Αιτία για το σημείωμα αυτό αποτέλεσε το βιβλίου του ιατρού κ. Βλάση Γωγούση με τίτλο «Γιατί δεν αυτοκτόνησες;».
Το διάβασα απνευστί και όταν τελείωσα την ανάγνωση ένοιωσα πως έπρεπε να σηκωθώ από την πολυθρόνα για να βγω από την κινηματογραφική αίθουσα. Τόσο παραστατική είναι η συγκλονιστική αφήγηση του γιατρού που περιγράφει με απλή γλώσσα και γαλήνιο ύφος όσα σκληρά και απάνθρωπα, κατ’ επιεικείς χαρακτηρισμούς, βίωσε στα δύο στρατόπεδα που αντιμάχονταν τη δεκαετία του ΄40 για...
τον ίδιο σκοπό: να επικρατήσει η ελευθερία και η δημοκρατία.
Μακρυά από τις στερεότυπες εκφράσεις που ακούμε και διαβάζουμε ακόμη και τώρα για να περιγραφεί μία δραματική για τη χώρας μας εποχή, όπως για παράδειγμα «κονσερβοκούτια», «ταγματασφαλίτες», «παιδομάζωμα», «γερμανοτσολιάδες», «κόκκινοι ληστοσυμμορίτες», «ΜΑΥΔΕΣ» που κουβαλούν μέσα τους βαρύ φορτίο ανίκανο να περιγράψει τον καθημερινό πόνο που ένοιωθαν τα μέλη των αντιμαχόμενων παρατάξεων. Για όσους δεν έχουμε ζήσει, διότι ήμασταν αγέννητοι, αλλά και για όσους έχουν ζήσει εκείνη την εποχή, αλλά μακρόθεν, είναι ένα μάθημα ιστορίας ανθρώπινου πόνου και ανθρώπινης κτηνωδίας.
Θα μπορούσε το βιβλίο αυτό να τιτλοφορηθεί και «Ποτέ πια!»
Αφορμή για να θυμηθώ το βιβλίο του γιατρού αποτέλεσε η είδηση, ή έστω φήμη, ότι ο κ. Καρχιμάκης – κυνηγός και κατασκευαστής σκανδάλων της ΝΔ, ταυτοχρόνως δε αγιογράφος των αρπακτικών του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τιμητής όλων εκείνων που τολμούν ακόμη και να διανοηθούν ότι το ΠΑΣΟΚ έχει κάνει έστω και ένα σφάλμα - εδήλωσε πως η ΝΔ προέβαινε σε αναξιοκρατικές προσλήψεις.
Η δήλωση ασφαλώς και συνδέεται με τις ήδη εξαγγελθείσες απολύσεις ή εφεδρείες στον Δημόσιο Τομέα, κατ’ άλλους 30.000 κατά δε τον παρανόμως διορισμένο Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης 70.000, υπαλλήλων που τώρα εργάζονται έναντι ενός πετσοκομένου και διαρκώς φθίνοντος μισθού. Στο βιβλίο του δεν θα μπορούσε να μη γράψει ο γιατρός και για τα περίφημα πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων, τα οποία εξεδίδοντο μέχρι και στα μέσα της δεκαετίας του ΄70, προκειμένου να μπορέσει κάποιος ακόμη και να αποκτήσει άδεια οδήγησης αυτοκινήτου [βλέπεις, κάθε περεκκλίνων της κρατικής αντικομμουνιστικής ιδεολογίας, έστω και απλός «συνοδοιπόρος» χαρακτηριζόμενος, αποτελούσε κίνδυνο για τη δημόσια τάξη, η οποία θα μπορούσε κάλλιστα να διασαλευθεί εάν ο εν λόγω ξεροκέφαλος οδηγούσε νομίμως ένα αυτοκίνητο, με το οποίο θα μεταφέρονταν όπλα ικανά να απειλήσουν το καθεστώς της αλητοκρατίας που αφού ροκάνισε τη βοήθεια του Σχεδίου Μάρσαλ ένοιωθε πως κάποιοι απειλούν τα «κατακεκτημένα» τους].
