31 Δεκ 2011

Εις μνήμιν Ρήγα

Του Ρήγα, του σκύλου που σακάτεψε ο Αλβανός με τη βαριοπούλα δεν του έμελε να τα καταφέρει. Προφανώς η "λύσσα" του αλβανού χασάπη και του ελληνοειδούς εντολοδόχου του ήταν μεγαλύτερη από την ίδια τη ζωή... 

Άνθρωπος που συμπεριφέρεται έτσι στη ζωή, η ζωή δεν του αξίζει, δεν την κατανοεί. 
 Με την τραγική αυτή συγκυρία να βάλουμε το ξερό μας να επαναπροσδιορίσει τι είμαστε. Τί θέλουμε να είμαστε. Η Γή δεν πλάστηκε για μας, δεν είναι δική μας, δεν ανήκει σε..
κανένα περισσότερο από το κάθε πλάσμα που ζει πάνω της. Επειδή εμείς αποφασίσαμε να φράξουμε οικόπεδα και να ορίσουμε ιδιοτικές και δημόσιες ιδιοκτησίες, αυτό δεν αφορά κανέναν άλλο παρά μόνο εμάς τους ανθρώπους. Δεν μπορούμε να απαγορέψουμε σε κανένα πλάσμα να ζει δίπλα μας. 
 Αντιθέτως έχουμε υποχρέωση να ξεπληρώσουμε το χρέος μας στα ζώα αυτά που με τη βοήθειά τους γίναμε άνθρωποι. Πριν από χιλιάδες χρόνια ο Άνθρωπος δεν ήταν παρά μέρος της τροφικής αλυσίδας. Ήταν κι αυτός θήραμα. Από τη στιγμή που "γνωρίστηκε" με τον σκύλο, έγινε ασφαλέστερος έχοντας έναν πιστό φύλακα στο πλευρό του. 

Ο σκύλος του έδωσε τη δυνατότητα να κυνηγά (προσέξτε τη λέξη κυνών - ηγούμαι) και διατρέφεται καλύτερα. Έγινε ο φύλακας των αγαθών του και ο προστάτης των παιδιών του όσο έλειπε για αναζήτηση τροφής. Έγινε ο ιχνηλάτης του στην επιστοφή και προστάτης του απέναντι στ αγρίμια. Σύμβολο πίστης που ο Θείος Όμηρος μνημόνευσε με τον Άργο, τον σκύλο του Οδυσσέως. 

Η γάτα του έδωσε τη δυνατότητα να αποθηκεύει τα σιτηρά του και τα άλλα αγαθά διώχνοντας τα τρωκτικά. Τον έσωσε πολλές φορές από την πανούκλα που τα ποντίκια έφερναν στις εστίες τους. Έτσι μεγάλωσαν οι σοδειές και πλήθυναν οι πόλεις. Με τα χρόνια έγινε κι αυτή μέρος του ανθρώπινου περιβέλλοντος ομορφαίνοντάς το. Είναι το μοναδικό αιλουροειδές - αυτά που θαυμάζουμε - που ζει ανάμεσά μας δίνοντάς μας μια "γεύση" από την ομορφιά που έχει προικίσει η φύση στω ζωϊκό βασίλειο. 

 Προφανώς έχουμε χάσει την επαφή με την πραγματικότητα. Είμαστε ως είδος όχι μόνο καταστροφέας των πάντων, αλλά κατά συνέπεια απολύτως αυτοκαταστροφικό. 

Να κλείσω με την σοφία του σεναριογράφου του MATRIX που έβαλε στο στόμα του Πράκτορα τη φράση: "Καταναλώνετε ασύδοτα πόρους και πολλαπλασιάζεστε, και μόλις εξαντληθούν, μεταφέρεστε αλλού μέρχι να τελειώσουν κι από εκεί. Ένα μόνο πλάσμα ακόμα έχει αυτή την ιδιότητα. Ο καρκίνος."  

Η φετεινή χρονιά είναι χρονιά κρίσης. Με τις τσέπες άδειες και με το βλέμα λιγότερο εστιασμένο στις πλάσμα, στα γκούτσι και στα καγιέν, αν δεν ξαναβρούμε το Ήθος να ξαναστήσουμε κοινωνία ανθρώπων, όλα τελειώνουν εδώ. 
 Ακόμα κι ένας σκύλος ξέρει ν' αγαπά. Εμείς;



Ζησόπουλος Δημήτρης
Σκηνοθέτης.
 
Copyright © 2015 Taxalia Blog - Θεσσαλονίκη