1. Ένας εργαζόμενος (των 750€ ή των 525€;;;) ανά οικογένεια, σύμφωνα με δήλωση του Πρωθυπουργού στα εγκαίνια της 76ης ΔΕΘ είναι ο στόχος της κυβέρνησης. Τα όρια της φτώχιας είναι 1250€ μηνιαίως ανά οικογένεια.
2. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων μισθώνουν τα δικά τους ακίνητα από το κράτος καταβάλλοντας...
την έκτακτη (αλλά μόνιμη) εισφορά - χαράτσι επί ποινή διακοπής της ηλεκτροδότησης. Το ίδιο συμβαίνει (χωρίς ποινή black out) με τα αυτοκίνητα 2.000 κυβικών και άνω, γεγονός που σε συνδυασμό με την αυξημένη φορολογία στα καύσιμα, οδηγεί τους οδηγούς στην αγορά αυτοκινήτων 1.000 κυβικών το πολύ.
3. Καμία αξιοποίηση δημόσιας ακίνητης περιουσίας, καμία ιδιωτικοποίηση ΔΕΚΟ και καμία απελευθέρωση αγοράς δεν προχωρά, καθώς το καθεστώς αντιστέκεται σθεναρά στις πιέσεις της Τρόικας.
4. Καμία μεταφορά υπαλλήλου από το «ασθενές» κράτος στον «υγιή» ιδιωτικό τομέα δεν επιχειρείται. Αντίθετα ενώ η κυβέρνηση αύξησε τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στο δημόσιο και πάσχιζε να κρατήσει τους εργαζόμενους στην υπηρεσία για να σώσει τα ασφαλιστικά ταμεία, τώρα πασχίζει να τους βγάλει μια ώρα αρχύτερα στη σύνταξη.
5. Οι μισθοί κατεβαίνουν και προσεγγίζουν στον ιδιωτικό και σύντομα στο δημόσιο τομέα στα επίπεδα του ανατολικού μπλοκ (πάλαι ποτέ υπαρκτού σοσιαλισμού). Η κρίση ήταν ένα άλλοθι στα χέρια της εργοδοσίας για περικοπές σε μισθούς, που τώρα αποκτούν τη βούλα της Τρόικας η οποία απαιτεί δια νόμου κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων και μείωση μισθών.
6. Διαλύεται η μεσαία τάξη και δημιουργείται μια ισχυρή νομενκλατούρα που στηρίζει το σύστημα και μια μεγάλη τάξη ανέργων, παλαιών επιχειρηματιών, νεοπτώχων και κατατρεγμένων που εκλιπαρεί για ένα κομμάτι ψωμί και μισθούς πείνας.
7. Το κόμμα μετατρέπεται μέσω των ΜΚΟ στο μεγαλύτερο εργοδότη κοινωφελούς εργασίας με μισθό 625€. Τα βουλευτικά γραφεία υποκαθιστούν τον ΟΑΕΔ στην εξυπηρέτηση ημετέρων ανέργων.
8. Αντί να μειώνονται αυξάνονται οι δημόσιοι φορείς και οργανισμοί. Μόνο την τελευταία διετία δημιουργήθηκαν 75 νέες δημόσιες υπηρεσίες και νομικά πρόσωπα. Σημειώνεται ότι στον τελευταίο ανασχηματισμό αυξήθηκαν και οι Υπουργοί.
9. Κρατικοποιούνται οι άδειες του μοναδικού ιδιωτικού αστικού μέσου μεταφοράς του ΤΑΧΙ, επειδή το κράτος απέτυχε να φορολογήσει την υπεραξία στις μεταβιβάσεις αδειών.
10. Εξαιρούνται από κάθε μορφής μεταρρύθμιση οι ΔΕΚΟ στις οποίες κυριαρχούν κομματικά συνδικάτα (ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, Λιμάνια κ.α.) αφού αυτά κρατάνε τα κλειδιά της κυβερνητικής και κομματικής επιβίωσης.
11. Οι άνεργοι επιστήμονες και όχι μόνον αναγκάζονται να μεταναστεύσουν κυνηγημένοι για να αποφύγουν την ισοπέδωση του βιοτικού επιπέδου τους. Έτσι στη χώρα μένουν μόνον οι αναξιοπαθούντες και οι μετανάστες. Οι τελευταίοι ομογενοποιούν το κοινωνικό μίγμα που θέλει φθηνά εργατικά χέρια, καμία αντίσταση και καμία υπεραξία.
12. Τα κριτήρια σε μετατάξεις εργαζομένων σε προβληματικές ΔΕΚΟ (π.χ.ΟΣΕ) και σε εφεδρεία υπαλλήλων είναι κομματικά. Όποιος δεν ανήκει στην πράσινη κλαδική μετατάσσεται ή απολύεται.
13. Στις εκλογές για τα συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης κυριαρχεί η κυβερνητική παράταξη αφού έστησε (με μεγάλη καθυστέρηση) στα μέτρα της το εκλογικό σύστημα.
14. Ο πρωθυπουργός είναι και Πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Αυτό ίσως είναι το πιο ανώδυνο γιατί εξασφαλίζει ταξίδια εκτός και λιγότερη σοσιαλιστική πρακτική εντός.
Δεν υπάρχει λοιπόν καμία αμφιβολία. Η πολιτική της κυβέρνησης έχει μπούσουλα, και είναι σοσιαλιστικής κοπής... Το ζήτημα είναι ότι στην εποχή που ζούμε οι λύσεις δεν είναι και δεν είναι δυνατό να είναι σοσιαλιστικές...
* Ο "Επιβλέπων Μηχανικός" είναι εξέχων πολιτικός παράγοντας της Θεσσαλονίκης και αρθρογραφεί μόνο σta xalia
.jfif)
