ΕΝΑ ΕΡΩΤΗΜΑ που ταλανίζει τις τελευταίες ημέρες την πολιτική μας σκηνή είναι αυτό που συνδέεται με τα κίνητρα του ωμού και απροκάλυπτου εκβιασμού ο οποίος ασκήθηκε στον κ. Αντώνη Σαμαρά, προκειμένου να συνυπογράψει τα σκληρά και επώδυνα οικονομικά μέτρα, που απορρέουν από τις ευρωπαϊκές αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου, για το κούρεμα του χρέους της χώρας μας και τον νέο δανεισμό της.
Η ασφυκτική πίεση που ασκήθηκε στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης προκάλεσε εύλογη απορία στους πολίτες, καθώς...
ο πρόεδρος της Ν.Δ. είχε ήδη δεσμευθεί πολλαπλώς για την εφαρμογή των αποφάσεων της τελευταίας ευρωπαϊκής Συνόδου Κορυφής, στηρίζοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου.
Τόσο στη σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, όσο και στις προγραμματικές δηλώσεις του νέου κυβερνητικού σχήματος στη Βουλή, ο κ. Σαμαράς τοποθετήθηκε σαφώς υπέρ της εφαρμογής των αποφάσεων των Βρυξελλών. Το ίδιο έπραξε και με την επιστολή του της 13ης Νοεμβρίου προς τους ηγέτες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος. Αυτήν, άλλωστε, «αντέγραψε» τελικά την περασμένη Τετάρτη, σχεδόν κατά λέξη, στο πολυσυζητημένο γράμμα του προς τους δανειστές μας.
ΠΡΟΣ ΤΙ, λοιπόν, όλη αυτή η σκηνοθεσία;
Προς τι όλο αυτό το «θρίλερ», που κορυφώθηκε μάλιστα με την απειλή ότι δεν θα εκταμιευθεί η έκτη δόση και θα οδηγηθεί η χώρα σε ανεξέλεγκτη χρεωκοπία; Και γιατί, αλήθεια, η ηγεσία της Ευρώπης εμφανίζεται σήμερα ικανοποιημένη από τις ίδιες εκείνες δεσμεύσεις του προέδρου της Ν.Δ. που μέχρι χθες θεωρούσε ανεπαρκείς;
Η απάντηση είναι απλή.
Πίσω από τον εκβιασμό στον κ. Αντώνη Σαμαρά δεν υπάρχουν μόνο τα συμφέροντα των δανειστών μας, που λογικό είναι να επιθυμούν και να επιδιώκουν την απόλυτη εξασφάλιση των μελλοντικών τους εσόδων από την Ελλάδα, αλλά και ισχυρά πολιτικά κέντρα και παράκεντρα -εντός και εκτός συνόρων- που επιθυμούν και επιδιώκουν να αποκτήσουν τον πλήρη έλεγχο των εξελίξεων στη χώρα μας. Είναι κοινό μυστικό ότι η αρχική «έμπνευση» του «στριμώγματος» Σαμαρά ήταν ελληνική και προήλθε από τον σκληρό πυρήνα του παπανδρεϊκού μπλοκ. Λίγη σημασία έχει αν και ο ίδιος ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έδωσε χώρο για να αναπτυχθεί η επιχείρηση του πολιτικού του «κουρέματος», με παλαιά και πρόσφατα πολιτικά και επικοινωνιακά του λάθη...
Το σημαντικό είναι ότι βρίσκεται ήδη σε πλήρη εξέλιξη σχέδιο ποδηγέτησης των πολιτικών εξελίξεων στη χώρα μας, από τους δανειστές μας και τους εγχώριους συνοδοιπόρους τους...
Η ΣΤΟΧΕΥΣΗ είναι απλή.
