν επρόκειτο να ξαναδούν τη Βουλή, εξ ου και αναλογισθέντες το στενόκαρδο ατομικό συμφέρον τους επανήλθαν στο μαντρί.
Στη συνέχεια άρχισαν οι κυβερνητικοί βουλευτές να ξεθαρρεύουν και να σκούζουν για τους προπηλακισμούς που υφίστανται εξ αιτίας της ψήφου τους, πράγμα που είχε ως συνέπεια να απασχολούνται εκατοντάδες αστυνομικών με τη φύλαξη και προστασία τους, μη τυχόν και οι κραυγάζοντες πολίτες εκφύγουν των ορίων του ανώδυνου προπηλακισμού και αρχίσουν να εκσφενδονίζουν πέτρες, όπως, εμμέσως πλην σαφέστατα, τους είχε πει ο ίδιος ο πρωθυπουργός ότι μπορούν να κάνουν, αν τα πράγματα δεν εξελιχθούν ομαλώς και οι πολιτικοί συνεχίσουν να παίζουν τα παιχνιδάκια τους ευλογώντας τα μικροκομματικά συμφέροντά τους.
Διερωτώμαι λοιπόν: διαφέρουν από τα τανκς και σε τί όλα αυτά που ακούμε τελευταίως από κυβερνητικά χείλη και από τα πάσης φύσεως παπαγαλάκια τους των ΜΜΕ περί δήθεν κατάλυσης της Δημοκρατίας από τον αγανακτισμένο λαό, από τον οποίον και μόνον αντλούν την εξουσία που ασκούν, και περί απαράδεκτης φραστικής και ψυχολογικής βίας εις βάρος των δημοκρατικών βουλευτών και κομματικών οργανώσεων; Διαφέρουν μόνον στο ότι τα πραγματικά άρματα μάχης είναι φτιαγμένα από ατσάλι, αφού τα άρματα της κυβερνητικής και καθεστωτικής προπαγάνδας ενσπείρουν και αυτά τον ίδιο τρόμο σε ένα περιδεή και απελπισμένο λαό που αδυνατεί να συλλάβει πώς είναι δυνατόν να έχει εκλέξει μία κυβέρνηση για να υλοποιήσει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα και τώρα να βρίσκεται μπροστά στην εφαρμογή ενός προγράμματος που κανένα κόμμα δεν είχε θέσει υπόψη του κατά τον προεκλογικό αγώνα της 04.10.2009. Πιστεύω πως η κυβέρνηση μάς σφάζει πλέον με το βαμβάκι. Με τα μεγάλα βελούδινα λόγια περί Δημοκρατίας και απέχθειας προς τη βία, την οποίαν η ίδια έχει εγκαινιάσει με τη συστηματική και σκόπιμη εξαθλίωση του ελληνικού λαού με αποκορύφωμα το μακελειό της 29.06.2011 κατά το γνωστόν «όπου δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος». Με άλλα λόγια: ο παράνομος Αντιπρόεδρος σάς είπε να το βουλώσετε και να περιμένετε να ξαναμιλήσετε στις κάλπες το 2013. Εσείς οι ξεροκέφαλοι επιμένετε να διαμαρτύρεσθε ειρηνικώς και να μας εκθέτετε στο εξωτερικό με την αντοχή που επιδεικνύετε. Θα σας προβοκάρουμε, λοιπόν, και θα σας σπάσουμε στο ξύλο, ώστε να καμφθείτε.
Γνωρίζουν οι κυβερνώντες ότι ο καλλίτερα φυλασσόμενος άνθρωπος επί χούντας ήταν ο Γ. Παπαδόπουλος. Εξ ίσου καλά φυλάσσονται και αυτοί. Τρέμουν, όμως, το ενδεχόμενο να ξεπηδήσει μέσα από τον αγανακτισμένο ελληνικό λαό κάποιος ηγέτης που θα τους αρπάξει το «μαγαζάκι» και θα το κατεδαφίσει. Η μετενσάρκωση του Αλέκου Παναγούλη ας πούμε. Τάχει κάτι τέτοια η φυλή μας από αρχαιοτάτων χρόνων. Και μην ακούτε τί λέει ο Γερουλάνος, ο Βερέμης, η Ρεπούση, η Δραγώνα, η Φραγκουδάκη και το κακό συναπάντημα. Αυτοί είναι όλως περαστικοί από την πασαρέλα της Νέας Τάξης. Η ιστορία ασφαλώς και θα γράψει και γι’ αυτούς δίπλα από τα ονόματα των 155, των 32, των 11 και λοιπών μελών του πολυπληθούς, φευ, θιάσου. Αλλά θα τους καταγράψει στις κατάμαυρες δέλτους παρέα με τον Εφιάλτη και τους κατά καιρούς ομοίους του. Στους ανθισμένους κάμπους πάντοτε ευδοκιμούν ζιζάνια.
[1] Κατά το Σύνταγμα ο Αντιπρόεδρος ορίζεται εκ των υπουργών. Αφού ο Πάγκαλος δεν είναι υπουργός, δεν μπορεί να είναι Αντιπρόεδρος
2 Την ακριβή φράση σίγουρα διαθέτει ο δημοσιογράφος Γ. Τράγκας, από την εκπομπή του οποίου [Real FM, 08:00-10:00] έχω ακούσει τον Πάγκαλο να τη λέει.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος
