τους χωρίς να γνωρίζουν το γιατί. Δημόσιοι κατά ιδιωτικών υπαλλήλων, αλλά οι περικοπές μισθών πλήττουν και τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, ενώ ο αριθμός των σιτιζόμενων από το Δημόσιο Ταμείο αυξάνει εν μέσω άκρατης λιτότητας στο βωμό τού μόνου συστήματος που γνωρίζουν οι πολιτικοί και δεν θέλουν να αλλάξουν: του πελατειακού, του κομματικού, του ληστρικού.
Όλοι οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι κατά των ελεύθερων επαγγελματιών. Όλοι εναντίον των φορτηγατζήδων και των ταξιτζήδων. Όλα τα ελαττώματα μίας τάξης αναδύονται στην επιφάνεια από τα αργυρώνητα ΜΜΕ υποδαυλίζοντας το μίσος των υπολοίπων. Με μεθοδικότητα και ευταξία οικοδομείται το χάος, πάνω στο οποίο χτίζουν οι άρπαγες της ψήφου μας την εγκατάλειψη της εθνικής κυριαρχίας και την υποβάθμισή μας σε ραγιάδες έτοιμους να υποταχθούμε στις ιατρικές συνταγές των διεθνών τοκογλύφων που έχουν καλολαδώσει, στην κυριολεξία, την κρατική μηχανή και το κάθε γρανάζι της, μικρό ή μεγάλο.
Και νάσου πάλι στο στόχαστρο αυτοί που έβγαλαν τα χρήματά τους στο εξωτερικό. Οι έχοντες και κατέχοντες φυγάδευσαν τα κεφάλαιά τους και πρέπει να παραδοθούν στη χλεύη των μη εχόντων ως μη πατριώτες. Έπρεπε όλοι αυτοί να αφήσουν τα χρήματά τους στη χώρα, ώστε να τα ληστέψουν οι επίορκοι κυβερνήτες. Να τα δώσουν π.χ. στον κ. Λαυρεντιάδη και την τράπεζά του. Δεν άκουσα κάποιον να λέει πόσα έβγαλε έξω ο Λαυρεντιάδης, όχι από τις καταθέσεις του, αλλά από αυτά που πήρε από την τράπεζά «του» ως δανεικά και αγύριστα.
Εδώ και είκοσι χρόνια περίπου η εξαγωγή των καταθέσεων είναι ελεύθερη στα πλαίσια της ευρωπαϊκής «ολοκλήρωσης». Προς τί, λοιπόν, ο ψόγος στους εμβάζοντες τα χρήματά τους σε εκτός Ελλάδος τραπεζικούς λογαριασμούς; Γούστο τους, καπέλο τους, ιδιοτροπία τους και καουμποϊλίκι τους. Δικά τους είναι τα λεφτά και ό,τι θέλουν τα κάνουν. Ελεύθερη οικονομία δεν έχουμε; Καπιταλισμό του αισχίστου είδους δεν εφαρμόζουν τα κυβερνώντα ανδρείκελα; Γιατί έχουν απαίτηση από τους άλλους να παίζουν το παιχνίδι του καπιταλισμού με σοσιαλιστικούς όρους, ενώ οι ίδιοι παίζουν το παιχνίδι του σοσιαλισμού με καπιταλιστικούς όρους;
Το θέμα της φυγής των καταθέσεων δεν είναι θέμα πατριωτισμού. Είναι θέμα στοιχειώδους προνοίας του καταθέτη, ο οποίος, όντας κατάκοιτος στην εντατική, ακούει τον κυβερνήτη του Τιτανικού να του λέει ότι πάει κατ’ ευθείαν πάνω στο παγόβουνο. Ποιό είναι, λοιπόν, το ζήτημα; Το ζήτημα είναι αν τα κεφάλαια που «φυγαδεύθηκαν» είναι νόμιμα ή όχι. Αν αποτελούν προϊόν εισοδήματος φορολογηθέντος κατά τους κανόνες της χώρας ή όχι. Κανένας από το πλήρωμα του Τιτανικού δεν μιλάει γι’ αυτό. Απλώς στρέφουν τους επιβάτες της τρίτης θέσης εναντίον των επιβατών της δεύτερης, μολονότι έχουν στη διάθεσή τους όλα τα μέσα για να ανακαλύψουν, αν τα κεφάλαια που έφυγαν προέρχονται από φορολογηθέν εισόδημα ή όχι. Το απόρρητο των καταθέσεων έχει αρθεί για τις φορολογικές Αρχές, οι οποίες έχουν, έτσι, τη δυνατότητα να πληροφορηθούν ποιός έβγαλε στο εξωτερικό τί και στη συνέχεια να διαπιστώσουν αν αυτό που έβγαλε είναι φορολογημένο ή όχι. Απλά πράγματα, τα οποία, όμως, σκοπίμως μετατρέπουν σε πολύπλοκα, ώστε να αναλίσκεται χρόνος γύρω από το cd με του μεγαλοκαταθέτες του εξωτερικού. Εδώ το cd, εκεί το cd, πού είναι το cd; Εδώ ο κατάλογος, εκεί ο κατάλογος, πού είναι ο κατάλογος των 3.800 μεγαλοοφειλετών; Τελικός στόχος ένας: να παραμείνουν στο απυρόβλητο οι επιβάτες της πρώτης θέσης, για τους οποίους και μόνον υπάρχουν άφθονες σωσίβιες λέμβοι. Όπως γίνεται ανέκαθεν. Όμορφα, αγγελικά, σοσιαλκαπιταλιστικά φτιαγμένα.
Σωτήριος Καλαμίτσης
