Η παράλογη λογική τού θεάτρου

του Σωτήριου Καλαμίτση

[αφιερωμένο α] στη διαρροή ότι ουδέν αναφέρει η συμφωνία των πολιτικών αρχηγών για εκλογές στις 19.2.2012 και β] στη λογοδιάρροια των πράσινων υπουργών που επί 2 χρόνια άκουγαν μέρα παρά μέρα τον Μεγάλο Κανωνιέρη να διαβάζει επί ώρες αρλούμπες χωρίς να βγάζουν άχνα και άρχισαν σαν λουλούδες ενώπιον του Λουκά να βγάζουν γλώσσα στους ετερόδοξους συναδέλφους τους] 

Θεατρόφιλος δεν είμαι, αλλά έχω καταλάβει πως κάθε θεατρικό έργο έχει μία δομή. Πρόκειται για..

κάποια ιστορία με πλοκή [σενάριο], η παρουσίαση της οποίας χωρίζεται σε πράξεις και σκηνές με αρχή, μέση και τέλος, ήτοι κάθαρση υπό την αρχαιοελληνική έννοια, οπότε η κατάσταση καθαίρεται και αποβάλλονται τα καθάρματα από τον εγκέφαλο των θεατών.

Στη σκηνή παίζουν ηθοποιοί που έχουν ρόλο είτε πρωταγωνιστικό [stars] είτε βοηθητικό [κομπάρσοι]. Αναπληρωτές των ηθοποιών δεν υπάρχουν. Αυτός είναι ο λόγος που όταν ασθενεί ένας από τους πρωταγωνιστές, η παράσταση αναβάλλεται μέχρις αναρρώσεως. 

Στο παρασκήνιο εργάζονται τεχνικοί για να ρυθμίζουν σκηνικά, φωτισμό, ήχο κ.λπ., ενώ ο σκηνοθέτης δεν είναι, συνήθως, παρών στις παραστάσεις, αφού έχει στήσει την παράσταση, η οποία ρολάρει. Το ίδιο και ο παραγωγός που χρηματοδότησε το ανέβασμα, πλήρωσε τον σκηνοθέτη και περιμένει τις εισπράξεις για να κάνει ταμείο στο τέλος της σεζόν. Οι ηθοποιοί ξέρουν από στήθους τα λόγια τους, τα οποία και επαναλαμβάνουν σε κάθε παράσταση με τις ίδιες κινήσεις. Άντε να κάνουν ένα βήμα παραπάνω ή λιγότερο ή να ανοιγοκλείσουν τα μάτια τους λίγο περισσότερο ή να σκοντάψουν κατά λάθος και να σηκωθούν με μια γκριμάτσα εκτός σεναρίου. Ουδέποτε αυτοσχεδιάζουν, εκτός αν πρόκειται για ταλαντούχους ηθοποιούς που πιάνουν τον σφυγμό της εποχής, στην οποία ζουν, και ταιριάζουν την περίσταση με κάποια σκηνή ή φράση, δίνοντας έτσι ένα μήνυμα ήθους [ήθος + ποιώ = ηθοποιός]. Εκεί έρχεται η αποθέωση από το φιλοθεάμον κοινό. Α, και κάτι τελευταίο, αλλά σημαντικότατο. Στο Ταμείο υπάρχει και ένας υπάλληλος που εισπράττει το αντίτιμο των εισιτηρίων και αποδίδει λογαριασμό στον παραγωγό. 

 Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην πολιτική. Όλοι οι πάμπλουτοι επιβήτορές μας έχουν αποστηθίσει τα λόγια τους, τα οποία και επαναλαμβάνουν επί καθημερινής βάσεως χωρίς διαφοροποιήσεις. Η προαιώνια στερεότυπη ατάκα είναι «θα ….» διανθιζόμενη από καιρού εις καιρόν με λέξεις της εποχής, όπως «αλλαγή», «εδώ και τώρα», «διακύβευμα», «ΑΤΑ», «μεταρρύθμιση», «εκσυγχρονισμός», «σωτηρία», «από ‘κει και πέρα», «πράσινος ήλιος», «πράσινη ανάπτυξη», «πράσιν’ άλογα», «ετεροχρονισμός», «άλλο μείγμα πολιτικής», «αναπροσαρμογή», «επανίδρυση», «το νόμιμον είναι και ηθικόν», «τροποποίηση», «επαναδιαπραγμάτευση», «επανεκκίνηση», «αναδόμηση», «ανασύσταση», «Μνημόνιο», «Ζάππειο Ι», «Ζάππειο ΙΙ», «εφεδρεία», «άνοιγμα κλειστών επαγγελμάτων», «ανοιγοκλείσιμο ανοικτών επαγγελμάτων» κ.ά. Αυτό είναι το σενάριο, μόνο που δεν διαθέτει πλοκή. Διαθέτει μόνον διαπλοκή. Οι ηθοποιοί δεν κάνουν πρόβες, εξ ου και υπάρχουν αμέτρητοι αναπληρωτές τους. Αρκεί ότι υπάρχει παραγωγός. Ούτε σκηνοθέτης χρειάζεται. 