Επιθυμούν και επιδιώκουν με όλους τους τρόπους την παράταση του βίου της κυβέρνησης Παπαδήμου, ώστε να «κλειδώσει» η οικονομική πολιτική που θα εφαρμοσθεί τουλάχιστον μέχρι το 2015. Εάν αυτό επιτευχθεί διά της καθυστέρησης των επόμενων εθνικών εκλογών, τις οποίες θα ήθελαν το νωρίτερο τον Ιούνιο και ιδανικά τον Σεπτέμβριο, έχει καλώς. Αν, όμως, αυτό δεν καταστεί δυνατόν, λόγω των αντιδράσεων της Ν.Δ. και των κομμάτων της Αριστεράς, τότε θα επιδιωχθεί πάση θυσία οι επόμενες κάλπες να βγάλουν και πάλι... Παπαδήμο!
Και βέβαια, αυτό εξηγεί απολύτως την έντονη και... κοπιώδη προσπάθεια που καταβλήθηκε για να κοντύνουν πολιτικά τον Αντ. Σαμαρά. Με το ΠΑΣΟΚ ήδη πολιτικά... λιπόθυμο και στα πρόθυρα αλλαγής ηγεσίας, αν και τα ποσοστά της Ν.Δ. κουρευτούν επαρκώς, θεωρούν ότι ανοίγει ο δρόμος για την αναγκαστική παραμονή της κυβέρνησης Παπαδήμου και μετά τις εκλογές. Και φυσικά, η εμπιστοσύνη των Βρυξελλών στο πρόσωπο του πρώην αντιπροέδρου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας είναι απόλυτη. Πιστεύουν ότι η λέξη «όχι» δεν υπάρχει στο λεξιλόγιο του καθηγητή Παπαδήμου...
Η ΣΗΜΕΡΙΝΗ κυβέρνηση είναι ειδικού σκοπού.
Και έχει σαφώς προσυμφωνημένη διάρκεια ζωής. Οποιαδήποτε -μεγάλη και αναιτιολόγητη- παράταση της θητείας της, αλλά και οποιαδήποτε αυθαίρετη «διεύρυνση» της πολιτικής της ατζέντας θα αποτελέσει εκτροπή από τα όσα συμφώνησαν οι πολιτικοί αρχηγοί υπό την προεδρία του κ. Κ. Παπούλια και θα δυναμιτίσει τις ομαλές πολιτικές εξελίξεις. Υπό αυτή την έννοια, όσοι προωθούν ανάλογα σενάρια, μετ’ επιτάσεως τον τελευταίο καιρό, προσφέρουν πολύ κακή υπηρεσία στη χώρα και στη Δημοκρατία μας.
ΑΝ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ θέλουν κυβέρνηση συνεργασίας, ας το αποφασίσουν οι ίδιοι με την ετυμηγορία τους στις επόμενες εθνικές εκλογές, υποδεικνύοντας την κατεύθυνση των εξελίξεων και τις δυνάμεις που θα απαρτίζουν το νέο σχήμα εξουσίας. Και βέβαια, εκλέγοντας τον εντολοδόχο πρωθυπουργό, που θα οργανώσει την προγραμματική συζήτηση των πολιτικών κομμάτων για τον σχηματισμό νέας κυβέρνησης, αν το εκλογικό αποτέλεσμα δεν δίνει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία.
Ο σημερινός, διορισμένος από τους τρεις αρχηγούς πρωθυπουργός δεν έχει ούτε εντολή, ούτε δικαίωμα να δεσμεύσει τη χώρα και τους πολίτες της για την πορεία των επόμενων τεσσάρων ετών. Και οι εκλογές, που πρέπει χωρίς δεύτερη σκέψη να γίνουν στην ώρα τους, δηλαδή το αργότερο λίγες εβδομάδες μετά τη συμφωνημένη 19η Φεβρουαρίου, αποτελούν τη μόνη εγγύηση για ομαλές πολιτικές εξελίξεις. Κάθε άλλη σκέψη ή λύση θα προκαλέσει εκρηκτικές αντιδράσεις! Ας το γνωρίζουν όσοι απεργάζονται σενάρια, στο παρασκήνιο, χωρίς τον ξενοδόχο, δηλαδή χωρίς τον λαό!
Έγραψε ο Νίκος Χατζηνικολάου στο άρθρο του στο real.gr
