"Eάν εισπράξουμε τα ποσά που φοροδιαφεύγουν δεν θα χρειασθεί, δεν θα υπάρχει λόγος για νέες φορολογίες. . . Η κυβέρνηση είναι αποφασισμένη να εφαρμόσει το νόμο προς κάθε κατεύθυνση και να πατάξει τη φοροδιαφυγή . . ."
Δημήτριος Γεωργακόπουλος,
Υφυπουργός Οικονομικών (ΠΑΣΟΚ)
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση του...
βουλευτή Αθ. Χειμάρα στη Βουλή (23/3/95)
"Πρέπει να καταλάβουμε ότι ο αφανισμός των Μικρο-Μεσαίων Επιχειρήσεων θα δημιουργήση τριγμούς και ίσως απρόβλεπτες καταστάσεις αφού θα σημαίνη και διαταραχή στον κοινωνικό ιστό..."
Χαρ. Κεφάλας, Πρόεδρος Εμπορικού Συλλόγου Πειραιώς
Τις ημέρες αυτές-1995- όλοι οι Έλληνες βιώνουμε την επιβολή και εφαρμογή της μεγαλύτερης και...
τραγικότερης φορολογικής μεταρρύθμισης (απορρύθμισης) στη χώρα μας.
Σε μιά εποχή όπου η Ελληνική οικονομία έχει τελματωθεί σε έναν ανυποχώρητο στασιμοπληθωρισμό, όπου τα στοιχεία δείχνουν να κλείνουν πέντε επιχειρήσεις την ημέρα, όπου η υποτονική λόγω της μακροχρόνιας ύφεσης και πολιτικής λιτότητας ζήτηση απορροφάται κι' αυτή από τα ώς μανιτάρια αναφυόμενα ξένα υπερκαταστήματα, έρχεται ένα αντισυνταγματικό, άδικο, φοροληστρικό νομοσχέδιο με τον παραπλανητικό τίτλο "Αντικειμενικά" Κριτήρια Φορολόγησης να δώση το τελειωτικό, το αποΦασιστικό κτύπημα στον Ελληνικών συμφερόντων ιδιωτικό τομέα της οικονομίας μας.
Μήπως η παρατηρούμενη τα τελευταία χρόνια αθρόα εγκατάσταση υπερκαταστημάτων -ξένης κυρίως ιδιοκτησίας σε όλη την Ελληνική επικράτεια ΕΠΡΕΠΕ να συνοδεύεται απο (ή να υποβοηθείται με) τον βίαιο και φασιστικό τω τρόπω οικονομικό στραγγαλισμό τών Ελληνικής ιδιοκτησίας μικρομεσαίων επιχειρήσεων;
Είναι γνωστός στον πληροφορημένο αναγνώστη ο τρόπος με τον οποίο εμποδίστηκε η ανάπτυξη στη χώρα μας της βαριάς βιομηχανίας.
Ολες ή σχεδόν όλες οι μεγάλες και πετυχημένες επιχειρήσεις στην Ελλάδα κρατικοποιήθηκαν (και κακοποιήθηκαν) είτε κατ' απαίτησιν των κομματικοποιημένων συνδικάτων τους, είτε διά αθρόων χορηγήσεων θαλασσοδανείων, είτε δι' αμεσότερων μεθόδων πού φθάνουν ακόμη και τον στυγνό εκβιασμό.
Γιά τους μαρκετίστες των εκάστοτε κυβερνήσεων και αντιπολιτεύσεων η εξασφάλιση της δυνατότητας μαζικού "βολέματος" των ψηφοφόρων σε κάποια υπηρεσία τού κακοπληρωτή(;) Δημόσιου τομέα είναι πολύ "αποδοτικότερη" από την αυτοδύναμη ανάπτυξη της χώρας!
Ετσι μεγάλες ανθούσες οικονομικές μονάδες μετετράπησαν από την κοντόφθαλμη και ανεύθυνη ψηφοθηρική πολιτική τής εξουσίας σε οικονομικά τερατουργήματα, τις λεγόμενες "προβληματικές", γιά να ξεπουληθούν αργότερα όσες απ' αυτές δεν επνίγησαν από τα χρέη και την κακοδιαχείρηση, σε τιμή ευκαιρίας ...
