Αν. καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ
Παραμονές καλοκαιριού και η ΔΕΘ εξακολουθεί να παραμένει ακέφαλη μετά την πρόσφατη κρίση που βίωσε. Και όλα αυτά συμβαίνουν μόλις δύο μήνες πριν την έναρξη της 76ης Διεθνούς..
Έκθεσης Θεσσαλονίκης.
Ορισμένοι υπουργοί εξακολουθούν με την πρακτική τους να δείχνουν ότι παραμένουν πεισματικά ένθερμοι οπαδοί της πολιτικής «τα ζώα μου αργά», υποστηρίζοντας τη θέση ότι ο χρόνος και οι καθυστερήσεις που έπονται, είναι μια μεταβλητή απόλυτα ελεγχόμενη από τους ίδιους!
Αυτήν την ιδιότυπη άποψη τη ζήσαμε και τη ζούμε τόσο στην περίοδο της διακυβέρνησης 2004-2009 όσο και σήμερα, και μάλιστα ενόψει της απειλούμενης πτώχευσης της ελληνικής οικονομίας.
Πόσος χρόνος χρειάζεται άραγε για να οριστεί ένας νέος πρόεδρος στη ΔΕΘ ή γενικά σε έναν οποιοδήποτε οργανισμό; Ελάχιστος, υπό μια προϋπόθεση όμως:
Να πάψει ο Πρόεδρος και ο Δ/νων Σύμβουλος της ΔΕΘ (όπως και του κάθε λιμανιού κ.ά.) να αποτελεί μέρος του παιγνιδιού των βαρόνων της πολιτικής της χώρας. Να σταματήσουν λοιπόν οι χρονοβόρες συζητήσεις ανάμεσα στα πολιτικά γραφεία, με σκοπό το μοίρασμα των επιτελικών θέσεων των οργανισμών κάθε πόλης ή άλλως να σταματήσουν να τοποθετούνται επιλογές των πολιτικών γραφείων σε καίριες θέσεις δημοσίων οργανισμών. Και τέλος, να πάψει ο θεσμός της ‘ανοικτής διακυβέρνησης’ να αποτελεί άλλοθι αποτυχημένων τοποθετήσεων.
Μήπως η παραπάνω πρακτική, που οδηγεί, κατά κανόνα, στην τοποθέτηση ατόμων με περιορισμένες δεξιότητες ή με ανύπαρκτη διεθνή εμβέλεια δικαιολογεί σήμερα το κύμα των ιδιωτικοποιήσεων;
Ο ίδιος κανόνας (δηλαδή της απαγκίστρωσης του θεσμού αυτού από πολιτικές σκοπιμότητες) οφείλει να ισχύει φυσικά και για τα μέλη Διοικητικού Συμβουλίου, που απαραίτητα πρέπει να είναι μάχιμα στελέχη της επιχειρηματικής κοινότητας και όχι πελάτες πολιτικών γραφείων ή αποτυχημένοι πολιτευτές.
¨Όλα τα παραπάνω γίνονται πιο επιτακτικά καθώς η ΔΕΘ θα κληθεί να διαχειριστεί το μεγάλο σχέδιο της μετεγκατάστασης.
