Από χθες κλαίμε...

Προς τον Πρωθυπουργό, τους υπουργούς, τους βουλευτές, τα κόμματα, την Εκκλησία και προς όλους όσους μπορούν να βοηθήσουν

Λέγομαι Χριστίνα...

η οικογένεια μου έχει τρία παιδιά, ο πατέρας μου έχασε πρόσφατα τη δουλειά του, η μητέρα μου είναι φιλόλογος. Χθες διορίστηκε. Αντί να χαρούμε, από χθες κλαίμε. Η μητέρα μου διορίστηκε στη Γ Δωδεκανήσου, εμείς καταγόμαστε από τη Φλώρινα. Θα παραμείνει εκεί τρία ολόκληρα χρόνια.

Πως θα ζήσουμε;

Ο μισθός της μητέρας μου ίσα ίσα θα καλύπτει τα έξοδα της νοίκι, φαγητό και εισιτήρια.

Εγώ φέτος θα δώσω Πανελλήνιες εξετάσεις και η αδελφή μου του χρόνου. Θα μας βοηθούσε και στα μαθήματα, την θέλαμε κοντά μας. Ο πατέρας μου είναι σε κακή ψυχολογική κατάσταση.

Σας παρακαλώ, όλοι εσείς που έχετε κάποια εξουσία να μας βοηθήσετε.

Γιατί γίνεται αυτό; Στην περιοχή μας υπάρχουν πάρα πολλά φιλολόγων, γιατί η μητερούλα μου να διοριστεί στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να παραμείνει 3 χρόνια υποχρεωτικά εκεί.

Δεν υπάρχει λογική.

Τρία χρόνια μακριά μας, ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ.

Σας ικετεύω, δώστε μια λύση, αυτό δεν είναι ανθρώπινο. Διαλύονται οικογένειες.

Καθόμαστε τα τρία αδέλφια μου και κλαίμε. Πονάμε πολύ. Βοηθήστε μας.

Δείξτε ανθρωπιά. Αυτό που ζητάμε είναι ανέξοδο.

ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΥΛΟΠΟΙΗΘΕΙ.

Ζητάμε τη κατανόηση σας, σας παρακαλούμε, σας ικετεύουμε.

Πονάω πολύ

Χριστίνα
 
e-mail στο taxalia, ελήφθη στις 24-8-2011, από xristiina_p@in.gr