Βέβαια αυτό συνέβαινε και συμβαίνει με τις μεγάλες επιχειρίσεις όπως: ΧΡΩΠΕΙ, ΠΥΡΚΑΛ, ΠΕΙΡΑΙΚΗ- ΠΑΤΡΑΙΚΗ, ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΝΑΜΚΟ ΕΛΛΑΣ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ, ΝΑΥΠΗΓΕΙΑ ΣΚΑΡΑΜΑΓΚΑ, ΕΑΒ, ΤΣΙΜΕΝΤΑ ΗΡΑΚΛΗΣ, ΜΕΤΑΛΕΙΑ-ΧΡΥΣΟΡΥΧΕΙΑ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ, , ...κ.α.!
Δεν μπορούσε όμως να γίνει το ίδιο με τις μικρού και μεσαίου μεγέθους επιχειρήσεις. Σ'αυτές τα συνδικάτα ήσαν ή ανύπαρκτα ή πολύ μικρά γιά να μπορέσουν να "αγωνισθούν" με τις ευλογίες αν όχι και την προτροπή τού κράτους γιά την πολυπόθητη δημοσιο-υπαλληλοποίησή τους. Ενώ οι ίδιοκτήτες τους μάλλον φάνηκαν πιό συνεπείς και υγιώς σκεπτόμενοι γιά να συνεργήσουν στη χρεωκοπία των επιχειρήσεών τους.
Ετσι λοιπόν είχαμε στην Ελλάδα ένα φαινόμενο μοναδικό στήν Ευρώπη τουλάχιστον. Ενα τεράστιο ποσοστό ελευθέρων επαγγελματιών και ιδιωτών πολλαπλάσιο απ'αυτό που συναντούμε στις υπόλοιπες Ευρωπαικές χώρες.
Η αναλογικά πολυπληθής τάξη των μικρομεσαίων επαγγελματιών στη χώρα μας δεν οφείλεται στη ...ροπή τού Ελληνα πρός τη φοροδιαφυγή ή την κομπίνα όπως επιπόλαια και ίσως σκόπιμα λέγεται, αλλά αφ' ενός στην επιχειρηματικότητά του (το λεγόμενο "επιχειρηματικό δαιμόνιο") πού αντι της ανελεύθερης και συχνά καταπιεστικής εξηρτημένης σχέσης υπαλλήλου - αφεντικού (μισθωτού - επιχείρησης) προτιμά και επιδιώκει να είναι ο ίδιος αφεντικό τού εαυτού του αφ' ενός, και αφ' ετέρου στην ίδια την υγιά παράδοση και δομή της Ελληνικής κοινωνίας και οικογένειας πού ευνοεί την ανάπτυξη της ατομικής πρωτοβουλίας δίνοντας αξία και αρετή στη δημιουργική παραγωγική απασχόληση.
Εξ άλλου αυτοί, ο αγρότης, ο βιοτέχνης, ο μικρός και μεσαίος επαγγελματίας, είναι εκείνοι πού αποτελούν όσον αφορά την συνεισφορά τους στην Εθνική οικονομία τουλάχιστον τα πιό υγιά κύτταρα τού έθνους και την παραγωγική βάση της οικονομίας μας.
Είναι αυτή η ανοργάνωτη πλειοψηφία, σιωπηλή αλλά ακμαία, πού στο μεγαλύτερο ποσοστό έχει ξεφύγει από τον θανάσιμο εναγκαλισμό των κομμάτων και από τον πειρασμό του ρουσφετιού κάθε επίδοξου βουλευτή ή κομματάρχη. Προτάσσοντας απέναντι στο βόλεμμα της καρέκλας και τον συμβιβασμό με τη σάπια και διεφθαρμένη πολιτική μας, κουλτούρα, πού αυτό προϋποθέτει, το υψηλό και άμεμπτο ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΗΘΟΣ της Ελληνίδος και τού Ελληνα οικογενειάρχη.
ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΝΤΡΟΠΗΣ
Ιανουάριος 1995, Δευτέρα απόγευμα.