Αυτά τα πιστοποιητικά καταργήθηκαν, βεβαίως, αλλ’ αντικαταστάθηκαν σταδιακά από άλλης μορφής πιστοποιητικά. Ένα από αυτά τα πιστοποιητικά ήταν το κομματικής νομιμοφροσύνης, το οποίο έφεραν υπό μορφήν επισκεπτηρίου οι αποκληθέντες «πρασινοφρουροί». Ουδείς διοριζόταν την περίοδο 1981-1989 στον Δημόσιο Τομέα, εάν δεν ήταν γραμμένος σε μία από τις κλαδικές του κυβερνώντος κόμματος. Ήλθε στη συνέχεια η «επάρατος» Δεξιά την περίοδο 1990-1993, η οποία διόριζε και αυτή στον Δημόσιο Τομέα, που αποτελούσε πλέον δικό της λάφυρο-φέουδο, τον γαλάζιο οπαδό της. Ακολούθησε νέα πράσινη περίοδος 1993-2004, στη διάρκεια της οποίας ανακαλύφθηκαν «οι συμβασιούχοι» και οι «stagiaires», για να βολευτούν χιλιάδες πολίτες είτε δια του διορισμού είτε δια της εισπράξεως κοινοτικών επιδοτήσεων αποδεικνύοντας και επιδεικνύοντας την πράσινη νομιμοφροσύνη τους δια της ψήφου των στις πάσης φύσεως εκλογικές αναμετρήσεις.
Εν τέλει ήλθε και πάλι η «επάρατος Δεξιά», αυτή την οποίαν είχε βάλει ο Αντρέας στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, για να διορίσει τους δικούς της «συμβασιούχους» και «stagiaires», με αποτέλεσμα να λέγει σήμερα ο κ. Καρχιμάκης πόσο αναξιοκρατικά έγιναν εκείνες οι προσλήψεις δίνοντας, έτσι, το παράγγελμα για την απόλυση των γαλάζιων και την παραμονή των πράσινων.Και ενώ το κυβερνών σήμερα κόμμα κατέλαβε [ναι «κατέλαβε» με ισοδύναμα των τανκς ψέμματα] την εξουσία την 04.10.2009 για να εφαρμόσει ό,τιδήποτε δεν επαγγέλθηκε μέχρι και την 04.10.2009, εξακολουθούν τα κομματόσκυλα να ασχολούνται με την αξιοκρατία στους διορισμούς, εν μέσω νέων αναδυόμενων σκανδάλων νεποτισμού και κομματοκρατίας.
Όλοι οι πολιτικοί ασχολούνται μέχρι και σήμερα, εν μέσω της εξαθλίωσης που έφερε μεθοδευμένα στη χώρα ο 79ος στοχαστής της υφηλίου, με το πώς θα διορίσουν τους δικούς τους στον Δημόσιο Τομέα. Σε ένα μαγαζί που δεν είναι δικό τους, αλλά το διαφεντεύουν ελέω εκλογών. Το Σύνταγμα που υπάρχει για να το εφαρμόζουν και όχι για να το εκτελούν, το έχουν γραμμένο στα παλαιότερα των υποδημάτων τους. Και υποκρίνονται οι αγνές αυτές παρθένες ότι προσβάλλεται το Κοινοβούλιο όταν ένας βουλευτής τούς λέει από του βήματος παραστατικά, με ένα μπουκάλι γάλα και μία φραντζόλα ψωμί, σε ποιο σημείο εξαθλίωσης έχουν οδηγήσει τον ελληνικό λαό ή όταν ένας άλλος βουλευτής τους αποκαλεί γομάρια για την ανάλγητη και αναίσχυντη πολιτική που ακολουθούν.
