Το άκουσα πριν από λίγο στην τηλεόραση και ντράπηκα που γεννήθηκα άνθρωπος ! «Αλλαντικά τάδε , μια πρωτοτυπία, αλλαντικά από νεογέννητο μοσχαράκι του γάλακτος»
Θά ΄'πρεπε ν` ακούσετε μια φορά , φίλοι μου ,την αγελάδα που μόλις γέννησε , πώς κλαίει , πώς παρακαλάει , πώς εκλιπαρεί ν` αφήσουνε το νεογέννητο μοσχαράκι ,το σπλάχνο της το αγαπημένο ,να το αφήσουνε νά 'ρθει μια στιγμή κοντά της, να βυζάξει , κι` αυτό βελάζει κι` αντιστέκεται καθώς..
το σέρνουνε μακριά της για να τ` αφήσουν να κολλήσει τα χείλη του στη ρόγα της, να νοιώσει τη ζεστασιά της μάνας και την αναπνοή της. Κι` εμείς ,οι άνθρωποι, το πιο τέλειο ον στον πλανήτη , εμείς οι πολιτισμένοι , μόλις γεννήσει η δόλια η αγελάδα, το αρπάζουμε ,το …απογαλακτίζουμε, όπως λέμε, και το κατακρεουργούμε για να το πλασάρουμε σαν «νόστιμο και πρωτότυπο αλλαντικό » !
Κι` ύστερα, ύστερα , ρουφάμε για επιδόρπιο το γάλα της δύστυχης μάνας ,σκουπίζοντας με την ανάποδη του χεριού μας τα υπολείμματα που έβρεξαν το αδηφάγο στόμα μας ! ¨Ένας απ` αυτά τα σαρκοβόρα ζώα είμαι και γώ και ντρέπομαι
Βλάσης Γωγούσης