Η μεγάλη αίθουσα τού Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης στην οδό Αριστοτέλους ήταν κατάμεστη.
Κατάμεστη από ανθρώπους πού δίνουν καθημερινά τη μάχη γιά το μεροκάματο και την επιβίωση στο σκληρό ανταγωνισμό των καιρών μας.
Πολλοί απ' αυτούς τα καταφέρνουν αρκετά καλά παρά τις δύσκολες συνθήκες στην αγορά. Αυτό θά έπρεπε να προκαλεί τον θαυμασμό και την αναγνώριση. Αντί αυτού όμως συνήθως αντιμετωπίζουν το φθόνο και την εχθρότητα. Όχι βέβαια των συναδέλφων τους πού πολλές φορές είναι και ανταγωνιστές τους, αλλά μιάς μεγάλης μερίδας κρατοδίαιτων μισθωτών τού στενού και ευρύτερου Δημόσιου τομέα και βέβαια κάποιων αδίστακτων "γερακιών" της αδηφάγου κρατικής εξουσίας.
Εύκολα μπορούσε κάποιος να διακρίνει τον εκνευρισμό και την ένταση πού επικρατούσαν στό ακροατήριο.
Θέμα της ημερίδας: "Τα Αντικειμενικά Κριτήρια Προσδιορισμού Τού Εισοδήματος Γιά Εμπόρους Και Επαγγελματίες Σύμφωνα με το ν. 2214/94".
Ωρα 6:30 μ.μ. Οι δύο ομιλητές ο κ. Χαραλαμπίδης προϊστάμενος διεύθυνσης επιθεώρησης και συντονισμού ΔΟΥ νομού Θεσσαλονίκης και ο κ. Ζιαπάκας Αλέξανδρος επιθεωρητής ΔΟΥ Θεσσαλονίκης παίρνουν τις θέσεις τους στο βήμα δίπλα στον πρόεδρο του επιμελητηρίου.
Η αποστολή τους ήταν συγκεκριμένη και ξεκάθαρη: Να εξηγήσουν τη λειτουργία και τις λεπτομέρειες του νέου φορολογικού νόμου και να απαντήσουν στις ερωτήσεις των επαγγελματιών σε επι μέρους προβλήματα κατά την εφαρμογή του.
Η όλη παρουσίαση και συζήτηση δεν παρουσίαζε κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον εφ' όσον επρόκειτο περι τεχνικών διευκρινήσεων και μόνο. Ιδού όμως η απάντηση πού ελάβαμε στη παρακάτω ερώτησή μας προς τους δύο εκπροσώπους της Δημόσιας Οικονομικής Υπηρεσίας (ΔΟΥ)
Ερώτηση: Ο νέος φορολογικός νόμος έχει δεχθεί πολλές αρνητικές κριτικές οι οποίες εκτός των άλλων επισημαίνουν την αδικία πού προκαλείται από το γεγονός ότι μιά μεγάλη μερίδα επαγγελματιών -αυτή των χαμηλότερων εισοδημάτων- θα κληθεί να φορολογηθεί επί ενός εισοδήματος αρκετά μεγαλυτέρου τού πραγματοποιηθέντος σύμφωνα με τα παραστατικά και βιβλία των, τη στιγμή μάλιστα πού όσοι δηλώνουν εισόδημα ανώτερο κάποιου ελάχιστου ορίου -δηλ. οι μεγαλοεισοδηματίες- θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν όπως πάντα!
Το ερώτημα είναι: μπορείτε να μας καταδείξετε κάποια άλλη στοιχειωδώς προηγμένη οικονομικά χώρα, ή κάποια χώρα της Ε.Ο.Κ., όπου να ισχύει κάτι παρόμοιο; Να έρχεται δηλ. το ίδιο το κράτος και να ακυρώνει τα επίσημα βιβλία και στοιχεία -πού το ίδιο έχει θεσπίσει να τηρούνται- και να φορολογεί τον επαγγελματία εντελώς αυθαίρετα και αντισυνταγματικά επί ενός πλασματικού εισοδήματος πραγματοποιηθέντος μόνον στη φαντασία ή τις ανάκγες τού εκάστοτε νομοθετούντος;
Πριν ακόμη ολοκληρώσουμε το ερώτημα έσπευσε ο πρόεδρος του επιμελητηρίου να βγάλει τούς δύο ομιλητάς από τη δύσκολη θέση λέγοντας ότι η εκδήλωση δεν έγινε γιά τέτοιου είδους θεωρητικές τοποθετήσεις και το νομοσχέδιο ήταν ήδη νόμος του κράτους.
