του Μιχάλη Ραμπίδη
Η λέξη
‘’μεταρρύθμιση’’ από τον 15ο αιώνα χαρακτήριζε διάφορες θεωρίες
διανοουμένων (Μ. Λούθηρος) και κινήματα της εποχής, που αντιπροσώπευαν κυρίως
τη διάθεση για θρησκευτική, πολιτική και πνευματική αναγέννηση. Η ίδια η λέξη στον
τόπο μας σήμερα, έχει ταυτισθεί συστηματικά με αντικοινωνικές και αντιλαϊκές
παρεμβάσεις της εξουσίας και ..
τρομάζει τον δεινοπαθούντα Ελληνικό λαό.
Μεταρρυθμίσεις
στην κοινωνική ασφάλιση - ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, στις εργασιακές σχέσεις,
στην αυτοδιοίκηση, στην παιδεία κ.α. που
όλες σχεδόν μεταβάλλουν την υπάρχουσα κατάσταση αρνητικά και οπισθοδρομικά. Μεταρρυθμίσεις παντού, εκτός από εκεί (μείωση
αριθμού βουλευτών, νόμος περί ευθύνης υπουργών, κατάργηση βουλευτικής ασυλίας,
ανεξάρτητοι εισαγγελείς-δίκαια φορολόγηση …) που ‘’κράζουν’’
Η μεγάλη μνημονιακή
μεταρρύθμιση έδωσε τη χαριστική βολή στην Ελληνική κοινωνία και παρά την
καθομολογούμενη αποτυχία της, τα μεγάλα συμφέροντα εξακολουθούν να την
στηρίζουν και να την συντηρούν.
Οι εξελίξεις
δικαίωσαν τους αντομνημονιακούς. Ο Αντώνης Σαμαράς απομονωμένος και βαλλόμενος
από τους ηγέτες των ευρωπαϊκών λαϊκών κομμάτων, επέμενε σθεναρά στη λαθεμένη
συνταγή του μνημονίου. Συμβιβάστηκε όμως με την σημερινή κυβέρνηση Παπαδήμου,
που εφαρμόζει ακριβώς την ίδια πολιτική, γιατί πίστευε ίσως στην επιτακτική ανάγκη
της άμεσης αντικατάστασης ενός πρωθυπουργού (ΓΑΠ) ασυγκράτητα ενδοτικού και
δοτικού, στους τραπεζίτες στους νταβατζήδες και τα μεγάλα συμφέροντα.
Ποιοι είναι
αυτοί, εκτός από ΠΑΣΟΚ & ΛΑΟΣ (λόγω σφυγμομετρήσεων) που επιδίδονται στο
κυνήγι του χρόνου παράτασης ζωής της κυβέρνησης Λ. Παπαδήμου, προσπαθώντας ν’
αποφύγουν τις κάλπες;
Γνωρίζει
άριστα ο κ Νταλάρα και οι τραπεζίτες ότι μπορούν να διαπραγματευτούν το
<<κούρεμα>> του χρέους (PSI) με ευνοϊκότερους έως αποικιοκρατικούς
όρους(όπως συνηθίζουν, τόκο 8%) με τον δικό τους άνθρωπο και όχι με κυβερνήσεις νωπής λαϊκής εντολής, πολυκομματικές ενδεχόμενα, με συμφωνημένες προγραμματικές συγκλίσεις. Γιατί λοιπόν πρέπει ν’ αφήσουμε το λύκο να
κατατρώει τα πρόβατα;
Ξέρουν πολύ
καλά οι Έλληνες τραπεζίτες, με μια ματιά στις δημοσκοπήσεις, ότι μπορούν να
προκύψουν από τις εκλογές πολιτικές δυνάμεις, που θα τους επιβάλλουν ν’
αναλάβουν τουλάχιστον ένα κομμάτι, από το μεγάλο μέρος ευθύνης που τους
αναλογεί. Λέτε να θέλουν να πληρώσουν ή
και να θυσιάσουν τον χρόνο των χρυσών ευκαιριών που τους προσφέρει η κρίση; Γιατί λοιπόν να μην πληρώσουν κι αυτοί;
Την παράταση
ζωής της κυβέρνησης Παπαδήμου επιθυμούν και οι κρατικοδίαιτοι νταβατζήδες,
γιατί φοβούνται τη λογοδοσία για τις φοροκλοπές, τις εισφοροδιαφυγές και τον περιορισμό
της ασύδοτης, παρελκυστικής, προκλητικής και προσβλητικής για το λαό
συμπεριφορά τους. Γιατί πρέπει να είναι
εσαεί φοροκλέπτες, ανεξέλικτοι και παράνομοι;
Μεγάλη
αγωνία εκτός από ΟΛΟΥΣ τους μνημονιακούς
βουλευτές έχουν και αρκετοί άλλοι, της από εδώ πλευράς, γιατί φοβούνται
μη χάσουν την καρέκλα τους. Μιλώ για τους εκπροσώπους του ‘’αόριστου’’,
τους άβουλους και τους άλαλους, γι’
αυτούς που και σήμερα το αλισβερίσι τους, είναι πελατειακό και
δημοσιοσχετίστικο. Τους ευθυνόφοβους και τους ανύπαρκτους, τα γερασμένα μυαλά
της Βουλής που έμαθαν να μην ξεχωρίζουν μια ανθρώπινη συνάθροιση από την ‘’στρούγκα’’. Γιατί να τους ξανακάνουμε μάγκες;
Ποιός λοιπόν
είναι ο χαμένος και ποιος ο κερδισμένος από την άμεση διεξαγωγή εκλογών;
Ζημιώνουν αυτοί που τις αρνούνται και ωφελείται ολοφάνερα ο Ελληνικός λαός.
Γιατί σώνει και καλά θέλουν να μας
πείσουν ότι ένας διορισμένος & εντεταλμένος πρωθυπουργός είναι καλύτερος
και χρησιμότερος από τον νεοεκλεγμένο; Για το καλό μας ……….
...
O Μιχάλης Ραμπίδης είναι τ.μέλος Κ.Ε. ΝΔ.
Ζεί στην Πτολεμαϊδα
