Από την αρχή που μπήκε η Ελλάδα στο μνημόνιο και μέχρι σήμερα, παρατηρούνται τρία εκπληκτικά φαινόμενα, τα οποία θα πρέπει να μας προβληματίσουν πάρα πολύ.
Πρώτον, η ελληνική πολιτική ελίτ υπογράφει αμαχητί ό,τι κείμενο συμφωνίας της δίνει η τρόϊκα και αποδέχεται κάθε μέτρο που....
της υποδεικνύεται, χωρίς καμία, μα εντελώς καμία διαπραγμάτευση και αντιπρόταση.
Δεύτερον, καμία από τις δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η ελληνική πολιτική ελίτ δεν εφαρμόζει. Απεναντίας, υπογράφει συμφωνίες, ψηφίζει σκληρά νομοσχέδια για να παίρνει δόσεις ενώ ταυτόχρονα εφαρμόζει την ίδια πολιτική πρακτική όπως και πριν, με μόνη αλλαγή ότι περικόπτει μισθούς και συντάξεις και βάζει σκληρά χαράτσια και
Τρίτον, περιέργως η τρόϊκα αδιαφορεί εμφανώς για την μη εφαρμογή των δεσμεύσεων, κλείνοντας επιδεικτικά τα μάτια και απεναντίας εκβιάζει με τις δόσεις μόνο και μόνο για νέες υπογραφές και νέες δεσμεύσεις και όχι για εφαρμογή των ήδη συμφωνηθέντων. Εκείνο που μοιάζει να την ενδιαφέρει είναι η απόσπαση Εθνικής Κυριαρχίας, η μεταφορά των διαφορών στο Αγγλικό Δίκαιο και στα ξένα δικαστήρια, η εξασφάλιση εμπράγματων ασφαλειών κ.λ.π.
Τα φαινόμενα αυτά πρέπει επειγόντως να προκαλέσουν προβληματισμό σε μας τους πολίτες.
Είναι όντως τόσο «κουτόφραγκοι» οι ευρωπαίοι, ώστε να καταφέρνει να τους εμπαίζει η ελληνική πολιτική ολιγαρχία αποσπώντας χρήματα; ή μήπως εμείς βλέπουμε μόνο το τυράκι των δόσεων, αλλά δεν βλέπουμε τη φάκα της αιώνιας υποδούλωσης, του ξεπουλήματος και της εξαθλίωσης, στην οποία φάκα, εντέχνως μας αφήνουν οι ευρωπαίοι να πιαστούμε;