Τόση υποκρισία κ. Πετσάλνικε με την αυθαίρετη πισίνα στο σπίτι σας; Και λίγα σας είπαν. Είσθε και γομάρια και τομάρια και παχύδερμα και ό,τι άλλο συνώνυμο υπάρχει στην πλούσια γλώσσα μας.Παρ’ όλ’ αυτά, λοιπόν, τα λόγια τα μεγάλα περί δημοκρατίας, διαφάνειας και αξιοκρατίας ο διοριζόμενος στον Δημόσιο Τομέα πρέπει να είναι κάτοχος πιστοποιητικού κομματικών φρονημάτων. Αυτό είναι το υποκατάστατο του πιστοποιητικού κοινωνικών φρονημάτων. Κοινωνία είναι πλέον το κόμμα που βρίσκεται στην εξουσία. Ναι, αυτό που επαγγέλλεται την αποσοβιετοποίηση, δηλαδή απαλλαγή από τη σοβιετοποίηση, την οποία, αν υπάρχει, το ίδιο έφερε στον τόπο. Τί άλλαξε, λοιπόν, από το 1950 μέχρι σήμερα; Τίποτε. Διαβάστε το βιβλίο του γιατρού και θα καταλάβετε γιατί φτάσαμε ως εδώ. Δείτε και τα βίντεο με τους πανηγυρισμούς της 04.10.2009 όσων εξόρκιζαν τη «φτώχεια, την ακρίβεια, την πείνα και τη διαφθορά» που έφερε ο Κωστάκης και συγκρίνετέ την με τον «πλούτο, τη φτήνεια, τα λουκούλεια γεύματα και τη διαφάνεια και αξιοκρατία» που έφερε ο Γιωργάκης και βγάλτε τα συμπεράσματά σας.
Τελειώνοντας το βιβλίο ίσως να καταλάβετε γιατί δεν πρόκειται ν’ αλλάξει τίποτε σ’ αυτόν τον τόπο. Μια ζωή πράσινοι και βένετοι. Μια ζωή ν’ ανεμίζουμε τα πιστοποιητικά κομματικών φρονημάτων για να τρυπώσουμε στον Δημόσιο Τομέα, αφού ουδείς πρόκειται ποτέ να ενδιαφερθεί για την ανάπτυξη αυτής της χώρας, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να μη νοιώθει την ανάγκη ο κάθε γονιός να ταπεινώνεται συρόμενος στο γραφείο του κάθε γομαριού – βουλευτή εκλιπαρώντας για τον διορισμό του παιδιού του έναντι ενός από τα πιο πολύτιμα αγαθά: της ψήφου του, η εκποίηση της οποίας ισοπεδώνει τη συνείδησή του και την προσωπικότητά του.
Επιτρέψτε μου να τελειώσω το σημείωμα τούτο με τη δημόσια «δήλωση μετανοίας» του γιατρού Γωγούση [σελ. 352 του βιβλίου του]: «Μισώ τους οκνηρούς, τους φαύλους, τους υποκριτές, μα πάνω απ’ όλα απεχθάνομαι τους αγνώμονες».
Γιατί έχω την εντύπωση ότι όταν έγραφε αυτή τη φράση ο γιατρός είχε εσάς υπόψη του κ.κ. βουλευτές, υπουργοί, λυμεώνες του ιδρώτα του ελληνικού λαού που θα ήσασταν μηδενικά χωρίς τους κομματικούς στρατούς που έχετε συγκροτήσει;
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. Καλά τους τα είπες ρε Ροντούλη, αλλά γιατί στη συνέχεια την έκανες γυριστή δίνοντας εξηγήσεις για το τί εννοούσες; Εμείς καταλάβαμε πολύ καλά ποιούς και τί εννοούσες. Η λέξη «γομάρια» είναι μία και έχει ένα συγκεκριμένο κυριολεκτικό και «μεταφορικό» περιεχόμενο για τους 155 πράσινους τυφεκιοφόρους. Γιατί μου το χάλασες;
