Το θάρρος της αλήθειας

Άρθρο του Δημήτρη Γαρούφα*
«μόνο μια άκρη της αλήθειας να σηκώσω
να ρίξω λίγο φως στην πλαστογραφημένη μας ζωή…»
Τίτος Πατρίκιος

Είναι αντικειμενικά δεκτό ότι επί 30-35 χρόνια στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης ζούσαμε σε μια εικονική πραγματικότητα που στηριζόταν στην πεισματική απόκρυψη της αλήθειας. Όλα αυτά τα..
 χρόνια δεν βγήκε κάποιος πρωθυπουργός να πει ωμά-κοφτά την θλιβερή αλήθεια: ότι η χώρα είναι καταχρεωμένη κι’ ότι η καταναλωτική ευδαιμονία στηρίχθηκε όχι σε δικούς μας πόρους αλλά σε δάνεια που πρέπει κάποτε να πληρωθούν κι’ ότι έπρεπε να ανασκουμπωθούμε όλοι για να υπάρξει πραγματική ανάπτυξη. Πιθανόν αν το έκανε να μην είχε πολιτικό μέλλον γιατί, όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης ,όποιος πει την αλήθεια κινδυνεύει, αλλά θα είχε υπηρετήσει το εθνικό συμφέρον. Αυτή την αλήθεια την είπε ο Κ.Καραμανλής το 2009, αλλά ήταν πολύ αργά πλέον από κάθε άποψη.

Είναι αλήθεια επίσης ότι οι θυσίες του πολίτη δεν πιάνουν τόπο γιατί τα χρήματα που μαζεύονται και τα δάνεια που παίρνουμε τώρα δεν πάνε για παραγωγικά έργα αλλά για να πληρωθούν δόσεις παλιών δανείων…..και αυτό θα συνεχισθεί και στο μέλλον αυξάνοντας υπέρμετρα το συνολικό χρέος….

Έχουν βαριά ευθύνη αυτοί που από ματαιοδοξία εισηγήθηκαν και επέβαλλαν τους πολυέξοδους Ολυμπιακούς αγώνες, ενώ μοιραίοι και άβουλοι παρακολουθούσαν τα χρέη να φουσκώνουν, αφήνοντας τη χώρα να ζει μια εικονική πραγματικότητα μην τολμώντας να δυσαρεστήσουν τους πολίτες λέγοντας την αλήθεια… Τώρα τουλάχιστον οι πολιτικοί ηγέτες ας κάνουν αυτοκριτική και επιτέλους ας πουν την αλήθεια… παρουσιάζοντας και συγκεκριμένες προτάσεις για την ανάπτυξη της χώρας. Το κόμμα που κυβερνά ας εγκαταλείψει τις ανοησίες περί «τετάρτου δρόμου για τον σοσιαλισμό» κι’ ας υιοθετήσει προτάσεις και της αντιπολίτευσης (π.χ. κάποιες του Α.Σαμαρά είναι αξιοπρόσεκτες) και κυρίως να αρχίσει να κυβερνά, να παίρνει αποφάσεις για εκσυγχρονισμό της χώρας αλλά με δίκαιη κατανομή των βαρών. Αν δεν μπορεί ας εγκαταλείψει την εξουσία γιατί διαφορετικά θα οδηγηθεί σε καταστροφή η χώρα.

Έχουν αλλάξει οι καιροί κι’ επιτέλους λίγο-λίγο αλλάζουν κι’ οι πολίτες. Κανένα κόμμα πλέον δεν μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα στον πολίτη με στελέχη που μπέρδεψαν τις έννοιες του νόμιμου και του ηθικού ούτε βέβαια με στελέχη που εκφέρουν ξύλινο λόγο. Για να έχουν μέλλον τα πολιτικά μας κόμματα πρέπει να έχουν το θάρρος της αλήθειας, συγκεκριμένες προτάσεις αλλά και να εκφράζονται σε όλα τα επίπεδα από πρόσωπα με ήθος που θα λειτουργούν «ως λυχνία επί όρους κείμενη».

* Δικηγόρος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης. Το άρθρο δημοσιεύθηκε(14-9-11)και στον «Αγγελιοφόρο».