Όλα αυτά τα οποία διαδραματίστηκαν την 28η Οκτωβρίου στη Λεωφόρο Μεγάλου Αλεξάνδρου της Θεσσαλονίκης αλλά και στις παρελάσεις σε όλες τις πόλεις της χώρας μόνο μία διέξοδο μπορούν να βρουν: τις εκλογές. Η Κυβέρνηση έχασε τον έλεγχο, το καταλάβαμε όλοι μας μέσα από τις πρωτοφανείς αυτές αντιδράσεις. Πολύ φοβάμαι ότι εάν δεν κινήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός τις διαδικασίες για να αποσυρθεί τότε κάτι πολύ κακό θα μας συμβεί. Η οργή του κόσμου θα μεγαλώσει και κανείς δεν ξέρει προς τα που και πως θα διοχετευτεί! Δεν πρόκειται απλώς για μία δόση κοινωνικής δυσαρέσκειας λόγω κάποιας δυσάρεστης πολιτικής. Αυτή τη φάση την περάσαμε πέρυσι. Πρόκειται, κατά την άποψή μου, για την ολοένα και πιο έντονη ροπή μεγάλων τμημάτων της κοινωνίας προς τη ριζοσπαστικοποίηση. Αυτό το στοιχείο είναι που...
δίνει το ρυθμό πλέον: ευάριθμοι πολίτες που μετατρέπονται σε φτωχούς οργίζονται. Τόσο απλά. Και όσο βλέπουν πλάι τους κυβερνήτες, πολιτικούς και παράγοντες που δεν υπόκεινται στις ίδιες οδυνηρές μεταβολές τόσο οργίζονται περισσότερο. Και αποδοκιμάζουν, διαμαρτύρονται... Και όσο βλέπουν ότι οι διαμαρτυρίες τους δεν πιάνουν τόπο, δεν επιβάλλουν ανατροπές και εξελίξεις τόσο περισσότερο οργίζονται. Ο πολίτης που χάνει την αξιοπρέπειά του δεν έχει απολύτως κανέναν δισταγμό να κινηθεί έναντι άλλων για να τους αφαιρέσει τη δική τους αξιοπρέπεια. Ιδίως αυτών τους οποίους υποπτεύεται ότι ευθύνονται για την κατάντια του...
Αυτό οδηγεί σε ριζοσπαστικοποίηση της κοινωνίας. Προχτές ήταν ένα γιαούρτι, από ακραία κίνηση κατέστη σταδιακά αποδεκτό μέσο διαμαρτυρίας για μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης. Χτες μία βρισιά, σήμερα μία χειροδικία, μία έκρηξη οργής σε λαϊκή συγκέντρωση, αύριο ποιος ξέρει τι.
Και όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που η Πατρίδα μας χρειάζεται μία κυβέρνηση που θα εμπνεύσει την Κοινή Προσπάθεια. Εδώ χρειαζόμαστε Εθνικό Κυβερνήτη και απέναντί μας έχουμε πρωθυπουργό και κυβερνήτες που δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν δημόσια...
Πού θα πάει άραγε αυτή η κατάσταση; Δεν το καταλαβαίνουν ούτε οι ίδιοι; Σκοπεύουν να κυβερνούν φρουρούμενοι και απομονωμένοι;
Μπροστά στην κατάσταση αυτή η μόνη λύση είναι οι εκλογές. Μόνο αυτές θα εκτονώσουν τη λαϊκή οργή. Μόνο μέσα από αυτές μπορεί να γεννηθεί η ελπίδα ότι κάτι καλύτερο υπάρχει γι' αυτόν τον τόπο. Μόνο μετά από αυτές μπορεί να σχηματοποιηθεί μία προσπάθεια. Μόνο μία νέα κυβέρνηση μπορεί να παλέψει για την επανεκκίνηση της ελληνικής οικονομίας. Φαντάζεστε τον Παπανδρέου να απευθύνει εθνικό κάλεσμα για μία νέα αρχή; Δεν έχει ούτε την αξιοπιστία αλλά ούτε και το πολιτικό κεφάλαιο να το κάνει... Τον φαντάζεστε να ζητά επαναδιαπραγμάτευση των Μνημονίων, όπως έκανε χτες ο πορτογάλος ομόλογός του; Με ποιο πολιτικό βάρος;
Συνεπώς, το βάρος πέφτει στις πλάτες του Αντώνη Σαμαρά. Μπορεί; Είναι έτοιμος; Έχει τους κατάλληλους συνεργάτες; Έχει εναλλακτική πολιτική και δύναμη να την επιβάλει; Θα τον ακούσουν οι ξένοι; Αυτά είναι τα ερωτήματα που απασχολούν τον κάθε Έλληνα... Κανείς δεν μπορεί να πείσει τον πολίτη για τις απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά...
Το μόνο δεδομένο που έχουμε στα χέρια μας είναι ότι μόνο ο Αντώνης Σαμαράς προέβλεψε τα δεινά του Μνημονίου, μόνος αυτός αντιτάχθηκε στις διατάξεις του με επιχειρηματολογία που (δυστυχώς) δικαιώθηκε μέχρι κεραίας. Μόνο αυτός εντόπισε το κακό και τη θεραπεία του και πολύ αργότερα ξένοι ηγέτες και οι μεγαλύτερες οικονομικές εφημερίδες τον ακολούθησαν δικαιώνοντας τις θέσεις του. Η ΝΔ μπροστά στην κρίση αποτελεί τη μόνη διέξοδο, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει σε κάποιους.
ΥΓ: Και δυο λόγια για τον κ. Κάρολο Παπούλια. Είναι κουτό εκ μέρους του να μην αντιλαμβάνεται ότι τη στιγμή αυτή οι πολίτες όταν τον αποδοκιμάζουν, το κάνουν γιατί θεωρούν πως και αυτός αποτελεί μέρος του θλιβερού πολιτικού σκηνικού. Ιδίως όταν ο ίδιος δεν αντιδρά. Και με το κύρος του Προέδρου της Δημοκρατίας να προστατέψει τους πολίτες από τις επιθέσεις που δέχονται... Πάνω στα νεύρα του είπε και κάτι ακόμη: ότι ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να την τιμήσει! Μέγα λάθος. Η Θεσσαλονίκη τιμά τον Πρόεδρο και όχι το αντίθετο...