Είς όμως εκ των ομιλητών μη θέλοντας προφανώς να πλανάται το ερώτημα στον αέρα πήρε το λόγο και κατακεραύνωσε τους πάντες λέγοντας: "Μπορείς να μού πεις εσύ κάποια χώρα όπου να γίνεται τόση φοροδιαφυγή όση στην Ελλάδα;..."
Ο καθείς καταλαβαίνει πώς μπορεί να αισθάνεται ένας έντιμος επαγγελματίας όταν τόσο χυδαία και απροκάλυπτα αποκαλείται από επίσημα χείλη εκπροσώπου του κράτους φοροκλέφτης χάριν μιάς μερίδος που λόγω απροθυμίας -και όχι αδυναμίας- των αρχών να επιβάλλουν τη φορολογική νομοθεσία και ειλικρίνεια, όπως γίνεται σε κάθε ευνομούμενη χώρα, α φ ή ν ε τ α ι να φοροδιαφεύγει. Μόνο μιά λέξη μπορεί να χαρακτηρίσει την ισοπεδωτική και αήθη αυτή αντιμετώπιση. ΝΤΡΟΠΗ!
ΠΕΡΙ ...ΥΠΟΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ "ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΩΝ ΚΡΙΤΗΡΙΩΝ ΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗΣ".
Άς δούμε όμως τι λέει και κάποιος άλλος κρατικός λειτουργός γιά το επίμαχο νομοσχέδιο. Ο λόγος στον κ. Κοκκόρη Παναγιώτη (μέλος της εκτελεστικής επιτροπής ΠανελλήνιαςΟμοσπονδίαςΕφοριακών-ΔΟΥ και μέλος της ΚΔ του ΟΕΕ). Παραθέτουμε τα σημαντικότερα σημεία από άρθρο του, δημοσιευμένο στη μηνιαία έκδοση του Ο.Ε.Ε. (Φεβρ.’95, σελ.26).
"...Με το σύστημα αυτό επιδιώκεται ο προσδιορισμός ενός ελάχιστου ύψους καθαρού εισοδήματος με βάση ορισμένα κριτήρια. Συγκεκριμένα με την αντικειμενοποίηση της φορολογίας εισοδήματος ορισμένων μικρών επιχειρήσεων πού τηρούν βιβλία Α' και Β' κατηγορίας του ΚΒΣ ή δεν τηρούν βιβλία, καθώς και των ελεύθερων επαγγελματιών, επιχειρείται η υπαγωγή στο σύστημα 1.300 επαγγελμάτων και 800.000 περίπου ελεύθερων επαγγελματιών, μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αγροτών.
Οι υπαγόμενοι στο σύστημα αυτό θα φορολογηθούν με βάση μιά δέσμη κριτηρίων (μισθωτική αξία επαγγελματικής εγκατάστασης - συντελεστές εμπορικότητας επί απόδοσης - έτη άσκησης επαγγέλματος κ.λ.π.), στην περίπτωση πού το δηλούμενο εισόδημα είναι μικρότερο του προκύπτοντος από το σύστημα.
Οι προσδοκίες του υπουργείου οικονομικών γιά αύξηση των κρατικών εσόδων, γιά τη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών, γιά τον περιορισμό της φοροδιαφυγής κλπ., κατά την άποψή μας, δεν θα επαληθευθούν με την εφαρμογή του συστήματος αυτού.
Πρόκειται γιά ένα διαφορετικό τρόπο φορολόγησης ορισμένων επαγγελμάτων, με στόχο την είσπραξη εσόδων και όχι για μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος.