Οι ηθοποιοί αυτοσχεδιάζουν διαρκώς, αρκεί να μην ξεφεύγουν από τον στόχο που είναι η αποχαύνωση του κοινού, ώστε αυτό να χειροκροτεί και ποδοκροτεί κάθε φορά που του λέει π.χ. ο κ. Κλαψής ή ο κ. Pretender ότι ένας από τους πρωταγωνιστές εκστόμισε μία μεγαλοφυΐα τύπου «επί 2 χρόνια καταστρέψαμε τη χώρα και δεν έπρεπε να το κάνουμε». 

Για να παρακολουθήσει κανείς τις παραστάσεις πληρώνει στην ΕΡΤ εισιτήριο διαρκείας μίας ζωής και από καιρού εις καιρόν χαράτσια, ώστε να ικανοποιείται ο παραγωγός που έχει ρίξει τα ωραία του λεφτουδάκια για να ανεβάσει στο παλκοσένικο και προωθήσει τους πρωταγωνιστές. Ταμίες, λοιπόν, η ΕΡΤ και η ΔΕΗ που αποδίδουν τις εισπράξεις αφού ξαφρίσουν τα εισπρακτικά. 

 Σε όχι και τόσο τακτά διαστήματα αναφύονται ζητήματα μείζονος σημασίας, όπως η εναλλαγή των θεατών στις θέσεις τους, δηλαδή ποιός θα καθίσει μπροστά, ποιός πίσω, ποιός στο πλάι, ποιος σε πτυσσόμενο κάθισμα στον διάδρομο [βλέπετε υπάρχει πάντοτε κοσμοσυρροή], οπότε καλούνται οι θεατές να διαλέξουν τον ταξιθέτη. Για όσους μετακινήσει ο δημοκρατικά εκλεγμένος ταξιθέτης σε καλλίτερες θέσεις προβλέπονται χρηματικά βραβεία, όπως 300 υπερωρίες μηνιαίως ή άλλοι 7 μισθοί ετησίως, κάρτα απεριορίστων χρεώσεων, επίδομα έγκαιρης προσέλευσης στο κάθισμα, επίδομα εκκίνησης μηχανής αυτοκινήτου, επίδομα ορθοπεταλιάς, κ.λπ. 

 Το τελευταίο προσχεδιασμένο απρογραμμάτιστο επεισόδιο είναι αυτό που παίχτηκε σήμερα: είπε λέει ο Λουκάς ότι οι 3 πολιτικοί αρχηγοί που του κάνουν αέρα 1,5 μήνα τώρα δεν συμφώνησαν ενώπιον του Προέδρου της Δημοκρατίας για εκλογές στις 19.02.2012. Να ρωτήσω, τώρα, εγώ γιατί δεν μας το έλεγε τόσο καιρό και μας άφηνε να πιστεύουμε από 11.11.2011 ότι έχουν συμφωνήσει για 19.02.2012; Μάλλον πολλά ζητάω και θα χαλάσω και το καλούπι. 

 Και όλα τούτα παίζονται στ μεγαλύτερο θέατρο της χώρας, στην Εθνική Σκηνή του Κοινοβουλίου. Η παράσταση γνωρίζει απίστευτες πιένες. Παίζεται επί αιώνες και δεν λέει να κατέβει. Ουδέ διαθέτει κάθαρση. Μόνον αναρίθμητα καθάρματα. 

 Αδέλφια κουράγιο! Μια ζωή είναι. Θα περάσει… 

 Σωτήριος Καλαμίτσης