Μάξιμος Χαρακόπουλος στον αποχαιρετιστήριο λόγο του προς τον «σεβαστό δάσκαλό» του, μετά την εξόδειο ακολουθία στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
Εκπροσωπώντας τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Αντώνη Σαμαρά, ο Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτής Λαρίσης είπε μεταξύ άλλων τα εξής:
«Πέλαγος ατελείωτης γνώσης στα ελληνοτουρκικά, κιβωτός διατήρησης του πνεύματος του Οικουμενικού Ελληνισμού, ο Δάσκαλός μας, όπως όλοι οι μεγάλοι, αγαπήθηκε, αλλά και πολεμήθηκε με πάθος.
Παιδί της καθ’ ημάς Ανατολής, με την Κωνσταντινουπολίτικη αρχοντιά αντιμετώπισε την καχυποψία του ελλαδικού επαρχιωτισμού. Αγωνίστηκε με επιμονή και πάθος για τις ιδέες του. Δεν συμβιβάστηκε, δεν υπέστειλε ποτέ τη σημαία του αγώνα, δεν έβαλε νερό στο κρασί του για τα εθνικά θέματα. Πάλεψε για τα δίκαια του Ελληνισμού, για τη μαρτυρική Κύπρο, την πολίτικη Ρωμιοσύνη, την Ίμβρο και την Τένεδο. Μάτωσε, κάποτε χλευάστηκε αλλά στάθηκε όρθιος μέχρι τέλους.
Τις απόψεις του για τα ελληνοτουρκικά κάποιοι στην Αθήνα επεχείρησαν να τις απαξιώσουν χαρακτηρίζοντάς τες ακραίες. Είναι αλήθεια ότι ο Δάσκαλος δεν ήξερε και δεν έμαθε ποτέ τι σημαίνει οσφυοκαμπψία προς την εκάστοτε εξουσία. Δεν ήταν ευέλικτος και προσαρμόσιμος, όπως κάποιοι απαιτούσαν. Ο λόγος του, ήταν πάντα πυρ καθαρτήριο, που κατέκαιγε πλάνες. Για τα σαλόνια της Αθήνας ήταν απρόβλεπτος και, άρα, επικίνδυνος.
Είχα την ευκαιρία ως μεταπτυχιακός φοιτητής με την καθοδήγηση του Δασκάλου να βρεθώ στην Πόλη, να περπατήσω στα σοκάκια που μεγάλωσε, να γνωρίσω σημαντικούς Τούρκους διανοητές, όπως ο Ταρίκ Ζαφέρ Τούναγια, ο Σουκρού Χανίογλου και ο Μετέ Τουντζάι. Αλλά, και να δω με τα μάτια μου τον ανυπόκριτο σεβασμό προς τον Σαρρή και την προσοχή με την οποία παρακολουθούσαν τις απόψεις του.
Βαριά παρακαταθήκη ο λόγος του: Είμαστε απέναντι, έλεγε, σε εκείνους που πουλάνε την πατρίδα, αλλά και σε αυτούς που «πουλάνε» πατρίδα, καυτηριάζοντας τους πατριδοκάπηλους.
Είναι τιμή για όλους εμάς το γεγονός ότι αξιωθήκαμε να έχουμε δάσκαλό μας το Νεοκλή Σαρρή. Όχι μόνο γιατί γίναμε κοινωνοί ενός μικρού μέρους των ανεξάντλητων γνώσεών του για τον Ελληνισμό και τις ρίζες του στην Ανατολή. Αλλά και διότι με το προσωπικό του παράδειγμα και τη στάση ζωής, σε μια κοινωνία διαφθοράς και παρακμής, δίδαξε ήθος και αξιοπρέπεια.
Θα μας λείψει η αποφασιστικότητά του, η βροντερή φωνή του, φωνή αφύπνισης σε χαλεπούς καιρούς, αλλά και η καλοσύνη του.
Σεβαστέ μας δάσκαλε, θα σε θυμόμαστε πάντα ως μαχητή στην πύλη του Αγίου Ρωμανού να δίνεις τη μάχη ενάντια στη «σύναξη των προθύμων». Αυτών που αλόγιστα προσφέρουν γη και ύδωρ, σε όσους επιβουλεύονται το δικαίωμα τούτης της γωνιάς της γης να ζει με αξιοπρέπεια».