Ως φοροεισπρακτικό σύστημα δεν εισάγει τομές στο φορολογικό καθεστώς που ισχύει και δέν κινείται πρός την κατεύθυνση της δικαιότερης κατανομής των φορολογικών βαρών, γιατί αγνοεί τη φοροδοτική ικανότητα των φορολογουμένων και με βάση κάποια μαθηματική εξίσωση, προσδιορίζει το φορολογητέο εισόδημα, αδιαφορώντας γιά την ύπαρξή του.
Αυξάνει τη γραφειοκρατία και καλλιεργεί τη φορολογική ασυνειδησία, με αποτέλεσμα να επιτείνει τη φοροδιαφυγή και όχι να την περιορίζει.
Χωρίς να παραγνωρίζονται οι θετικές διατάξεις τού νόμου, επισημαίνουμε τα εξής:
Ο τρόπος υπολογισμού του εισοδήματος με τα αντικειμενικά κριτήρια καθιστά το σύστημα φορολόγησης αναχρονιστικό, με πολλές γραφειοκρατικές διαδικασίες και δείχνει την αδυναμία εντοπισμού και φορολόγησης τού πραγματικού εισοδήματος με την εφαρμογή ενός συστήματος απλού, κατανοητού, ευέλικτου, αξιόπιστου και ως εκ τούτου αποδεκτού, ώστε να αποδώσει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα.
Τα πλασματικά εισοδήματα που θα προκύψουν, με βάση τα αντικειμενικά κριτήρια, στις περισσότερες περιπτώσεις των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων θα προσεγγίζουν ή θα είναι μεγαλύτερα από τα πραγματικά, ενώ αντίθετα στα μεγάλα εισοδήματα, πού έχουν και τη δυνατότητα να φοροδιαφεύγουν, θα είναι ως επί το πλείστον μικρότερα.
Είναι φανερό, λοιπόν, οτι αυτός ο τρόπος φορολόγησηςείναι εξωπραγματικός, άδικος, άνισος, ισοπεδώνοντας και τυποποιώντας τούς φορολογούμενους.
Επιβαρύνει λοιπόν τις ασθενέστερες οικονομικά τάξεις, ενώ συγχρόνως καλύπτει και ενισχύει τούς φοροφυγάδες.
Αυτή η άδικη ισοπέδωση και τυποποίηση ενδέχεται να οδηγήσει σε άνιση φορολογική μεταχείριση, ακόμα και στην περίπτωση ίσως φορολογικής ικανότητας.
Η θέσπιση ενός πολύπλοκου και δυσεφάρμοστου τρόπου υπολογισμού θα προκαλέσει σύγχυση τόσο στούς φορολογούμενους, όσο και στη φορολογική αρχή...
Ο προσδιορισμός του εισοδήματος με τα αντικειμενικά κριτήρια ωθεί τους φορολογούμενους στην ανεύρεση νέων τρόπων φοροδιαφυγής, στην προσπάθειά τους να αμυνθούν απέναντι σ’ ένα κράτος που εμπλέκεται σε σχέσεις αντιπαλότητας και όχι σε σχέσεις αμοιβαίου σεβασμού και εμπιστοσύνης με τούς πολίτες. Τέλος, τονίζουμε οτι το αντικειμενικό σύστημα φορολόγησης, αν και είναι έντονα φοροδοτικό, πιθανό να βεβαιώσει φόρους, αλλά θα παρουσιάσει αδυναμίες κατά την είσπραξή τους, δεδομένου ότι εφαρμόζεται σε περίοδο ύφεσης και αντικειμενικής αδυναμίας καταβολής των φόρων εκ μέρους των φορολογουμένων.
Συμπερασματικά θεωρούμε υποχρέωσή μας να εκφράσουμε τις επιφυλάξεις μας, σχετικά με το "αντικειμενικό σύστημα φορολόγησης", το οποίο δεν συμβάλλει στη πάταξη της φοροδιαφυγής αλλά αντίθετα την επιτείνει, αντιμετωπίζει άδικα και άνισα τούς φορολογούμενους και έχει ως αποτέλεσμα τη βεβαίωση εσόδων για την κάλυψη αποκλειστικά και μόνο των ταμειακών αναγκών του κράτους."
πηγή
